اوباما در راه گورباچف، افول ابر قدرتی آمریکا

دراین مقاله که درشماره امروز واشنگتن پست به چاپ رسید باعنوان«آیا به جاست اوباما را گورباچف دوم بنامیم؟» آمده است: اصلاحات هر دو رهبر که از روی حسن نیت هم انجام شد، همه قدرت یک ابر قدرت را به زیر کشید و امروز ریشه اصلی نگرانی همه متحدان آمریکا نیزهمین است که البته بالقوه محرک هم هست.

وی به نقل از والتر راسل مید«walter russell mead» که در مقاله «پایانی بر نظریه پایان تاریخ» به افول ابرقدرتی امریکا در جهان اشاره می کند و می نویسد: رویکرد اوباما با فاصله گرفتن از سیاست های جورج بوش مهمترین دستاوردش قوی تر شدن قدرت های محوری (مرکزی) شامل سه کشور روسیه ، چین و ایران بود.

دراین مقاله آمده است: آنچه که قابل تأمل است این است که اوباما هم مانندگورباچف کوشید تا خطاهای گذشته کشورش را به نحوی جبران و اصلاح کند و فرآیندی که اوباما آن را سرلوحه کار خود قرار داد، بطور کل قدرت آمریکا را مخدوش کرد و به تبع آن هم متحدان آمریکا آسیب پذیرتر از گذشته شدند.

اینگا تیوس درمورد توافق هسته ای با ایران می نویسد: اگر فرض بر این باشد که کار اوباما صحیح بوده و توانسته است بدون توسل به جنگ، برنامه هسته ای ایران را محدود سازد، چگونه خواهد توانست جلوی مخالفان را بگیرد؟

این مستلزم آن است که نوعی ارتباط استراتژیک میان دوستان و دشمنان بر قرار گردد که صد البته چنین هوشمندی درپنج سال گذشته از اوباما مشاهده نشده است.

یک تحلیلگرعرب هم در این منظر قایل به این باور است که اوباما مصمم به تعدیل قدرت امریکاست و اعتقاد به دکترین شتر مرغ دارد و عامدانه از به عواقب عقب نشینی از عراق و افغانستان غافل مانده است.

در عراق، آمریکا افزون بر سه هزارمیلیارد دلار در آن هزینه کرد و ضمن آن که خون های بسیاری هم در آن ریخته شد اما امروز دولت عراق به یک کارگزار فعال ایران تبدیل شده و آمریکا هم کاملا نسبت به آن منفعل مانده است.

در افغانستان آمریکا بی وقفه در تلاش و هزینه کردن است اما حامد کرزی مقابل آمریکا شانه بالا می اندازد و راهش را می گیرد و پی کار خود می رود.

کشورهای جهان نگران آن هستند که اوباما اصلا متوجه نیست که قدرت آمریکا رو به افول است.

شاید پاسخ دولت اوباما به این انتقادها این باشد که اینها هرگز نشانه ضعف نیست بلکه تلاش آمریکا در راه تنظیم نظم نوینی برای جهان است.

واشنگتن پست می نویسد:اوباما هم مانند گورباچف، پیامدهای ناگوار تغییر یک سیستم از مد افتاده فرسوده را پیش بینی نکرده است او فکر می کند می تواند بدون آنکه ژاکت(پلیور) خود را از تن در آورد یک بلوز کوچک محقر نخ نما شده را به تن کند و هرکجا قدرت آمریکا قوی بود سطح اقتدار شوروی ضعیف می شد.

وی در پایان می نویسد: به هر روی این اصل ناخوشایند را بپذیریم به قدرت رساندن مجدد یک ابر قدرت هرگز نمی تواند عاری از خدعه و نیرنگ باشد.(ایرنا)