در یک جواب ساده باید گفت اولا بودجه صدا و سیما هزار میلیارد نیست و کمتر از این رقم است، ثانیا این عزیزان یا شناختی عمیق و دقیق از گستردگی سازمان صدا و سیما ندارند، یا اهمیت و ضرورت کار صدا و سیما را در شرایط کنونی و در سپهر رسانهای امروز نمیدانند، یا تولید محتوا، آن هم برای رادیو و تلویزیون را نمیشناسند و شناختی از هزینههای تولید برنامه، مثلا هزینه تولید هر دقیقه سریال الف یا هر ثانیه انیمیشن و... ندارند یا اینکه نمیدانند «هزار چند است».
اگر با خودمان صادق باشیم و دلسوزانه با مقوله فرهنگ برخورد کنیم متوجه میشویم که صدا سیما در صف اول کار فرهنگی قرار دارد و کار فرهنگی مصداق «گردوکاری» است نه «تربچه کاری»، و «جوز دهسال عمر میخواهد / که قوی گردد و به بار آید». کار فرهنگی تربچهکاری نیست که ده روزه به بار بنشیند، هرچند تربچه هم گرد است ولی ارزش غذایی «این کجا و آن کجا».
در شرایط کنونی که دشمن مصداق «در را بندی، زروزن سربر آرد» شده و با سپاه رسانهای و هزار لطایف الحیل به میدان آمده است کم لطفی به صدا و سیما کملطفی به فرهنگ خودی و هموار کردن راه برای سپاه رسانهای «نخودی»هاست.
اما در زمینه گستردگی کار و تولید محتوا در صدا و سیما، بد نیست به عدد و رقم روی بیاوریم و به تعدد و تعدا د شبکههای این سازمان، در شکلهای مختلف، با بردهای متفاوت و ماموریتهای جداگانه، اعم از درونیسازی خردهفرهنگهای بومی، تقویت هویت ملی و دینی و نبرد رسانهای در سطح جهان بیشتر و بهتر توجه کنیم.
از اینرو شاید بد نباشد این دوستان بدانند اکنون در رسانه ملی 52 شبکه رادیویی (14 شبکه ملی، یک شبکه اینترنتی، 37 شبکه استانی و محلی)، 32 کانال رادیویی برون مرزی (که به بیش از 30 زبان زنده دنیا برنامه تولید و پخش میکنند)، 62 شبکه تلویزیونی (21 شبکه ملی، هفت شبکه بینالمللی به هشت زبان زنده دنیا، یک شبکه اینترنتی، 33 شبکه استانی) و جمعا 115 شبکه و 32 کانال رادیویی و تلویزیونی، با سه سطح محلی، ملی و بینالمللی در انواع و اقسام قالبها و ژانرها محتوا تولید و توزیع میکنند که شرح هرکدام از این موارد «مثنوی هفتاد من کاغذ میشود».
بگذریم از اینکه مدیریت و نگهداری تکنولوژی تولید و توزیع محتوا چه میزان هزینه میطلبد و نوسازی این ناوگان و روزآمد کردن آن برای دیده شدن و اثرگذاری در سپهر رسانهای جهان و حضور همهجانبه در «این دفاع مقدس» (زیرا ارزشها و امور مقدس محور و مرکز فرهنگ هستند و امروز کار صدا و سیما که دفاع از فرهنگ است مصداق دفاع مقدس است) سرمایه و تخصص و نیروی مفید و موثر میطلبد.
ضمن اینکه این عزیزان خودشان بخوبی میدانند دیگر زمان فرستادن سربازان تا دندان مسلح و تانکهای زرهپوش و نهایتا فتح مرزها گذشته و دشمن به هزار و یک دلیل با «سربازان کارتونی» و صدا و تصاویری که از سیمهای خاردارومرزهای سیاسی و جغرافیایی براحتی رد میشوند، در پی فتح مغزهاست تا مرزها. و اگر با دل شان برادر باشند و صادقانه با خودشان خلوت کنند میدانند که با این همه کار و مسئولیت در زمینه بودجه حق با رسانه ملی است.
به هر حال بد نیست هنگام قضاوت درباره فعالیت هر سازمان و نهادی، بویژه صدا و سیما، به برد، ماموریت، گستردگی فعالیت، نیاز به روزآمدسازی ناوگان فناوری و اهمیت و ضرورت کاری که آن سازمان در سطح محلی، ملی، منطقهای و بینالمللی دارد، توجه کنیم و بودجه سازمانی مثل صداوسیما را که در حال حاضر حدود 35 هزار نیرو (سرباز فرهنگی) دارد، با 52 شبکه و 32 کانال رادیویی و 62 شبکه تلویزیونی (از برد محلی تا برد جهانی) که به بیش از 30زبان زنده دنیا برنامه تولید میکند و حدود 18 نمایندگی در خارج از ایران دارد با سازمانی مثل محیطزیست که در مجموع 2700 محیطبان دارد و در سطح ملی فعالیت میکند و اتفاقا کارش هم مهم است، مقایسه کنیم. چون این قیاس، قیاسی مع الفارق و بیشتر در راستای انحراف افکار عمومی است.
بههرحال رسانه ملی با این همه گستردگی و ماموریت محلی، ملی و بینالمللی به حمایتهای مادی و معنوی بیشتری نیاز دارد و گرنه مصداق نبرد رسانهای با خشاب خالی خواهد بود.
دکتر محمود اکرامیفر - روزنامهنگار
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد