مدیریت‌آب به سبک نتانیاهو!

کم بیراه هم نمی‌گوید، 60 درصد از سرزمین‌های اشغالی خشک و بیابان بود، جمعیت ساکن در این منطقه که آب کافی برای خودش نداشته از سال 1948 رو به افزایش بوده، به لطف تغییرات آب و هوایی بارش‌ها هم کمتر و کمتر شده ولی رژیم صهیونیستی هر ساله میلیون‌ها دلار فلفل سبز، گوجه و ملون می‌کارد و به کشورهای غربی صادر می‌کند؛ پس شاید نتانیاهو حق دارد از مدیریت آب حرف بزند و باید پرسید تل‌آویو چطور توانسته از زمین‌های بایر فلسطینی، مزارع سرسبز بسازد و برای یهودیان آب شرب تامین کند؟ ارتش اسرائیل تمامی منابع آبی کرانه باختری و غزه را به ترتیب از سال 1967 و 1974 در دست دارد، البته به لطف توافق اسلو و خیانت‌های دولت خودمختار فلسطین. ماحصل این مدیریت هم این است که امروز، به گزارش سال 2014 روزنامه انگلیسی گاردین، 95 درصد از آب غزه، غیرقابل شرب ارزیابی شد و گزارش پنج ماه پیش روزنامه صهیونیستی هاآرتص نیز حاکی از آن است که 98 درصد از آب شرب غزه به فاضلاب آلوده است.

به‌رغم توافق میان اردن و اسرائیل و تعیین سهم برای مصرف آب هر کدام، در سال 2012 پمپاژ بی‌رویه آب از رودخانه اردن از سوی تل‌آویو، صدای کشاورزان اردنی را در آورد و تهدیدکردند که علیه رژیم صهیونیستی شکایت خواهند کرد، شواهد نشان داد اسرائیل با نصب پمپ‌ها و لوله‌های ده متری به عمق رودخانه، آب را برای مصارف کشاورزی در کرانه باختری انتقال می‌دهد. رود‌اردن از سوریه سرچشمه می‌گیرد و تنها 15 درصد آب آن در اختیار سوری‌هاست، 25 درصد به اردنی‌ها می‌رسد و 60 درصد هم توسط اسرائیلی‌ها مصرف می‌شود. البته رژیم صهیونیستی بخش اعظمی از آب رود اردن را خیلی پیشتر از توافقشان به دریاچه طبریه در سرزمین‌های اشغالی منتقل کرده است.از سایر تدابیر مدیریتی رژیم صهیونیستی در زمینه آب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد که توسط پایگاه تحلیلی میدل ایست مانیتور در سال 2014 افشا شد:

اشغال منابع آب رود یرموک در بلندی‌های جولان و انتقال آب آن به دریاچه طبریه

کنترل 30 درصد از منابع آب رودخانه لیطانی در زمان اشغال جنوب لبنان و انتقال آن به سرزمین‌های اشغالی

نصب پمپ‌هایی برای انتقال آب‌های زیرزمینی رودهای حاصبانی و وزانی لبنان، به‌رغم عقب نشینی از جنوب لبنان

مذاکره با مقامات دولت اتیوپی برای احداث سد بر روی رود نیل و ممانعت از انتقال آب آن به مصر و تضمین سهم خود از رود نیل.

آبی که نتانیاهو می‌نوشد و به ساکنان سرزمین‌های اشغالی می‌نوشاند، نه‌تنها حق فلسطینی‌ها، بلکه چند کشور همسایه‌ای است که زورشان به رژیم صهیونیستی نمی‌رسد، اما چطور این آب ناخوش از گلویشان پایین می‌رود؟

زهرا توحیدیان