پیشرفت زنان ایرانی در ۷ کلان‌ حوزه

مردان و زنانی که هفته‌هاست نقاب ایران‌دوستی به‌صورت زده‌اند و یک وجه از زن ایرانی را دستمایه مانورهای رسانه‌ای قرار داده‌اند در همه زمان‌هایی که بانوان ایرانی درحوزه‌های مختلف درخشیده‌اند یا سکوت کرده یا منکر همه چیز شده‌اند.

کد خبر: ۱۳۸۸۵۲۷

نویسنده آوید طالبیان - گروه جامعه

در ورای این بازنمایی رسانه‌های غربی اما زن ایرانی هزاران‌بار بزرگ‌تر از این تصاویر وهم‌آلود است. زن ایرانی مثل الماسی خوش‌تراش ده‌ها وجه دارد که در دل گنجینه عفت می‌درخشد و پله‌های ترقی را یکی‌یکی، با اراده بالا می‌رود اما شاید قصور رسانه‌های داخلی از نمایش این تصویر و این الگوی تمام‌عیار از زن موجب شده تا این وجه ا‌ز زن ایرانی ناشناخته باقی بماند.

۴۳سال است که یک مرز روشن، زندگی زنان سرزمین ما را به دو بخش تقسیم کرده، مرزی که یک سویش زنان مهجور و دور از نظر ایستاده‌اند و سوی دیگرش بانوان شکوفا شده که منشأ اثرند. بیش از چهار دهه است که زنان ما تحصیل می‌کنند، مدارج عالی علم را می‌پیمایند، پژوهش می‌کنند، فناور می‌شوند، مدال‌آفرینی می‌کنند و در عرصه‌های ورزشی می‌درخشند و به فعالان رسانه‌ای قدری تبدیل شده‌اند. اینها خیلی وقت است که از غربت درآمده‌ و به‌دور از عقب‌افتادگی‌های واهی که از خارج مرزها به جامعه زنان نسبت داده می‌شود، فرمان پیشرفت و اثرگذاری را در دست گرفته‌اند. این تصویر حقیقی زن ایرانی است، در هر لباس، اقلیم و با هر گویش. البته این تصویر هر چه فضا بازتر و مهیاتر شود، شفاف‌تر و پربارتر خواهد شد.

آمارها نقالی می‌کنند

عرصه‌های شکوفایی و درخشش بانوان کشورمان به اندازه حوزه‌های درخشش مردان، متنوع است ولی برای هرچه بیشتر دیده شدن توانمندی‌های زن ایرانی آنها را می‌توان در هفت کلان حوزه دسته‌بندی کرد. زنان ما توانسته‌اند در حوزه‌های آموزش، بهداشت، اشتغال و کارآفرینی، رسانه، ورزش، محیط‌زیست و عرصه‌های قدرت و تصمیم‌گیری وارد شوند و عملکرد قابل‌توجهی از خود نشان دهند. بانوان ما اکنون ۳۳درصد بیشتر از زمان پیروزی انقلاب عضو هیات علمی دانشگاه‌ها از‌جمله دانشگاه‌های علوم پزشکی هستند که این را باید به سهم ۵۶درصدی دختران و زنان از تحصیل در دانشگاه‌های کشور افزود. این درست برعکس تصویر سابق زن ایرانی است؛ زنی مهجور و بی‌سواد که همیشه عقب‌تر از مردان بود. آمارها تا پایان سال۱۴۰۰ از ریشه‌کنی بی‌سوادی تا مرز ۹۹.۳درصد میان زنان و دختران حکایت دارد؛ آماری که از یک‌سو باعث رشد ۲۸ درصدی نسبت دانش‌آموزان دختر به پسر شده و از سوی دیگر از زنان و دختران ایرانی، بانوانی مولف(۹۵۰۰نفر) و ناشر(۸۴۰ نفر) ساخته است. اکنون بیش از ۹۵ درصد زایمان‌ها با دست توانای متخصصان زن انجام می‌شود و به‌ازای هر ۱۰۰هزار زن، ۶۰ ماما و هشت متخصص زنان و زایمان که همگی از بانوان همین سرزمین‌اند، مشغول کار و تلاش هستند. حضور زنان در بازار کار البته فقط محدود به حوزه پزشکی نیست زیرا زنان ما درعرصه کارسازی همچون دانش‌بنیان‌ها هم ورود کرده و اکنون نزدیک به ۲۴۰۰ بانو عضو هیات‌مدیره شرکت‌های دانش‌بنیان هستند. این‌چنین است که نرخ بیکاری زنان ایرانی از عددهای بزرگ به ۱۳.۷درصد تا پایان سال۱۴۰۰ کاهش یافته، هرچند که این عدد نیز همچنان می‌تواند کوچک‌تر شود. از پیشرفت‌های زنان در این عرصه‌ها که بگذریم، نوبت به وصف درخشش بانوان ایرانی در حوزه ورزش می‌رسد، جایی که اشک‌ها و لبخندها در آن خاطره‌سازی می‌کند و غرور ملی در وسعتی بیکران خودنمایی می‌کند. در کشورمان بیش از ۱۶هزار باشگاه ورزشی پذیرای زنان و دختران ورزشکار است؛ باشگاه‌هایی که در دل خود قهرمانانی پرورده‌ است که در سال‌های اخیر بیش از ۳۳۰۰ مدال رنگارنگ برای وطن به ارمغان آورده‌اند. زنان کشورمان همچنین درخشش در میدان‌های جهانی را به‌جایی رسانده‌اند که فعالیت در ۹۷ کرسی بین‌المللی در فدراسیون‌های ورزشی جهان در کارنامه‌شان ثبت و ضبط شده است.

هویتی که آمد و ماندگار شد

درباره اعداد می‌توان زیاد نوشت، مثلا ذکر کرد که زنان ما اکنون در عرصه فناوری اطلاعات با نرخ مشارکت ۳۱ درصدی فعالیت دارند یا بیش از۹۰۰ فیلمساز در حوزه سینما و‌ بیش از ۲۰۰۰ زن متخصص در پشت‌صحنه سینمای ایران ایفای نقش می‌کنند. برخی زنان ما حتی پا به سکوهایی گذاشته‌اند که در شروع پیروزی انقلاب ایده‌آلی بیش نبود، مثلا سهم ۲۵ درصدی بانوان از مدیریت‌های دولتی در سطوح عالی، میانی و پایه یا فعالیت بیش از ۱۱۰۰ قاضی زن در محاکم قضایی. البته بازهم می‌توان نوشت و آمار کم نیاورد ولی برای اثبات این که «زنان توانسته‌اند» و «‌می‌توانند» همین‌ها کافی است. در پس این دستاوردها یک حقیقت نهفته است که کارشناسان حوزه زنان هر‌کدام آن را به نوعی تفسیر می‌کنند. ناهید پرویزپور، مدیرکل سابق امور بانوان و خانواده در استانداری لرستان، ماجرای پیشرفت زن ایرانی را این‌گونه می‌بیند:«‌تا قبل از انقلاب اسلامی دو الگوی جهانی زن شرقی و زن غربی تعریف شده بود که در الگوی شرقی، زن در حاشیه و عنصری خنثی بود که نقشی در تاریخ و سرنوشت خود و جامعه نداشت و در الگوی غربی نیز زن ابزاری بود که نگاه جنسیتی‌ به وی می‌شد، درحالی که انقلاب، الگویی سوم همتراز با ارزش‌های اسلامی را ارائه داد که ثابت کرد زن نه شرقی و نه غربی‌اش در جامعه ایرانی پذیرفته شده نیست.»

طاهره سیرجانی، از اساتید حوزه علمیه نرجس(س) نیز درخشش زن مسلمان ایرانی را «نشانه جایگاه والای بانوان در کشورمان و آن را زاییده هویت‌بخشی به زنان پس از پیروزی انقلاب می‌داند»، زنانی که می‌توانند بدون هیاهوهایی برای هیچ، تمدن‌سازی کنند و بدون حضور در حاشیه، در متن رویدادها بدرخشند و سرود پیشرفت و شکوفایی را زمزمه کنند.