به گزارش
جامجم آنلاین به نقل از نیواطلس، لاکپشتهای غولپیکر گالاپاگوس برخی از جمله حیواناتی هستند که بیشترین طول عمر را روی زمین دارند، اما علت این عمر دراز چیست؟ یک مطالعه جدید ژنوم این گونه را مورد بررسی قرار داده و نشان داده است که این گونه ژنهای تکراری فراوانی را در خود جای داده است که ممکن است از آنها در برابر بیماریهای مرتبط با پیری مانند سرطان محافظت کند.
لاکپشتهای گالاپاگوس از سالهای دور نقش مهمی در یافتههای زیستشناسی ایفا کردهاند؛ از زمانی که چارلز داروین متوجه شد که لاکپشتهای جزایر مختلف ویژگیهای فیزیکی متفاوتی دارند که بر نظریه تکامل او تأثیر گذاشت. آنها به طور معمول بیش از یک قرن زندگی میکنند و برخی از نمونهها تا حدود ۱۷۵ سال عمر میکنند.
اما این که بدن آنها چطور برای طول عمر طولانی مدیریت میشود، مشخص نیست. در بیشتر حیوانات، سرطان بهایی است که برای طول عمر طولانی باید پرداخت و معمولاً حیوانات بزرگتر بالاترین میزان احتمال ابتلا به سرطان را داشته باشند، به این دلیل بسیار ساده که سلولهای بیشتری دارند که به طور بالقوه میتوانند از بین بروند و سرطانی شوند. محققان برای درک راز این لاکپشتها به سراغ بررسی ژنوم این حیوانات رفتند.
این تیم دریافت که در مقایسه با سایر گونههای لاکپشت، لاکپشت غولپیکر گالاپاگوس دارای نسخههای اضافی از چندین ژن، بهویژه ژنهایی است که با طول عمر و سرکوب تومور مرتبط هستند. ژنهای سرکوب کننده تومور به این صورت عمل میکند که سلولهای آسیب دیده خود را قبل از تبدیل شدن به سرطان از بین میبرند؛ روندی که با افزایش سن موجودات زنده کند میشود. یا حداقل، سرعت آن در موجوداتی غیر از لاکپشتهای گالاپاگوس کاهش مییابد.
وینسنت لینچ، پژوهشگر اصلی این مطالعه میگوید: «در آزمایشگاه، میتوانیم سلولها را به روشهایی که با پیری مرتبط است تحت فشار قرار دهیم و ببینیم که چقدر در برابر این ناراحتی مقاومت میکنند. معلوم شد که سلولهای لاکپشت گالاپاگوس واقعاً در از بین بردن خود توانمند هستند و آنها را قبل از اینکه استرس شانس ایجاد بیماریهایی مانند سرطان را داشته باشد، از بین میبرند.
بهبود درک ما از مکانیسمهای زیستی سرطان و پیری فقط برای توسعه علم قطعا تلاشی ارزشمند است، اما این پتانسیل وجود دارد که برخی از اسرار نهفته در ژنوم لاکپشت میتواند روزی منجر به ایجاد پیشرفتهای برای سلامت انسان و افزایش طول عمر شود.
لینچ میگوید: «اگر بتوانید روشی را که طبیعت برای انجام کاری در پیش گرفته است، روشی که گونههای خاص حفاظتهایشان را تکامل دادهاند، شناسایی کنید، شاید بتوانید راهی برای ترجمه آن اکتشافات به چیزی که برای سلامتی و بیماری انسان مفید است، پیدا کنید. ما قصد نداریم انسانها را با ژنهای لاکپشت گالاپاگوس درمان کنیم، اما شاید بتوانیم دارویی پیدا کنیم که عملکردهای مهم خاصی را تقلید کند.»
نتایج این تحقیق در مجله Genome Biology and Evolution منتشر شده است.