نمی‌خواهیم مهمانان را تحت تاثیر قرار دهیم

ایده تولید برنامه حب الحسین‌(ع) چگونه شکل گرفت؟

از محرم سال گذشته، شاهد ارادت هنرمندان، ورزشکاران و بسیاری از چهره‌ها و شخصیت‌ها به امام حسین‌(ع) بودم، بخصوص در مراسم پیاده‌روی اربعین که بسیاری از آنها در قالب کاروان یا به صورت شخصی به کربلا مشرف می‌شدند. از همان جا تلاش کردم، این عشق و دلباختگی را به تصویر بکشم. به همین دلیل ابتدا با همفکری دوستانم، اتاق فکری برای طراحی برنامه و نحوه تولید آن در نظر گرفتم و پس از بررسی ابعاد مختلف تولید، تیم و گروه تولید کارشان را شروع کردند.

یک برنامه گفت و محور نیاز به اتاق فکر دارد؟

بدون شک هر برنامه نیاز به تحقیق، پژوهش و اتاق فکر دارد. این جمع می‌تواند نه تنها در بخش طراحی و چگونگی تولید برنامه حتی در اداره آن نقش داشته باشد. برنامه گفت‌وگو محور وقتی می‌تواند جذاب باشد که بخشی از نیاز مخاطب را تامین کند. من همیشه معتقدم، کار گروهی و مشورت گرفتن نه تنها در تولید برنامه بلکه در هر کاری تاثیرگذار است.

بیشتر در خصوص چه موضوعاتی در اتاق فکر صحبت می‌کردید؟

پس از طراحی و تائید برنامه در شبکه دوم سیما، تلاش کردیم مهمانان مختلف را شناسایی و از آنها برای حضور در برنامه دعوت کنیم. قبل از ضبط هر برنامه در اتاق فکر تصمیم می‌گرفتیم، برنامه با حضور مهمان چگونه آغاز شود. انتخاب پرسش‌ها و حتی چگونگی بیان خاطرات آنها در اتاق فکر مورد بحث قرار می‌گرفت. بیشتر دوست داشتیم این برنامه، مناسبتی یا احساسی نباشد و بتواند حرف دل باشد تا شعار.

به نظرتان چرا برخی برنامه‌های مناسبتی شعارگونه است؟

تولید هر برنامه با دلیل و حامل پیامی خواهد بود، اما بهتر است اثری تولید کنیم که علاوه بر صراحت کلام، شعارزده نباشد. ما در برنامه حب‌الحسین‌(ع) تلاش کردیم، مهمان را تحت تاثیر قرار ندهیم تا خود او از عشق و ارادتش به امام حسین‌(ع) بگوید؛ از خاطراتش، از کارهایی که با یاد امام حسین‌(ع) آغاز کرده و موفق بوده است. نباید فراموش کنیم که سواد رسانه‌ای مردم نسبت به سال‌های قبل بسیار افزایش پیدا کرده و این مخاطبان هستند که برنامه مورد علاقه‌شان را انتخاب می‌کنند. پس ما هم باید برنامه‌ای تولید کنیم که با شعارزدگی مخاطب را پس نزند.

دکور و طراحی ساده حب‌الحسین بسیار مشهود است. به نظرتان بهتر نبود از فضای دکور استفاده بهتری می‌کردید؟

ما برای طراحی و دکور برنامه طرح‌های مختلفی را در نظر گرفتیم، حتی بسیاری از طراحان صحنه، دکورهای مجللی را برایمان طراحی کردند، اما به این نتیجه رسیدیم که برنامه‌ای که هدفش ساده زیستی و نگاه عمیق به زندگی است، باید دکوری داشته باشد که علاوه بر سادگی از جذابیت بصری خوبی هم برخوردار باشد. به همین دلیل پس از بررسی طرح‌های مختلف و متعدد، این دکور تائید شد. فضای تاریک برنامه هم به این دلیل انتخاب شد که مهمانان برنامه خیلی درگیر فضای استودیو و دوربین‌ها نشوند تا بتوانند در قاب تلویزیون براحتی حرفشان را بزنند.

چطور خودتان اجرای برنامه را برعهده گرفتید؟

من به واسطه حضور چندین ساله در مراسم مختلف بخصوص پیاده‌روی اربعین و اجرای برنامه‌های مناسبتی با حضور بخشی از هنرمندان، دوست داشتم دغدغه چهره‌ها نسبت به نهضت حسینی و آنچه بر قلبشان نشسته را از این طریق روایت کنم. وقتی در پیاده‌روی اربعین با این قشر از جامعه صحبت کردم، متوجه شدم، می‌توانم لطافت هنر از یک سو و جلوه‌های بی شمار عشق و دلدادگی از سوی دیگر را از طریق این برنامه برای مردم و علاقه‌مندان امام حسین‌(ع) روایت کنم.

شما در این برنامه چه رویکردهای محتوایی را در نظر داشتید؟

مجموعه رویکردهای محتوایی برنامه مبتنی بر سه کارکرد اطلاع رسانی، آگاهی بخشی و تاثیرگذاری بود، ضمن این که تلاش کردیم، با انتخاب مضامین اجتماعی برگرفته از فرهنگ عاشورایی همچون پایداری، نماز، نهی کردن یا برحذرداشتن، جاودانگی، دنیا و آخرت، جوانی، حرمت، توبه، دنیا طلبی، کثرت و قلت و شکست و پیروزی را به صورت غیر مستقیم مورد بررسی قرار بدهیم.

فکر می‌کنید تا چه اندازه توانسته‌اید، در تولید برنامه موفق باشید و به اهدافی که مد نظرتان بود، برسید؟

ما در ابتدای راهیم و البته از ابراز علاقه‌مندی مردم نسبت به برنامه خرسندیم. از زمانی که برنامه روی آنتن رفته است، شاهد ابراز لطف مردم بوده‌ایم؛ حتی بسیاری از گفت‌وگوها در فضای مجازی بازنشر شده و خودم هم چندین بار آنها را دیده ام. مهم ترین هدف ما در تولید این برنامه به تصویرکشیدن عشق و ارادت همه اقشار به حضرت اباعبدالله الحسین‌(ع) بود که خدا را شکر در این زمینه توانستیم قدمی برداریم.