مک‌کارتیسم و خطر​سرمایه

براساس اتهامی که او وارد کرد، «کمیته فعالیت‌های ضدآمریکایی» شکل گرفت و تفتیش عقاید شهروندان آمریکایی (و ازجمله هنرمندان هالیوود) آغاز شد. مک‌کارتیسم باعث ویرانی‌های زیادی در هالیوود شد و آن را از حضور چهره‌های خوشفکر خالی کرد. برای دو دهه غباری از سوءظن و بدگمانی بر هالیوود مسلط شد و کسی جرات صحبت علیه آن را نداشت.

اتو پره‌مینجر، فیلمساز سرشناس سینما اولین کسی بود که گفت نویسنده اصلی فیلمنامه فیلم پرفروش «اکسووس» دالتون ترومبو است که نامش در بلک‌لیست قرار داشت. کرک داگلاس هم در گفت‌وگویی اعلام کرد ترومبو، نویسنده اصلی فیلمنامه «اسپارتاکوس» بوده است. این صحبت‌ها سرآغاز دورانی بود که می‌خواست به فضای مک‌کارتیسم در هالیوود پایان دهد.

​دهه 60 میلادی این تلاش‌ها به ثمر نشست و هنرمندان قدیمی که از کار منع شده بودند، دوباره به کار برگشتند. حتی آکادمی اسکار هم دالتون ترومبو را به​عنوان نویسنده اصلی فیلمنامه فیلم‌های «تعطیلات رمی» و «شجاعان» ـ که ترومبو با نام مستعار آنها را نوشته بود ـ شناخت و امتیاز جایزه اسکار بهترین فیلمنامه این دو فیلم را به نام وی ثبت کرد. برخی هنرمندان آمریکایی به این نکته اشاره می‌کنند که مک‌کارتیسم هنوز هم در هالیوود به شکل‌های مختلف به حیات خویش ادامه می‌دهد.

برخی تهیه‌کنندگان و کمپانی‌های فیلمسازی با بهره‌گیری از موقعیت و امکانات مالی خود، مک‌کارتیسم و سیاست‌های آن را به صورت دیگری اعمال می‌کنند و مانع از گردش خلاقانه ایده در بین هنرمندان می‌شوند. این در شرایطی است که چند دهه از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی می‌گذرد و امروز چیزی به نام «خطر و تهدید روس‌ها» ـ که از سال 1926 طرفدارانی در آمریکا پیدا کرد ـ وجود ندارد.

هنرمندان مستقل و غیرمتعارف آمریکایی می‌گویند خطر اصلی همیشه از سوی سرمایه‌داران و سرمایه‌گذاران هالیوودی است که می‌خواهند دیدگاه‌های خود را به فیلمسازان تحمیل کنند.

این روزها حتی بسیاری از فیلمسازان سینمای عامه‌پسند هم از این موضوع گله می‌کنند و عقیده دارند خطر اصلی برای هالیوود خطر سرمایه و سرمایه‌گذارانی است که سواد لازم کاری را ندارند و خودشان را عقل کل می‌دانند.