مهم‌ترین اختلاف نوع آینده نظام سیاسی سوریه میان مخالفان و موافقان کنونی و گذشته است که در زیر توضیحاتی در مورد آن می‌آید:
۱ــ نظام سیاسی سلفی: اگر تحریرالشام بخواهد ذیل رویکرد نئوعثمانی عمل نماید باید نظامی اسلامی و سنی ایجاد کند که در این حال با اقلیت ۳۰درصدی علوی، دروزی و مسیحی درگیر خواهد شد، کمااین‌که هم‌اکنون درگیر است.
۲ ــ نظام سیاسی سکولار: اگر تحریرالشام بخواهد نظامی سکولار ایجاد کند از یک‌طرف موجب نقض‌غرض با براندازی نظام سکولار اسد خواهد بود و از طرف دیگر با تندروهای اسلامی داخلی متحدین خودش درگیر خواهد شد.
۳ ــ نظام سیاسی فدرال: اگر تحریرالشام بخواهد نظام سیاسی فدرال ایجاد کند به خواست تجزیه‌گران و براساس منافع رژیم صهیونی عمل کرده است که برخلاف رویکرد نئوعثمانی خواهد بود.
۴ ــ فروپاشی: با توجه به این‌که تحریرالشام قادر به حفظ ثبات و امنیت سوریه نخواهد بود، درنهایت به فروپاشی، هرج‌ومرج و تبدیل به مرکز پرورش تروریسم و تولید ناامنی منطقه‌ای خواهد انجامید. در این صورت تجزیه‌گران، به‌ویژه رژیم صهیونیستی از این وضعیت بهره‌برداری خواهند کرد.
۵ــ نظام اسلام سیاسی: مردم ضدصهیونی سوریه مرکب از جوانان انقلابی و مومن مذاهب مختلف (سنی، شیعه، علوی و مسیحی) عرب با کمک محور مقاومت با قیام علیه تحریرالشام به رفع اشغال آمریکایی‌ها در شمال‌غرب، ترکیه در شمال و شمال‌غرب و رژیم اشغالگر صهیونی در جنوب سوریه پرداخته و به محور مقاومت باز می‌گردد.
