ین اتفاق درحالی رخ میدهد که عموم تماشاگران غیرکرهای، سریالهای این کشور را به واسطه درامهای باشکوه و پرتنش تاریخی آن میشناسند و معمولا به تماشای آثاری از این دست عادت کردهاند. اما درواقعیت چنین نیست وبرنامهسازان تلویزیون در این کشور کوچک اما پرقدرت دور آسیا، به غیر از درامهای تاریخی باشکوه وگرانقیمت، در ژانرهای دیگر هم آثار تماشایی و جذابی خلق کردهاند. در این بین، درامهای سیاسی که سریال «نماینده» یکی از آنهاست، جایگاه بالایی نداردوکمتر کارگردان یا برنامهسازی به سراغ تولید یکی از آنها میرود. سریال «نماینده» که در این نوشتار نگاهی به آن داشتیم، هرشب ساعت ۲۲:۳۰ از شبکه تماشا پخش میشود و در ساعات ۰۳:۳۰، ۱۰:۳۰ و ۱۶:۳۰ روز بعد تکرار آن روی آنتن میرود.
دلیل موفقیت
شاید یکی از دلایل موفقیت سریال نماینده در این نکته نهفته باشد که سازندگان این مجموعه پرتنش و افشاگرانه در حالی به سراغ تولید آن رفتهاند که ساخت محصولاتی ازاین دست، در سینمای کره جنوبی سابقهای طولانی دارد. درحقیقت در میان فیلمهایی که سالانه در کره تولید و اکران میشود، ژانر درام سیاسی افشاگرانه جایگاه خاص و ویژهای دارد وتماشاگران بومی هم از آنها استقبال بسیار خوبی میکنند. هوآنگ این هیوک، کارگردان نماینده میگوید آن رابه این دلیل ساخت تا سریالسازان کرهای به این ژانر محبوب هم روی خوش نشان داده و به سمت تولید بیشتر آن در تلویزیون بروند. این فیلمساز با همراهی همکار فیلمنامهنویس خود، جونگ هیون مین، برای نگارش فیلمنامه سریال چند ماه تحقیق کردند و با افراد زیادی در دنیای سیاست و مجلس نمایندگان صحبت و گفتوگو کردند که نتیجه این تحقیقات خودش را به شکلی جذاب در داستان فیلمنامه به نمایش میگذارد.
لحن واقعگرایانه
منتقدان تلویزیونی در کره بیش از هر چیز بر لحن واقعگرایانه و رئال سریال تاکید و تمرکز کردهاند و آن را نماینده خوبی برای ژانر سیاسی در ارتباط با سیاستمداران دولتی و مجلس کشور کره معرفی کردهاند. این سریال داستانی معمولی اما جذاب دارد: جین (با بازی جونگ جائه یونگ) کارگری معمولی است که ناگهان نماینده مجلس کشور میشود. با وجود اظهارنظرهای تند و تیز و افشاگریهای مردمی این نماینده، سایر نمایندگان مجلس که از گروههای مختلف سیاسی کشور هستند، او را جدی نمیگیرند. بهزودی جین لایحهای را به نفع قشر کارگر کره برای تصویب ارائه میدهد. این شروعی جدید برای نمایندگان مجلس و ادعاهای آنها در حمایت از قشر زحمتکش است. از طرف دیگر، جین که برای مدتزمانی طولانی سخنگوی اتحادیه کارگری بوده، حالا در وضعیت جدیدی قرار گرفته و باید دید آیا شهرت و پول میتواند او را به آدمی جدید تبدیل کند که به گذشتهاش پشت میکند؟
لحن افشاگرانه و صریح داستان سریال نهتنها به دل تماشاگران نشست، بلکه مورد توجه فراوان منتقدان هم قرار گرفت. این توجه باعث شد تا سریال در میان تولیدات سال ۲۰۱۵ کره، بهعنوان یکی از برترین کارهای قاب کوچک شناخته و معرفی شود. در ۲۰ اپیزود سریال، مسائلی مطرح میشود که حرف عموم مردم در سطح عمومی است و درددل آنها را بیان میکند. زبان تند سریال و مطرحکردن مسائل دنیای پشت پرده سیاست به شکلی عریان و تصویری، از جمله نکاتی بوده که از چشم منتقدان و تماشاگران جدی پنهان نمانده است.
اولین نقش سیاسی
نماینده اولین سریال درام جونگ جائه یونگ، ستاره معروف کرهای است که او بهعنوان بازیگر در آن ایفای نقش کرده است. تا قبل از آن، او حتی در دنیای سینما و تئاتر هم اثری را با چنین حالوهوایی بازی نکرده بود. به همین دلیل تلاش زیادی به خرج داد تا متناسب با حالوهوای واقعگرای سریال، او هم بازی رئالیستی ارائه دهد. از همین رو مجبور شد تا حدی وارد دنیای سیاست شود و اقدامات و نحوه رفتار اهالی سیاست را بادقت دنبال کند. او میگوید: «نقشهای درام یا اکشن از آن دست نقشهایی هستند که بازیگر میتواند از خودش چیزهای زیادی به آن اضافه یا کم کند. اینها کاراکترهایی خیالی هستند که میتوان آنها را به شکلهای مختلف و دلخواه جلوی دوربین بازی کرد، اما وقتی قرار باشد در قالب یک شخصیت سیاسی ظاهر شوید که مابهازای واقعی هم دارد، آن وقت کار مشکل میشود. از آنجا که در حال بازی در قالب شخصیتی هستید که عموم مردم بههرحال بهنوعی با او و شخصیتش آشنایی دارند، کاملا مراقب هستید که خطا نکنید و تصویر این آدم را درست و منطقی به نمایش بگذارید. با وجود سختبودن کار در سریال نماینده، آن را بسیار دوست دارم و خوشحالم که چنین تجربهای داشتم.»
تحقیق ۱۰ساله
رسانهها ازهونگ هیون مین،فیلمنامهنویس سریال بهعنوان نویسندهای یادمیکنندکه علاقهفراوانی به دنیای سیاست داردو فیلمنامههایش گواهی بر این موضوع هستند. او از جمله نویسندگانی است که به تحقیق در رابطه با فیلمنامههایی که مینویسد، شهرت دارد و هیچ داستانی را بدون آشنایی کامل با زیروبم آن و حاشیههایش، به یک فیلمنامه بلند و چندقسمتی برای یک مجموعه تلویزیونی تبدیل نمیکند. تهیهکنندگان و کارگردانان قاب کوچک جملگی به این نکته جالب اشاره میکنند که زمان همکاری با این فیلمنامهنویس از بابت اجزای مختلف داستان فیلمنامههایشان اطمینان خاطر دارند و مطمئن هستند که او تمام جوانب ماجرا را در نظر داشته و نوشتهای بیعیبونقص تحویل همکارانش داده است. رسانهها هم این موضوع را یادآوری میکنند که وی برای مدت ۱۰ سال بهصورت مستقیم در زمینه مسائل سیاسی کار و فعالیت کرده و طی این مدت بهعنوان دستیار سیاسی با یکی از اعضای مجلس کشور همکاری داشته است.
راهی جدید
زمان تولید سریال نماینده، بسیاری اینگونه اظهارنظرکردند که ساخت آن راهی جدید برای برنامهسازان تلویزیونی باز میکند که براساس آن میتوانند فضای وسیعتر و متفاوتتری را تجربه کنند. این فضا امکان آن رافراهم میکند تا فیلمسازان با دور شدن از شکلهای سنتی کار، بتوانند با جسارت بیشتری روی موضوعاتی کار کنند که ممکن است به مذاق اهالی سیاست کشور خوش نیاید. در روش جدید، داستانهایی جسارتآمیز با مضامین تندسیاسی واجتماعی جای درامهایی رامیگیرندکه معمولا به تعریف داستانهایی درام و عاشقانه میپردازند که قرار است بگویند همهچیز گل و بلبل است وکسی در زندگی روزمرهاش با مشکلی مواجه نیست. سریال نماینده از این نظر یک استثنا بود که کمک کرد تا مجموعهسازی اجتماعی وسیاسی در تلویزیون کره به یک قاعده تبدیل شود.
یادآور سریال خانه پوشالی
سریال «نماینده» توسط ۳۲ نفر از گویندگان گفتارفیلم در واحد دوبلاژ اداره کل تامین و رسانه بینالملل سیما دوبله شد. مدیر دوبله این سریال کریم بیانی است. رضا آفتابی، آزاده اکبری، رضا الماسی، دانیال الیاسی، ناهید امیریان، علیرضا باشکندی، باران بهرامی، علی بیگمحمدی، فریناز ثریا، ارسلان جولایی، شراره حضرتی، علیاصغر نیکرضایی، سمیه رهنمون، آرزو روشناس، نفیسه زاجکانیها، حسین سرآبادانی، ابراهیم شفیعی مهیار، پریا شفیعیان،خشایار شمشیرگران،نغمه عزیزیپور، بهروز علیمحمدی، کوروش و پویا فهیمی، علیرضا کامیابیپور، امیرصالح کسروی، ابوالقاسم محمدطاهر،اسفندیار مهرتاش،علی همتمومیوند، علیرضا ناصحی، حسین نورعلی، مونا هماییپور و کریم بیانی صداپیشگان این اثر بودهاند. واحد جستوجوی اداره کل تامین و رسانه بینالملل، مسئولیت رصد این اثر رابرعهده داشت و پس ازمراحل تایید، نسخه اصلی راتهیه و تأمین کرد و پس از طیشدن روندهای ترجمه، ویراستاری و سپس دوبله، روی آنتن رفت.جالب است که در برخی تحلیلها اشاره شده سریال تا حدی یادآور سریال آمریکایی معروف «خانه پوشالی» است؛ با این تفاوت که داستان آن درکره اتفاق میافتد و درعین انتقاداتی که به جناحهای سیاسی در این کشور وجنگ قدرت آنها دارد، قهرمانی ازمیان مردم عادی رادرمرکز داستان قرارمیدهدکه ناخواسته وارد عرصه سیاست میشود، اما چون بر خلاف دیگر آثار به فکر مردم و نه منافع شخصی است، موفق ومحبوب میشود. سریال در واقع بیانگر درسها و آموزههایی در زمینه اخلاق واقعی در جهان سیاست است که همانا کار کردن برای مردم است. همچنین سریال ساخت مهیج و جذابی دارد که بهراحتی مخاطب را با خود همراه میکند.