فرار به سوی خدا

منزلی از منازل دوستی

در آیه ۵۰ سوره ذاریات می خوانیم، فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿۵۰﴾، پس به سوى خدا بگريزيد كه من شما را از طرف او بيم ‏دهنده‏ اى آشكارم. در این مطلب به تفسیر این آیه گوهربار خواهیم پرداخت.

کد خبر: ۱۲۸۸۱۸۵

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان؛ تعبیر فرار در اینجا تعبیر زیبا و لطیف است. معمولا فرار در جایی گفته می شود که انسان از یک سو با موجود یا حادثه وحشتناکی روبرو شده و از سوی دیگر پناهگاهی در نقطه ای سراغ دارد، از این رو با سرعت تمام از محل حادثه دور می شود و به نقطه امن و امان پناه می آورد.

مشرکان نیز باید از شرک و بت پرستی که عقیده وحشتناکی است بگریزند و به توحید خالص که منطقه امن و امان واقعی است، روی آورند.

آیه از این رو خطاب می کند همه از عذاب خدا بگریزند و به سوی رحمت بروند. از گناهان فرار کنند و به توبه و استغفار متوسل شوند.

از زشتی ها، بدی ها، بی ایمانی، تاریکی جهل و عذاب جاویدان بگریزند و خود را در آغوش رحمت حق و سعادت جاویدان قرار دهید.

از امام صادق (ع) نقل شده که: منظور از فرار به سوی خدا، حج و زیارت خانه اوست. روشن است که زیارت خانه خدا، یکی از مصادیق واضح فرار به سوی خداست، زیرا حج، انسان را با حقیقت توحید و توبه و استغفار آشنا می کند و در پناه الطاف خداوندی جا می دهد.

در حکایتی از حاج محمد اسماعیل دولابی نیز نقل شده است که:

می‌گویند پسری در خانه خیلی شلوغ‌کاری کرده بود. همه‌ی اوضاع را به هم ریخته بود.وقتی پدر وارد شد، مادر شکایت او را به پدرش کرد.

پدر که خستگی و ناراحتی بیرون را هم داشت، شلاق را برداشت.

پسر دید امروز اوضاع خیلی بی‌ریخت است، همه‌ی درها هم بسته است، وقتی پدر شلاق را بالا برد، پسر دید کجا فرار کند؟ راه فراری ندارد!

خودش را به سینه‌ی پدر چسباند. شلاق هم در دست پدر شل شد و افتاد.

شما هم هر وقت دیدید اوضاع بی‌ریخت است به سوی خدا فرار کنید. «وَ فِرُّوا إلی الله مِن الله»

هر کجا متوحش شدید راه فرار به سوی خداست.

وعلامه طباطبایی(ره) هم در این زمینه می فرمایند:

مراد از فرار كردن به سوى خدا، انقطاع به سوى او است به دست برداشتن از كفر، و گريزان بودن از عقابى كه كفر به دنبال دارد، و متوسل شدن به ايمان به خداى تعالى به تنهايى، و اينكه او را يگانه معبودى بى شريك براى خود بگيرند.