افزایش مهاجرت معکوس صهیونیست های دارای سطح تحصیلات بالاتر نسبت به جمعیت عمومی

 با شروع عملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ماه ۱۴۰۲) درگیری‌های داخلی ناشی از تنش‌های سیاسی – اجتماعی و امنیتی در محافل صهیونیستی به طور چشمگیری افزایش داشته است.

سرزمین‌های اشغالی دیگر محل امنی برای برای صهیونسیت‌ها محسوب نمی‌شود و خبری از شاخص ثبات و امنیت در آن وجود ندارد و همین امر باعث شده است تا اسرائیلی‌های زیادی خروج قطعی «مهاجرت معکوس» را در دستور کار خود قرار دهند.

داده‌های منتشرشده از سوی دفتر مرکزی آمار رژیم صهیونیستی، نشان می‌دهد تعداد اسرائیلی‌هایی که سرزمین‌های اشغالی را برای یک بازه طولانی ترک کرده‌اند، در هفت ماهه نخست سال جاری، به میزان ۵۹ درصد افزایش یافته است.

 در بازه مابین ژانویه تا ژوئیه ۲۰۲۴ م، خروج ۴۰ هزار و ۴۰۰ صهیونسیم ـ در مقایسه با ۲۵ هزار و ۵۰۰ نفر در مدت مشابه سال گذشته ـ به ثبت رسیده است. شمار اسرائیلی‌هایی که در سال ۲۰۲۳ م. این منطقه را ترک کرده‌اند، با افزایش ۴/۴۶ درصدی به ۵۵ هزار و ۳۰۰ نفر رسیده است که در مقایسه با ۳۷ هزار و ۸۰۰ نفر ۲۰۲۲ م؛ و میانگین سالانه ۳۷ هزار و ۵۰ نفر در ده سال گذشته ـ یعنی بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۲۲ م. ـقابل توجه است.

این نکته هائز اهمیت است داده‌های مربوط به مهاجرت در کشوری که مبتنی بر استعمار شهرک‌نشینی و اشغالگری است، نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند. برای سالیان متمادی، نرخ مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی و برعکس نتایج منفی به ثبت رسانده است؛ یعنی تعداد کسانی که اسرائیل را ترک می‌کنند، بیش از تعداد افرادی است که برای زندگی به آنجا می‌روند.

همچنین در همین راستا «کالمان لیبسکیند» نویسنده راستگرای افراطی در مقاله‌ای در روزنامه معاریو نوشته است: ما با پدیده‌ای رو به رشد در جامعه صهیونیست‌ها رو به رو هستیم به نام رشد طبقه‌ای از چپگرایان اسرائیلی که میانه‌ای با صهیونیسم و اسرائیل ندارند وپیوند و توجهشان نسبت به حکومت یهودی پیوسته در حال کاسته شدن است.

باید افزود در سال گذشته، تراز منفی مهاجرت به حدود ۲۷ هزار و ۵۰۰ اسرائیلی ـ در مقایسه با ۱۵ هزار و ۵۰۰ نفر در سال ۲۰۲۲ م؛ و ۱۳ هزار و ۲۰۰ نفر به عنوان میانگین سالانه مابین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ م ـ رسیده است. 

در ادامه نیز کنشگران رسانه‌های اسرائیلی معتقدند، دو برابر شدن تراز منفی نرخ مهاجرت در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ م. نسبت به میانگین سالانه در دهه گذشته، از پیامد‌های کودتای قانون اساسی، عملیات طوفان الاقصی و جنگی است که نزدیک به یک سال تا به امروز ادامه داشته است.

باید یادآور شد بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳ م، حدود ۲۶۶ هزار نفر برای اقامت طولانی‌مدت به سرزمین‌های اشغالی آمدند؛ اما حدود ۴۲۵ هزار و ۵۰۰ نفر برای اقامت طولانی‌مدت از آن کشور رفتند و تراز منفی تجمعی به حدود ۱۵۹ هزار و ۵۰۰ نفر رسید.

 آنچه باعث نگرانی در جامعه صهیونیست‌ها می‌شود، تنها شمار مهاجران نبوده، بلکه بیشتر به سبب ویژگی‌های افرادی است که آن را ترک می‌کنند؛ زیرا میانگین سنی مهاجران ۶ تا ۳۱ سال است. بیشتر این مهاجران را یهودی‌ها (۳/۶۱ درصد) تشکیل می‌دهند. بیش از نیمی از آن‌ها در مناطق مرکزی (۵۴ درصد) این کشور سکونت داشته، اکثر آن‌ها (۸/۵۸ درصد) در خارج از این کشور متولد شده، دارای سطح تحصیلات بالاتری نسبت به جمعیت عمومی بوده و ۷/۵۳ درصد ایشان سیزده سال یا بیشتر، آموزش دریافت کرده‌اند.

 آنچه برای کنشگران مطبوعات صهیونیستی قابل توجه است، این است که ۱۴ درصد از کسانی که در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ م. مهاجرت کرده‌اند، کودکان هستند. همچنین، ۱/۴۱ درصد از افراد متاهل به همراه همسر و فرزندان خود مهاجرت کرده‌اند؛ یعنی اساساً زندگی خود را به خارج از این کشور منتقل کرده‌اند. 

کنشگران همچنین از این داده‌ها به‌عنوان راهنمایی استفاده می‌کنند تا بگویند جنگ جاری، بسیاری از خانواده‌ها را وامی‌دارد تا در مورد زندگی در سرزمین‌های اشغالی ـ که از نظر ایشان به مکانی ناامن تبدیل شده ـ تجدیدنظر کنند.

برخی دیگر از کنشگران از اهمیت افزایش تعداد مهاجرت‌ها از سرزمین‌های اشغالی در سال گذشته می‌کاهند و معتقدند بخشی از این افزایش، ناشی از تصمیم دفتر مرکزی آمار برای تغییر در تعریف مهاجرت است که هر فردی را که ۲۷۵ روز در سال در خارج از کشور اقامت داشته باشد، غیرمقیم به حساب می‌آورَد. برخلاف تعریف سابق که می‌گوید هر کسی ۳۶۵ روز خارج از کشور اقامت داشته باشد، غیرمقیم است. این شاید تا حدی در مورد داده‌های سال ۲۰۲۳ م. صدق کند، لیکن افزایش این سال را در مقایسه با سال گذشته که در آن تعریف تغییر کرده، تفسیر نمی‌کند. 

در پایان باید افزود در فضای پسا طوفان الاقصی مشکلات صهیونیست‌ها چندین برابر و تداوم جنگ بستر ساز تشدید بحران اقتصادی در فلسطین اشغالی شد که افزایش چهار برابری نرخ بیکاری، سقوط بورس، تنزل شدید ارزش «شکل» (واحد پول رژیم)، فرار سرمایه‌های داخلی و خارجی و نیز کاهش چند میلیارد دلاری ذخایر خارجی به سرعت بالا رفتن آمار مهاجرت اضافه کرد.