هزینه‌های میلیاردی در فوتبال

این تاجر پنجاه ساله طی 9 سال حضورش در فوتبال نتوانسته آن‌طور که شایسته و زیبنده است، نتیجه سرمایه‌گذاری کلانش را در فوتبال بگیرد، اگر چه خود نیز در ابتدا می‌دانست در این فوتبال فقط باید هزینه کرد و بدون چشمداشت کار کند.

هر چند آماری دقیق در زمینه میزان سرمایه‌گذاری او طی این سال‌ها اعلام نشده، اما می‌توان حدس زد هدایتی طی این 9 سال رقمی بالغ بر صد میلیارد تومان و بلکه بیشتر در فوتبال باشگاهی ایران هزینه کرده است.

او ابتدا با استیل‌آذین وارد عرصه فوتبال باشگاهی شد و چون با علی پروین دوست و هم‌محله‌ای بود، خیلی زود توانست نامش را در فوتبال ایران بر سر زبان‌ها بیندازد.

تیم هدایتی گرچه در سال اول حضورش در لیگ دسته یک نتوانست با هفت میلیارد تومان هزینه مجوز صعود به لیگ برتر را بگیرد، اما او در سال دوم استیل‌آذین را لیگ برتری دید تا رویای قهرمانی در این لیگ، فکر و ذهنش را به خود مشغول کند. هدایتی در این زمینه گفته است؛ در سال اولی که موفق نشدیم به لیگ برتر صعود کنیم هفت میلیارد تومان هزینه بستن تیم شد، اما در سال دوم با دو میلیارد تومان صعود کردیم.

استیل‌آذین در سال اول حضورش در لیگ برتر با هشت میلیارد تومان هزینه به مقام چهارم رسید، اما در سال دوم وقتی به سراغ مربی خارجی رفت و با کلی سر و صدا تومباکوویچ صرب را آورد، 15 میلیارد تومان هزینه کرد؛ هزینه بدون بازگشتی که بعد از اخراج تومباکوویچ که گفته می‌شود برای هدایتی دو میلیون دلار​ رقم خورد (البته کلی از این پول به جیب دلال‌ها رفت) استیل‌آذین نتوانست روی خوش به خود ببیند تا با وجود در اختیارداشتن بازیکنانی بزرگ و اسمی، دوباره به لیگ دسته یک سقوط کند.

هدایتی امروز که به آن روزها فکر می‌کند، ته قلبش مطمئن است به وی خیانتی بزرگ شده تا عده‌ای نخواهند استیل‌آذین در فوتبال ایران پا گرفته و به ثبات تیمی و باشگاهی برسد.

این در حالی بود که حسین هدایتی با استیل‌آذین رویاهای بزرگی در سر داشت و می‌خواست با خرید یک استادیوم برای این باشگاه، استانداردی از نظام باشگاهداری را پیش روی باشگاه‌های دولتی فوتبال ایران قرار دهد، اما هر چه بود پول‌های کلان پرداختی به بازیکنان و کادر فنی، به عوض آن که برای حسین هدایتی و تیم استیل‌آذین موفقیت لازم را به همراه داشته باشد، حسادت و سنگ‌اندازی عده‌ای را به همراه داشت تا هدایتی که حتی زمانی می‌خواست پرسپولیس را یکجا خریداری کند، انگیزه‌هایش را رفته‌رفته در فوتبال باشگاهی ایران تحلیل‌رفته ببیند.

یک پرسپولیسی تمام‌عیار

حسین هدایتی را باید یک پرسپولیسی تمام‌عیار دانست. شاید هم به دلیل این‌که در محلی که او به دنیا آمده (دروازه دولاب) علی پروین به‌عنوان یک فوتبالی تمام‌عیار، توجه بچه محل‌هایش را به سمت و سوی پرسپولیس کشاند.

هدایتی در سال 58 و با سرمایه 13​ هزار تومانی وارد عرصه کار و صنعت شد. او ابتدا با این مبلغ دو دستگاه پرس خرید و شروع کرد به تولید واشر و لولا‌های کابینت آشپزخانه. بعدها که کارش توسعه یافت و رونق گرفت، وارد کار تزئینات و تولید پرده شد تا در ادامه با خرید 11000 متر سوله، کارش را حسابی توسعه دهد و در زمینه‌های دیگر تولیدی و صنعتی دست به سرمایه‌گذاری زده و به جایگاهی برسد که امروز در آن قرار دارد. هر چند بعضی‌ها دستشان از خرج‌کردن زیاد می‌لرزد، اما هدایتی میلیاردمیلیارد در این فوتبال خرج کرده، بدون آن که ریالی برایش برگشت داشته باشد.

او در دوره‌ای نیز وارد تشکیلات مدیریتی پرسپولیس شد و تا ریاست هیات مدیره این باشگاه پیش رفت، اما رفته‌رفته زیر پایش از هیات مدیره باشگاه لیز خورد تا سازمان تربیت بدنی وقت نیز حضور وی را در فوتبال به نوعی پس بزند.

با این حال، هدایتی با وجود فعالیت نصفه و نیمه در استیل‌آذین و بویژه بعد از سقوط این تیم به لیگ دسته یک، هر جا نیاز به حمایتش از مجموعه باشگاه پرسپولیس بوده، دریغ نکرده است.

او که خود را یک عاشق واقعی ورزش و خدمت به جوانان می‌داند، حتی تا آنجا پیش رفت که هر جا در دیگر رشته‌ها نیز افتخاری ملی رقم خورده، از تشویق مالی قهرمانان و ورزشکاران دریغ نورزیده است تا وجود چنین مدیرانی عاشق ورزش از بخش خصوصی نادر باشد.

کسی که چون دارای مکنت مالی است، به حضوری بی‌چشمداشت در ورزش و فوتبال اندیشیده است، هر چند به طور طبیعی در ساختار دولتی ورزش ایران، چنین مدیرانی معمولا پس‌زده شده‌اند تا امروز نیز هدایتی، بدون سر و صدا فتیله سرمایه‌گذاری خود را در فوتبال پایین بکشد.

در حقیقت، آخرین حضور حسین هدایتی به فصل یازدهم لیگ برتر برمی‌گردد که او نیمی از سهام باشگاه ملوان را خرید تا در روزهای سخت و بی‌پولی این باشگاه، عصای دست این باشگاه کهن و مردمی بندر انزلی شود.

او از مجموع هزینه هشت میلیارد تومانی باشگاه ملوان، پنج میلیارد را پرداخت تا این تیم ـ که در آن برهه در مسیر سقوط قرار گرفته بود ـ خود را جمع و جور کرده و با دستیابی به نتایجی خوب در لیگ ماندگار شود.

هدایتی همچنین در زمانی که تیم گهر دورود شرایط بغرنجی یافته بود، با پول‌های خود زیر پر و بال این تیم لرستانی را گرفت، اما افسوس که این تیم در اولین سال حضورش در لیگ برتر کم‌تجربه تر از آن بود که خود را در لیگ برتر حفظ کند تا با سقوط این تیم، حسین هدایتی نیز بدون سر و صدا دست و پای خود را در فوتبال جمع کرده و بعد از 9 سال حضور پررنگ در فوتبال باشگاهی ایران، به حضور و سرمایه‌گذاری خود در فوتبال پایان دهد.

هدایتی وقتی با این پرسش مواجه می‌شود که شما صدها میلیارد تومان در این فوتبال خرج کردید، خروجی‌تان از این همه سرمایه‌گذاری چیست، می‌گوید:‌ آدم‌ها در این کره خاکی، هرکسی با نیتی و هدفی زندگی می‌کند.

در بخش اقتصادی، تولید ثروت را مدنظر دارم. در امور خیر، هنر، مدرسه‌سازی و ورزش کارهایی کرده‌ایم که احساس غرور، گرفتن انرژی مثبت از مردم و گاهی تفریح و هیجان در ورزش لذتبخش است. از این‌که می‌بینم یک‌عده جوان را شاد ‌کرده و لبخندی بر لب‌هایش نشانده‌ام احساس غرور می‌کنم.

فکر می‌کنم به مثابه یک کار خیر در ورزش هزینه می‌کنم. این کار برای من درآمدزا نیست. همین انرژی مثبت آنها برای من در بخش اقتصادی تولید ثروت می‌کند.

به هر حال، کاسه صبر و بردباری حسین هدایتی نیز با پایان فصل یازدهم لیگ برتر به ایستگاه پایانی خود رسید تا به کل به فعالیت خود در فوتبال باشگاهی ایران پایان دهد. گفته می‌شود هدایتی تیم استیل‌آذین را نیز به ایثارگران واگذار کرده است تا پس از 9 سال ماندن و هزینه‌کرد ده‌ها و بلکه صدها میلیاردی در فوتبال و ورزش، بدون سر و صدا پای خود را از فوتبال کنار بکشد؛ واقعا حیف.

حجت اله اکبر آبادی - گروه ورزش