حیات وحش؛ قربانی خودخواهی ما

برای نمونه 17 میلیون هکتار منطقه حفاظت شده کشور را فقط 2617 محیط‌بان پوشش می‌دهند که تجهیزات مناسبی نیز در اختیار ندارند، افزون بر این، قوانین بازدارنده‌ای نیز در این زمینه وجود ندارد. به عنوان مثال می‌توان به حکم دادگاه متهمان کشتار خرس‌های سمیرم اشاره کرد که به اعتقاد فعالان حقوق حیوانات، اصلا مناسب نبود.

همه این شرایط سبب شده سودجوها در کشور حاشیه امنی احساس کرده و از هر فرصتی برای تجارت گونه‌های جانوری و اعضای آنها استفاده کنند.

این در حالی است که زنده‌گیری نوزادان وحوش هر سال در فصل بهار در کشورمان رنگ و بوی جدی‌تری به خود می‌گیرد؛ زیرا نوزادان بیشتر گونه‌های جانوری این روزها به دنیا می‌آیند و به علت این‌که قدرت دفاع از خود را نداشته یا نمی‌توانند براحتی بگریزند، طعمه برخی افراد سودجو می‌شوند.

این افراد که متاسفانه تعدادشان کم نیست دو گروه هستند؛ عده‌ای با زنده‌گیری نوزادان حیات وحش به دنبال کسب درآمدند و گروه دیگر را نیز اشخاص خودخواهی تشکیل می‌دهند که حیوانات را خریده و نگهداری می‌کنند.

نکته اینجاست که چنانچه این افراد بهترین شرایط ممکن را هم برای نگهداری این گونه‌های جانوری فراهم بیاورند، باز هم سبب آسیب زدن به آنها و محیط‌زیست کشور می‌شوند، زیرا اگر نوزادان حیات وحش برای مدتی حتی کوتاه در خارج از محل طبیعی زندگی خود نگهداری شوند، دیگر قادر به زندگی در طبیعت نخواهند بود.

برای نمونه روز گذشته ماموران یگان محیط‌ زیست گلستان، بره آهویی را از انباری خانه یکی از اهالی استان گلستان کشف کردند که شرایط نگهداری و تغذیه نامناسب سبب رشد غیرعادی شاخ و سم دست و پای بره آهو شده بود.

نکته اینجاست که این حیوان به دلیل خودخواهی انسان باید بقیه عمر خود را با تحمل مشکلات جسمی در اسارت سپری کند. این در حالی است که باید یادآور شد مادر این بره آهو نیز دیر یا زود دچار آسیب خواهد شد، زیرا شیر باقیمانده در پستان جاندار مادر تخلیه نشده در نتیجه بتدریج عفونت و بیماری حیوان را از پا درمی‌آورد.

مهدی آیینی - گروه جامعه