اینترنت در واقع شبکهای متشکل از هزاران کامپیوتر شبکه شده به هم هستند. این کامپیوترهای مرکزی که سرور نام دارند، هر کدام از هزاران پردازنده و چند هزار گیگابایت حافظه اصلی دارند. فرض کنید که شما وارد وبسایت گوگل میشوید، اطلاعات مورد نظر خود را وارد بخش جستجوی آن میکنید، بعد گوگل مواردی را برای شما یافته و آنها را نمایش میدهد.
این اطلاعات در سرورهای بسیار بزرگی ذخیره میشود که بزرگی آنها میتواند حتی از زمین فوتبال هم چند مرتبه بزرگتر باشد! اگر فکر میکنید سختافزار به کار رفته در آنها پدیدههای عجیبی هستند که از مریخ به زمین آمدهاند، سخت در اشتباهید.
سختافزارها دقیقا همانهایی هستند که من و شما به کار میبریم، اما به دلیل اینکه مثلا سایت گوگل باید از میلیونها کاربر در آن واحد پشتیبانی کند، پس سروری که این شرکت برای خود در نظر میگیرد به جای اینکه مانند رایانه ما دارای یک پردازنده و در نهایت چند گیگابایت حافظه باشد، چندهزار از هر کدام را داراست.
ما در اینترنت با چند هزار سرور سر و کار داریم که در سراسر جهان توزیع و به هم شبکه شدهاند و به درخواستهای میلیاردی کاربران پاسخ میدهند. اگر شما هم فردا یک کامپیوتر قوی به شبکه اینترنت وصل کنید، نقطه کوچکی از این شبکه جهانی بزرگ را به وجود آوردهاید. به همین دلیل اینترنت به هیچکس و هیچ دولتی تعلق ندارد، بلکه یک مفهوم جهانی است که بر اثر ایجاد سرورهای مختلف در سراسر جهان ایجاد شده است.
احسان علیزاده
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد