تحلیلی که نقش فناوری، دانش و انقلاب علمی در تحولات جهانی را برجسته میکند. بهطور کلی پیشرفتهای تکنیکی بشر پنج مرحله دارد که ما اکنون در مرحله پنجم یعنی دوره نوتکنیکی هستیم. در این مرحله، بشر برای بهینهسازی منابع انرژی بهترتیب از الکتریسیته بهسمت نفت، گاز و اکنون بهسمت انرژی هستهای حرکت کرده است.کاری که امروز جمهوری اسلامی ایران در مسیر آن قرار گرفته خوشایند قدرتهای جهانی نبوده و نیست. آنچه امروز در حوزه فناوری هستهای در ایران رخ میدهد، تنها بخشی از یک روند عمیق علمی در جهت دستورزی اتمی است.
اگر انسان بتواند اتم را تحت کنترل خود درآورد، نه فقط نیازهای حیاتی بشر متحول میشود بلکه مفهوم اقتدار یک کشور نیز دگرگون خواهد شد. جمهوری اسلامی ایران وارد این مسیر شده و آنچه غرب به نام نگرانی از دستیابی به بمب هستهای مطرح میکند، بهانهای بیش نیست.
اصل ماجرا این است که ایران بهسرعت در حال رسیدن به نقطهای است که دیگران برای آن بیش از سه قرن وقت صرف کردهاند. مقام معظم رهبری در سال ۱۳۷۷ حکم جهاد علمی صادر کردند.بعد از آن، تحولی در تولید علم و گفتمانسازی علمی در کشور رخ داد. این در حالی است که کشوری همچون انگلستان بیش از ۳۰۰سال کار مداوم انجام داد تا توانست تبدیل به قدرت جهانی بشود اما ما کمتر از ۳۰سال است که جهاد علمی را شروع کردهایم. در نتیجه، اکنون بحثهای تسلیحات اتمی بهانهای بیش نیست چراکه هیچ کشوری تاکنون مورد تهاجم ایران قرار نگرفته. به همین دلیل نگرانی قدرتهای سلطهگر تنها از بمب اتم نیست. آنها نگران الگو شدن ایران در دنیای علم و از بین رفتن قدرت سلطه خود در جهان هستند.