افشای دشمنی آل‌خلیفه با پزشکان بحرینی

رولاالصفار با شروع خشونت‌ها می‌دانست که به عنوان یک پرستار وظیفه کمک و همکاری دارد، بنابراین با آن‌که در مجتمع پزشکی سلمانیه که تنها بیمارستان عمومی در بحرین است کار نمی‌کرد، اما با رفتن به این بیمارستان درصدد کمک و همیاری به کادر پزشکی خسته و درهم شکسته آنجا بر آمد. وی درباره مشاهدات خود می‌گوید:

«آنچه من در این بیمارستان شاهد آن بودم وحشتناک است: استفاده از مهمات واقعی و بدن‌های لت و پار شده، کاربرد گاز اشک‌آور و چشمان کور شده معترضانی که با گلوله‌های ساچمه‌ای از نزدیک هدف قرار گرفته بودند.

وقوع ماه‌ها درگیری و خشونت خیابانی در بحرین 50 کشته بر جای گذاشته بود که این تعداد تا سال 2011 به بیش از صد نفر افزایش یافت. من به عنوان پرستار حرفه‌ای وظیفه داشتم به زخمی‌ها کمک کنم، اما همچنین به عنوان کسی که شاهد خشونت نیروهای امنیتی علیه اعتراضات مسالمت‌آمیز بود، وظیفه خود می‌دانستم صریح و بی‌پرده علیه تعدی‌ها و قانون‌شکنی‌ها سخن بگویم.

بسیاری از همکارانم نیز که همین حس را داشتند، برای توصیف نوع زخم‌های مجروحان تظاهرات که خود شاهد آن بودند و به افشای ماهیت وحشیگرانه دولت با رسانه‌ها پرداختند.

پس از آن‌که مقامات دولتی مانع ورود آمبولانس‌های حامل زخمی‌ها به مجتمع سلمانیه شدند، ما نیز به دلیل آن‌که مجروحان نیازبه مراقبت‌های پزشکی داشتند، دست به اعتراض زدیم و به عنوان کادر پزشکی بیمارستان علیه نقض بی‌طرفی پزشکان از سوی دولت مواضع‌مان را اعلام کردیم.

اما واقعیت وحشتناک‌تر این بود که آنها به دلیل مجاورت با کادر پزشکی بیمارستان از زخمی‌ها برای جمع‌آوری اطلاعات تظاهرات استفاده می‌کردند و طبقه ششم بیمارستان را به محل استنطاق و بازجویی از زخمی‌هایی که جراحت‌های خطرناک داشتند، تبدیل کرده بودند و به همین دلیل بسیاری از زخمی‌ها که از بازجویی نیروهای امنیتی واهمه داشتند، به بیمارستان مراجعه نمی‌کردند. اینها موارد آشکاری بود که من و سایر همکارانم سعی در ارائه آنها داشتیم. متعاقب این جریان، خود ما هدف وحشیگری دولت قرار گرفتیم.

هنگام بازداشت به سر و صورت من شوک الکتریکی دادند و مرا تهدید به تجاوز جنسی کردند و این موارد برای ده‌ها پزشک دیگر نیز اتفاق افتاد. از زمان شروع ناآرامی‌ها 82 پزشک به انواع اتهامات و با انگیزه‌های سیاسی و به قصد ارعاب و جلوگیری از بازگویی و افشای نقض حقوق بشر بازداشت شد.

در می ‌سال 2012 اظهارات پزشکان بحرینی از لطمات و آسیب‌های روحی و جسمی وارده به خودشان، طی گزارشی از سوی پزشکان سازمان حقوق بشر منتشر شد. 52 نفر از پزشکان در آگوست 2011 از سوی دادگاه ویژه نظامی از یک ماه تا 15 سال به حبس محکوم شدند.

اتهامات علیه شخص من شامل اقدام به سرنگونی رژیم، نشر اکاذیب و مشارکت در تجمعات غیرقانونی بود و برای 12 مورد اتهام وارد شده به 15 سال زندان محکوم شدم.

این محکومیت از سوی یک دادگاه غیرنظامی مورد تجدیدنظر قرار گرفت و من به اتفاق چند نفر دیگر تبرئه شدیم، اما 9 پزشک دیگر محکومیت‌شان تائید شد. مارس گذشته نیز 21 پزشک دیگر تبرئه شدند، اما محکومیت ده‌ها پزشک کماکان پا برجاست.

پنج ماه تجربه دشوار زندان و نیز تهدیدات دائمی به زندانی‌شدن مجدد، مرا تبدیل به حامی و وکیل مدافع قانون بی‌طرفی پزشکی کرده است. اصل بی‌طرفی کادر پزشکی به معنای عدم دخالت در کار پزشکان و خدمات پزشکی در زمان درگیری‌هاست.

رولاالصفار در ادامه اظهارات خود می‌افزاید: «به رغم آن‌که از سوی دولت دیگر اجازه کار به‌عنوان پرستار را ندارم، اما در بحرین می‌مانم و به نمایندگی نه‌فقط همکاران دربندم در زندان‌های بحرین، بلکه دیگر پزشکان در سراسر جهان که قربانی نقض قانون بی‌طرفی پزشکان هستند، وظیفه خود را در این زمینه ایفا خواهم کرد. برای بسیاری در دنیا مجازات یک پزشک به دلیل درمان مجروحان و افشای جنایاتی که شاهد آن بوده، غیرقابل درک است. متاسفانه این واقعیتی است که بسیاری از پزشکان امروز با آن مواجه‌ هستند. من دولت بحرین و دیگر دولت‌های جهان را به احترام گذاشتن به بی‌طرفی پزشکی وآزادی پزشکان دربندی که تنها جرم‌شان انجام وظیفه است، فرا می‌خوانم. من دیگر در زندان نیستم، اما تا زمان آزادی همکارانم نمی‌توانم احساس آزادی داشته باشم.»

منبع: فارین پالیسی
مترجم: ایرج جودت