کسب درآمد از بازی دیگران

اسباب‌بازی برای نسل‌های مختلف جامعه ایرانی و تا سال‌های سال، ابزاری برای فراغت و سرگرمی بود، هرچند سال‌های بعدتر، این فراغت به ابزار آموزش و فرهنگسازی تنیده شد. اما نقش اسباب‌بازی در زمانه کنونی حتی فراتر از این موارد شده و به نوعی به یک رسانه کارآمد و از قضا درآمدزا، تبدیل شده است.

کد خبر: ۱۴۹۰۷۳۶

یروز محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور در میانه حرف‌هایش به یک داده تلخ اشاره کرد، این‌که درآمد فروش نفت ایرانی (به عنوان اصلی‌ترین کالای صادراتی ایران) از میزان فروش اسباب‌بازی برخی کشورها کمتر است. این داده فارغ از پیامدهای مهم اقتصادی در ساخت وتبلیغ یک نوع سبک‌زندگی هم ازاهمیت بالایی برخورداراست اماوضعیت ایران درحوزه ساخت‌وفروش اسباب‌بازی چگونه است؟ هرچند آمارهای رسمی از میزان تولید، فروش و استفاده از اسباب‌بازی، حکایت از رشد محسوس و معنادار دارد اما همچنان برخی از خلأهای عجیب در این زمینه دیده می‌شود. به عنوان مثال با وجود اقبال قابل‌توجه به اسباب‌بازی در ایران (به عنوان مثال فروش اسباب‌بازی برندهای ایرانی در سایت دیجی‌کالا با قیمت‌های یکسان از اسباب‌بازی‌های خارجی بیشتر است) اما هنوز ساخت اسباب‌بازی در کشور ما هیچ منبع آموزشی ندارد. از کجا می‌توان مطمئن شد در حق یک صنعت در کشور اجحاف شده است؟ یکی از بهترین راه‌ها این است که به وضعیت رشته‌های دانشگاهی مرتبط با آن صنعت در دانشگاه‌ها بپردازیم. از این جهت صنعت اسباب‌بازی اوضاع جالبی دارد؛ چراکه اصلا رشته‌ای مربوط به اسباب‌بازی در دانشگاه‌های ایران نیست! این درحالی است که رشته‌های متعددی در نظام آکادمیک جهان برای این صنعت وجود دارد. رشته‌هایی که در دانشگاه‌های معتبر در کشورهایی همچون آمریکا، بریتانیا، کانادا، استرالیا، ایرلند و مالزی در مقطع دیپلم، کارشناسی و کارشناسی ارشد تدریس می‌شود. آذرماه ۱۳۹۲، رهبر انقلاب سیاست‌های حاکم بر این صنعت را مورد انتقاد قرار دادند. این بیانات باعث شد تا نهایتا شورای‌عالی فرهنگی سندملی نوآوری درصنایع فرهنگی، محصولات و فناوری‌های نرم را معرفی نماید. در این سند به افزایش تولید اسباب‌بازی ایرانی با هدف کسب حداقل ۲۵ درصد از بازار داخلی اشاره شده است. با این وجود برنامه‌ریزی دقیق، داده‌های آماری استاندارد و اطلاعات جامع درباره ظرفیت و نقاط ضعف صنعت اسباب‌بازی در ایران همچنان موجود نیست.