شمار جدیدترین تسلیحات هسته‌ای آمریکا و روسیه اعلام شد

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایرنا، روسیه و ایالات متحده آخرین شمار تسلیحات هسته‌ای خود را در زمانی ارائه می‌کنند که روابط میان مسکو و ائتلاف نظامی ناتو به رهبری آمریکا به پایین‌ترین حد خود رسیده است.

وزارت امور خارجه روسیه دیروز دوشنبه آخرین گزارش خود را درباره «شمار کل تسلیحات تهاجمی راهبردی» منتشر کرد؛ آماری که مسکو و واشنگتن هر ۶ ماه یک بار بر اساس "پیمان کاهش تسلیحات هسته‌ای دو جانبه میان ایالات متحده آمریکا و فدراسیون روسیه" " (استارت نو) " که در سالجاری لازم‌الاجرا شد، مورد نیاز است.

این توافق محدودیت‌ها و اقدامات راستی‌آزمایی دوجانبه را در مورد دو ذخایر بزرگ تسلیحات هسته‌ای جهان ارائه می‌کند که با خروج «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۰ (یک بهمن ۹۹) از کاخ سفید بدون تمدید آن پیش از سر رسیدن انقضای آن پس از یک دهه، یعنی ۵ فوریه، در حال از بین رفتن بود. هرچند «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا با «ولادیمیر پوتین» همتای روس خود برای تمدید این پیمان، دو روز قبل از ضرب الاجل، به توافق رسید.

حال که پس از روی کار آمدن بایدن این دومین بار است که دو طرف شمار جدیدترین تسلیحات خود را منتشر می‌کنند، روسیه اعلام کرده است که ۵۲۷ موشک بالستیک قاره پیما (ICBM)، موشک‌های بالستیک زیردریایی (SLBM) و بمب افکن‌های سنگین، یک هزار و ۴۵۸ کلاهک مستقر بر روی موشک‌های قاره پیما، موشک‌های بالستیک زیردریایی و همچنین ۷۴۲ پرتابگر مستقر و غیرمستقر بر روی موشک‌های بالستیک قاره پیما، پرتابگر مستقر و غیر مستقر بر روی موشک‌های بالستیک زیردریایی و بمب افکن سنگین مستقر و غیر مستقر دارد.

این گزارش همچنین شمار جدیدترین تسلیحات آمریکا را ۶۶۵ فروند موشک بالستیک قاره پیما مستقر، موشک بالستیک زیردریایی مستقر و بمب افکن سنگین ذکر کرده است. یک هزار و ۳۸۹ کلاهک مستقر بر روی موشک‌های بالستیک قاره پیما، موشک‌های بالستیک زیردریایی و کلاهک‌های هسته‌ای برای بمب افکن‌های سنگین مستقر و همچنین ۸۰۰ پرتابگر بالستیک قاره پیما مستقر و غیر مستقر، موشک بالستیک زیردریایی مستقر و غیر مستقر و بمب افکن‌های سنگین مستقر و غیر مستقر از دیگر تجهیزات اعلام شده در این فهرست است.

براساس پیمان کاهش تسلیحات هسته‌ای دو جانبه میان ایالات متحده آمریکا و فدراسیون روسیه (استارت نو) هر دو قدرت به داشتن حداکثر ۷۰۰ موشک بالستیک قاره پیما، موشک بالستیک زیردریایی و بمب افکن سنگین محدود می‌شوند. یک هزار و ۵۵۰ کلاهک مستقر در موشک‌های بالستیک قاره پیما، موشک‌های بالستیک زیردریایی و کلاهک‌های هسته‌ای برای بمب افکن‌های سنگین مستقر و ۸۰۰ پرتابگر مستقر و غیر مستقر موشک‌های قاره پیما، پرتابگر‌های مستقر و غیر مستقر موشک‌های زیردریایی و بمب افکن‌های سنگین محدوده تعیین شده براساس این قرارداد است.

اگرچه واشنگتن و مسکو همچنان بر سر پایبندی به آخرین پیمان هسته‌ای باقی مانده بین خود توافق دارند، با این وجود تنش‌ها به دلیل ادامه فرسایش روابط بین روسیه و ائتلاف ناتو ادامه دارد.

«سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه، در پاسخ به سوالی درباره وضعیت "فاجعه بار" روابط میان طرف‌های رقیب در دوران جنگ سرد طی یک نشست مطبوعاتی روز گذشته (دوشنبه) در نروژ، گفت که روابط به طور کلی از بین رفته است.

لاوروف افزود: «من نمی‌گویم که وضعیت فاجعه بار است. برای فاجعه آمیز بودن، دستکم باید نوعی رابطه داشته باشید. ما هیچ رابطه‌ای با ناتو نداریم».

روسیه هفته گذشته پس از آن که ۳۰ عضو پیمان ناتو خواستار اخراج هشت دیپلمات روس تا اول نوامبر به اتهام جاسوسی شدند، اعلام کرد که روابط خود را با ناتو قطع خواهد کرد. این دعوا آخرین مورد از سلسله حوادثی بود که روابط مسکو با ائتلاف ناتو را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هر دو طرف مدت‌هاست که یکدیگر را به اقدامات بی‌ثبات‌کننده متهم کرده‌اند. روابط روسیه با ناتو پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و برچیده شدن پیمان ورشو (پیمانی که در سال ۱۹۵۵ با هدف همکاری و همراهی دولت‌های اروپای شرقی برقرار شد)، آغاز شد.

پس از یک چرخش پر هرج و مرج در دهه ۱۹۹۰، پوتین به عنوان رئیس جمهوری روسیه در آغاز قرن بیست و یکم به قدرت رسید و از آن زمان به عنوان رئیس جمهوری یا نخست وزیر، به دنبال بازگرداندن جایگاه کشورش در جهان بوده است. دولت‌های موفق ایالات متحده در دو دهه گذشته تلاش کرده‌اند روابط خود را با مسکو بهبود دهند، اما روابط بیش از پیش رو به افول گذاشته و در سال ۲۰۱۴ پس از مداخله روسیه و الحاق نهایی کریمه در بحبوحه ناآرامی‌های سیاسی در اوکراین و طرح اتهاماتی مبنی بر حمایت مسکو از جدایی‌طلبان، تنش‌ها بیشتر شد.

از آن زمان، آمریکا و کشور‌های غربی، روسیه را به مداخله در انتخابات، حملات سایبری و تلاش برای ترور علیه مخالفان متهم کردند. مسکو هم رقبای خود را به مداخله ناروا در امور داخلی سایر کشورها، استفاده بیش از حد از تحریم‌های اقتصادی و تلاش مداوم برای محاصره روسیه از طریق دفاع موشکی پیشرفته و به اصطلاح "انقلاب‌های رنگی" برای وارد کردن جمهوری‌های شوروی سابق به عضویت ناتو متهم کرده است.

با روی کار آمدن بایدن، او تلاش کرد تا علاوه بر نجات پیمان استارت نو، برای دستیابی به آنچه دولتش از آن به عنوان "روابط باثبات و قابل پیش بینی" با روسیه یاد می‌کند، به ویژه در زمینه تسلیحات هسته ای، گام بردارد. مقامات روسی هم می‌گویند که به دنبال دستیابی به پویایی مثبت‌تر با ایالات متحده هستند.

اما این دو هنوز به هیچ توافق جامع جدیدی نرسیده‌اند و تشدید تنش‌ها با اعضای ناتو، شکاف‌های موجود را هم بیشتر کرده است.