دستگاه کارتخوان یا بلای جان

کافی است یک هکر بتواند رمز کارت بانکی مشتریان یک بانک را هک کند. آن‌وقت است که بدون اسلحه می‌تواند به انبوهی از پول دسترسی پیدا کند. به همین دلیل بانک‌ها همواره مشتریان خود را نسبت به حفظ اسرار بانکی خود توصیه می‌کنند.

اما در حالی که در خیلی از کشورهای غربی هکرها از انواع و اقسام روش‌های مختلف برای هک کردن رمز عبور کارت‌های بانکی استفاده کرده و مدت زمان زیادی را صرف این کار می‌کنند ما ایرانی‌ها براحتی این رمز را هنگام خرید در فروشگاه‌ها با صدای بلند اعلام می‌کنیم به‌طوری که علاوه بر متصدی فروشگاه، سایر افراد و مشتریانی که در فروشگاه حضور دارند، از این شماره مطلع می‌شوند! گاهی اوقات هم به تناسب دفعات خرید، چند بار در روز این رفتار را تکرار می‌کنیم.

غافل از آن‌که با این کار عملا اختیار حساب بانکی خود را به کسانی که می‌توانند از آن سوءاستفاده کنند واگذار می‌کنیم که گاهی اوقات این کار بلای جان می‌شود.

اتفاقا سوءاستفاده از کارت‌های بانکی چیز تازه‌ای نیست و هر روز از گوشه و کنار اخباری از این دست نیز در روزنامه‌ها منتشر می‌شود.

مانند خبری که چند روز قبل درباره سوءاستفاده چند صد میلیون تومانی از حساب‌های بانکی مردم از سوی یک رستوران فست‌فود منتشر شد.

با این حال رفتار ما باز هم تغییر نمی‌کند. بسیاری یا شاید اغلب متصدیان فروشگاه‌ها ـ بی‌آن‌که نیت سوئی داشته باشند ـ همچنان دستگاه‌های کارتخوان را در پستوی مغازه یا جایی دور از دسترس مشتری قرار داده و برای هر بار خرید و استفاده از کارت شماره رمز او را طلب می‌کنند.

مشتری هم بناچار با این روش کنار آمده است. بعید به نظر می‌رسد که نهادهای نظارت بر اصناف تاکنون دستورالعملی در این خصوص صادر نکرده باشند، اما حتی در صورت وجود این دست دستورالعمل‌ها، رفتار اغلب فروشندگان نشان می‌دهد که توجهی به اهمیت حفظ اسرار مالی مردم ندارند. شاید لازم باشد نهادهای نظارتی از جمله سازمان تعزیرات حکومتی یا هر دستگاه مسئول دیگر اقدامات سختگیرانه‌تری را برای الزام واحدهای صنفی به حفظ محرمانگی مسائل بانکی مشتریان در پیش بگیرند.

حمید اسدی - جام‌جم