نگرانی از دور باطل خوشبینی و ناامیدی

با این حال به نظر می‌رسد که ورای پاسخ به این ابهامات، آنچه که بیش از پیش به آن نیاز داریم، نگاهی واقع‌بینانه به دستاوردهای مذاکرات ژنو است.

از آنجا که در شرایط کنونی چه منتقدان و چه مدافعان توافق ژنو هر یک تلاش می‌کنند تا به منظور اثرگذاری بیش از پیش بر افکار عمومی، گزاره‌های ادعایی خود را با حرارتی بیش از آنچه لازم است بیان کنند، بیم آن می‌رود که در فرجام این بحث و بررسی‌ها، نگاه‌های کارشناسی قربانی بعضی اغراق‌گویی‌های مثبت و منفی شده و در نهایت دیدی کاریکاتوری از واقعیات موجود را به مخاطب تحمیل کند.

هرچند نمی‌توان این واقعیت را انکار کرد که توافق ژنو روند رو به رشد تحریم‌ها علیه کشورمان را متوقف کرد و آورده‌های اقتصادی چند میلیارد دلاری برای ایران به ارمغان آورد که در شرایط امروز خواهد توانست نقش تسکین‌دهنده را برای برخی چالش‌های اقتصادی کشور داشته باشد، اما از این نکته نباید غفلت کرد، اگر افکارعمومی گمان کند که در همین گام نخست، به تعبیری «دنیا گلستان می‌شود»، آن‌گاه وقتی پس از شش ماه، هنوز بخشی از مشکلات و چالش‌ها به سبب انبوه معضلات ساختاری، باقی ماند، معلوم نیست که بتوان همچنان طیفی از مردم را پشتیبان گفت‌وگوهای هسته‌ای نگاه داشت.

در همین خصوص به‌نظر می‌رسد هم دستگاه دیپلماسی کشورمان که این روزها بدرستی مشغول دفاع تمام قد از توافق ژنو و ادامه مذاکرات است و هم منتقدان و نخبگان، همگی باید تلاش کنند تا با عینک واقعگرایی به مذاکرات نظر انداخته و از همین زاویه به افکار عمومی توضیح دهند که نسبت شاخص‌ های مثبت و منفی اقتصاد و سیاست خارجه کدام است و باید چه انتظاری از گام اول نزدیکی ایران و 1+5 داشت.

بدیهی است، اگر این عینک جای خود را به خوشبینی یا بدبینی افراطی دهد، در مرحله اول، آینده گفت‌وگوها و مواجهه مردم با آن دچار خدشه خواهد شد و شادمانی کنونی از توافق ژنو، شش ماه دیگر جای خود را به یأس و ناامیدی خواهد داد؛ همان دور باطلی که سال‌هاست جامعه ایرانی را تهدید می‌کند.

مصطفی انتظاری‌هروی - گروه سیاسی