روزگار و زمانه سیدالکریم، شاه عبدالعظیم

نسابان و رجالیان وی را از اصحاب امام جواد و هادی ع دانسته اند و امام هادی علیهماالسلام وی را از معتمدان خود می دانستند.[5]عبدالعظیم حسنی در دورانی که در مدینه میزیست به سبب ارتباط زیاد با ائمه علیهم السلام و سعایت بدگویان، مورد سوء ظن متوکل واقع شده و به دستور وی به سامراء منتقل گردید.[6]

پس از آن که مدتی شدیدا تحت نظربود به فرمان امام علی النقی علیه السلام به ری مهاجرت کرد.[7]وی در ری در منزل یکی از شیعیان مخفیانه به سرمی برد و به دعا و عبادت مشغول بوده و هراز چندگاهی قبری را در نزدیکی محل سکونت خود، که به گفته­ وی یکی از فرزندان امام موسی کاظم ع بود ، مخفیانه زیارت می کرد.

با وجود زندگی مخفیانه، اما شیعیان از حضور وی در ری آگاه شده و به دیدار وی شتافتند،[8]و وی مرجع امور دینی شیعیان شده بود.[9]اما حضور حضرت عبدالعظیم حسنی در ری چندان به طول نیانجامید و اندکی بعد و دو سال پیش از رحلت امام هادی علیه السلام در سال 252ق چشم از جهان فروبست.[10]

پی نوشت:

[1]- ابن عنبه، جمال الدین احمد بن علی, عمده الطالب فی انساب آل ابی طا لب، بیروت، منشورات دارمکتبه الحیاه، بی تا، ص 90

[2]- خوانساری، محمد باقر، روضات الجنات فی اوصاف العلماء، ص 353.

[3]- کجوری مازندرانی، ملا محمد باقر، جنه النعیم و العیش السلیم، چاب سنگی،1385ق، ص111.

[4]- همان، ص 110.

[5]مجلسی ، محمد باقر، بحارالانوار، ص 2 و میرداماد ، الرواشح اسماویه، ص 50.

[6]- مسعودی، مروج الذهب، ج 2، ص 11.

[7]کجوری مازندرانی، جنعه النعیم، ص 328.

[8]- غروی حائری، جامع الرواه و ازاحه الاشتباهات عن لطرق و الاسناد، ص 461.

[9]- ابن عنبه،ص 112 .

[10]- کجوری مازندرانی، جنعه النعیم، ص 402.

منبع: سایت سخن تاریخ، جمال موسوی، گروه تاریخ اسلام مجتمع آموزش عالی امام خمینی