ما در گذشته هم با چنین رویکردهایی از سوی برخی از جریانهای سیاسی مواجه بودیم. وقتی کسانی در آستانه انتخابات خود را به عنوان نامزد مطرح میکنند طبیعتا برای اینکه جامعه شناخت بیشتری از آنها داشته باشند باید حرفهایی را برای گفتن داشته باشند و البته تواناییها و کاراییها خود را به مردم اثبات کنند، اما متاسفانه برخی از جریانهایی که در کشور حضور سیاسی دارند فاقد مطالبی اثباتی هستند.
علت آن هم روشن است، چون این جریانها و گروهها قابلیت تولید فکر ندارد و فاقد اندیشهای هستند که بتواند آنها را نمایندگی و اثبات کند و از روی ناچاری آدمهایی را به خدمت میگیرند که به صورت حرفهای در زمینه تخریب، تجربیات گستردهای دارند.
در چنین صورتی، اساسا نمیتوان از عناصر تخریبگر حرفهای انتظار داشت که در عرصه رقابت به شیوههای اخلاقی روی بیاورند و جانب انصاف را رعایت کنند.
این مساله مربوط به امروز هم نیست و در گذشته هم ما با چنین شیوه و رویکردهایی مواجه بودیم. در بسیاری از موقعیتهای مشابه اگر کسانی احساس کنند که رقیبان آنها حرفی برای عرضه دارند از بیم آنکه مردم دیگر به آنها اقبالی نشان ندهند دست به تخریب طرف مقابل میزنند. رویکرد بسیار زشت و نازلی که خاطر جامعه مذهبی ما را مکدر میکند. جامعهای که شخصیتهای طراز اول آن به اخلاقمداری معروفند و رعایت مسائل اخلاقی به عنوان یک فضیلت محسوب میشود.
در پیش گرفتن روند تخریبی در فضای انتخاباتی، جامعه را با چالشهای متعددی مواجه میکند، چون فرصت رشد را از مردم میگیرد و دیگر مجالی برای عمیق شدن شناخت افراد جامعه نسبت به نامزدها باقی نمیماند.
معتقدم در کنار توجه دستگاه قضایی و نهادهای ذیربط که به صورت معمول فضای انتخاباتی را رصد میکنند و برخورد با بداخلاقیهای انتخاباتی جزو وظایفشان محسوب میشود مهمترین راه حل این است که جامعه این رویکرد را پس بزند و درست عکس آنی عمل کند که تخریب گران میخواهند و اگر چنین واکنش اینچنینی در جامعه رقم بخورد اخلاق سوزان مجبور خواهند شد ترک عادت کنند. در غیر این صورت، این روند باطل همچنان به مسیر خود ادامه خواهد داد و جامعه را با چالش مواجه میکنند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد