مواد اولیه اصلی‌ترین نیاز صنعت کفش است

به گزارش جام جم آنلاین، علی‌لشگری، دبیرکل جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران در این زمینه معتقد است، تامین نیاز ارزی تولیدکنندگان واقعی کشورمان در سال حمایت از تولید ملی نکته‌ای است که همه نهادها و ارگان‌های تصمیم‌گیرنده باید نسبت به آن دقت عمل داشته‌باشند درحالی که می‌بینیم در بسیاری از موارد این مهم نادیده گرفته شده است.
لشگری، در ادامه افزود: صنعت کفش ایران نیز همانند دیگر صنایع قطعا برای تامین برخی مواد اولیه خود نیازمند دستیابی به منابع ارزی است. متاسفانه با درنظر گرفتن سیاست‌های اخیر بانک مرکزی و همچنین نوسان‌های نرخ ارز طی ماه‌های اخیر درگیر مشکلاتی شده که می‌تواند آینده صنعت کفش کشورمان را تهدید کند.
این متخصص صنعت کفش تصریح کرد: اصلی‌ترین نگرانی در صنعت کفش اینجاست که اغلب تولید کنندگان به دلیل اینکه به صورت صنفی فعالیت می‌کنند، امکان واردات مستقیم مواد اولیه مورد نیازشان را ندارند و به‌ناچار بنکداران و واردکنندگان در واقع تامین کننده نیازهای تولیدکنندگان شده‌اند که این روند می‌تواند بزرگترین چالش تولید در آینده نزدیک باشد.
وی معتقد است مشکلات ارزی و همچنین برخی سوء استفاده‌ها باعث شده تا بنکداران و واردکنندگان اصلی مواد اولیه تولید کفش نیز به بهانه‌های مختلف قیمت کالاها را افزایش دهند و در واقع زمینه تعطیلی یا کاهش تولید واحدهای کوچک را فراهم کرده‌باشند. بنابراین مسئولان بایددرنظر داشته باشند که امروز اولویت صنعت کفش دستیابی به مواد اولیه با قیمت و کیفیت منطقی است.
دبیرکل جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران معتقد است آسیب‌پذیری تولیدکنندگان کفش به دلیل اینکه با توجه به مشکلات اقتصادی نیاز مواد اولیه خودشان را به صورت کوتاه‌مدت خرید می‌کنند، بسیار بالاتر است چون نوسان قیمت برای گروه یاد شده امکان خرید‌های عمده برای طولانی‌مدت ندارند خطر ورشکستگی را به ارمغان خواهد آورد.
لشگری به خبرنگار ما گفت: درصورتی که مسئولان در سال حمایت از تولید ملی نتوانند جریان مواد اولیه مورد نیاز واحدهای تولیدی بخصوص صنعت کفش را تضمین کنند و مانع از سودجویی گروهی خاص بشوند در آینده نزدیک تعطیلی‌کارگاه‌ها و موج تازه‌ای از بیکاری تجربه می‌شود و جبران آن هزینه‌ای بسیار سنگین به اقتصاد کشور تحمیل خواهد کرد.
این متخصص صنعت کفش تاکید کرد: براساس قانون واردات کفش برای حمایت از تولید داخلی ممنوع اعلام شده و با توجه به افزایش نرخ ارز واردات یا حتی قاچاق این کالا صرفه اقتصادی ندارد به همین دلیل فرصت طلایی قابل توجهی در صنعت کفش ایران ایجاد شده تا تولیدکنندگان دوباره سهم واقعی خود از بازار ایران را بازپس ‌بگیرند، اما سیاست‌های مقطعی یا بعضا تصمیم‌گیری‌های اخیر باعث شده این فرصت طلایی کم کم رنگ باخته و از دست رفته محسوب شود.
به گفته وی، پتروشیمی‌ها و بسیاری از صنایع بالادستی داخلی که تامین کننده نیازهای تولیدکنندگان کشورمان هستند متاسفانه از شرایط بد اقتصادی به نفع خود استفاده می‌کنند و با جریان‌سازی‌های مختلف و افزایش قیمت مواد اولیه مورد نیاز تولیدکنندگان واقعی درواقع خودتحریمی سنگینی را به صنایع مختلف تحمیل کرده‌اند که وزارت صنعت، شورای رقابت و دیگر نهادهای نظارتی باید مانع از این فرآیند بشوند.
لشگری معتقد است، افزایش نرخ ارز درواقع اکنون در قیمت مواد اولیه داخلی که هیچ منشاء ارزی ندارند نیز تاثیرگذار شده است و برخی افراد که هیچ سابقه تولیدی در صنایع ندارند صرفا از فضای بورس برای خود منافع قابل توجهی ایجادکرده‌ و تولیدکنندگان را زمینگیر کرده‌اند. به عنوان مثال مواد پلیمری و پتروشیمی اکنون شاهد چنان تقاضای کاذبی شده که قیمت‌ها ساعت به ساعت افزایش می‌یابد.
دبیرکل جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران اظهار کرد: این روند تولیدکنندگان استان قم را که اغلب تعهدات صادراتی برای خود ایجاد کرده‌اند با چالشی جدی روبرو کرده که در صورت بی‌توجهی مسئولان بازارهای صادراتی صنعت کفش کشورمان توسط رقبای سنتی ایران تسخیر شده و دیگر خبری از صادرات کفش نخواهد بود. درحالی که همه می‌دانیم درآمدهای غیرنفتی یکی از نیازهای اصلی اقتصاد کشور در شرایط تحریم است.
وی ‌درباره نیاز ارزی تولیدکنندگان صنعت کفش داخلی به خبرنگار ما گفت: تنوع صنعت کفش باعث می‌شود که امکان تقسیم بندی دقیقی برای نیازهای ارزی تولیدکنندگان نیست، چون برخی از محصولات مثل کفش‌های لاستیکی ارزبری کمتری دارد و برخی تولیدات نیاز ارزی بیشتری دارند، ولی آنچه مهم است تامین مواد اولیه برای تولید چه آن بخش که منشاء داخلی دارد و چه آن بخش از مواد اولیه که منشاء خارجی دارند.
این متخصص صنعت کفش تاکید کرد: این نوع سیاست‌گذاری در تامین مواد اولیه در بسیاری از موارد باعث شده تامین مواد اولیه خارجی بسیار ارزان‌تر تولیدات داخل کشورمان باشد و در همین دوره شاهد افزایش واردات هستیم که ارزبری بالایی دارند، درحالی که اگر واقعا مسئولان تصمیم به حمایت از تولید داخل دارند باید مواد اولیه داخلی را با استفاده از سازوکار نظارتی دقیقی مستقیم به تولیدکنندگان واقعی برسانند و مانع از شکل‌گیری بازار دلالی در این بخش بشوند.
وی اظهار کرد: اکنون صنایع مختلف از جمله صنعت کفش ایران با یک معادله چند مجهولی مواجه شده است که واقعا نمی‌تواند برای مدیریت آن برنامه‌ریزی کند و این نگرانی میان تولید کنندگان بالاگرفته که در صورت ادامه چنین شرایطی چطور بتوانند به حیات اقتصادی خود ادامه دهند و چرخ تولید را به حرکت درآورند؟
به گفته این متخصص صنعت کفش، توان اسمی تولید کفش در ایران معادل 300 میلیون زوج کفش است که مشکلات فعلی باعث شده میزان واقعی تولید در محدوده 200 میلیون زوج قرار گیرد، درحالی که همه می‌دانیم صنعت کفش یکی از مهمترین صنایع اشتغالزا با ارزش افزوده بسیار بالاست و می‌توانیم از آن به خوبی در جهت توسعه اقتصاد کشور استفاده کنیم.
لشگری تاکید کرد: هزینه ایجاد هر فرصت شغلی در صنعت کفش بسیار پایین‌تر از صنایع سنگین و برخی صنایع است درحالی که خوشنامی محصولات ایران در بازارهای صادراتی به نوعی بازارهای خارج از مرزها را برای این محصول تضمین کرده است. ولی هنوز مسئولان به این واقعیت نرسیده‌اند که باید از صنعت کفش واقعا حمایت کنند نه اینکه صرفا در جلسات از این صنعت سخن بگویند.

عماد عزتی / جام جم آنلاین