«عقاب آسیا» سوار بر قطار مربیگری

جام جم ورزشی: زمانی که داخل دروازه می‌ایستاد خیالمان از بابت پنالتی‌ها راحت بود. اصلا لحظه شماری می‌کردیم که بازی‌های سخت به پنالتی کشیده شود و احمدرضا عابدزاده با شیرجه‌های به یادماندنی‌اش، دست حریفان را توی پوست گردو بگذارد.

کد خبر: ۷۱۶۰۶۳

در تشخیص‌هایش درست عمل می‌کرد و براحتی در جهت توپ می‌پرید. می‎‌گفت من در چشم بازیکن پنالتی زننده نگاه می‌کنم و می‌فهمم توپ را می‌خواهد کجای دروازه شوت کند. به همین خاطر فریب حرکات پا و بدنش را نمی‌خورم. گفتنش راحت بود؛ ولی جز خودش کسی نمی‌دانست چطور می‌شود از طریق خیره شدن به چشم‌ها جهت توپ را تشخیص داد. از توپ‌هایی که در پنالتی‌ها مهار کرد خاطرات زیادی داریم. شیرین ترینش به بازی‌های آسیایی 1990 پکن برمی گردد که عابدزاده دو پنالتی کره شمالی را گرفت و ایران را قهرمان آسیا کرد. آن هم در شرایطی که انگشتان دستش آسیب دیده بود و از شدت درد آرام و قرار نداشت.

عابدزاده هم درون دروازه استقلال ایستاد و هم حفاظت از دروازه پرسپولیس را به عهده گرفت. با این که رنگ پیراهنش را عوض کرد؛ اما همیشه محبوب دل‌های هواداران قرمز و آبی بود.

خاطرات سنگربانی احمدرضا عابدزاده به این راحتی‌ها از صفحه ذهن هیچ‌کس پاک نمی‌شود؛ خاطراتی که امضای «عقاب آسیا» پایش خورده و تا سال‌های سال با هیچ دروازه‌بان دیگری تکرار نمی‌شود. چقدر خندیدیم روزی که او دو پای بازیکن کره‌ای تیم پوهانگ را گرفت و کشان کشان به بیرون از زمین هدایتش کرد. سنگربانی‌اش در بازی‌های حساس ایران چقدر آرامش بخش بود. در بازی وحشت‌آور ملبورن که لشکر استرالیا از زمین و هوا به دروازه ما شلیک می‌کرد، عابدزاده توپ را با یک دست می‌گرفت و در کمال خونسردی لبخند می‌زد. او در تمام نود دقیقه داشت با خیال راحت آدامسش را می‌جوید؛ آن‌قدر راحت که فکر می‌کردی روی صندلی سینما لم داده و دارد فیلمی کمدی نگاه می‌کند. «عقاب آسیا» در چهل و هشت سالگی مربی دروازه بان‌های تیم فوتبال راه‌آهن شده و در کنار حمید استیلی (سرمربی) روی نیمکت مربیگری تیمش می‌نشیند. عابدزاده فست فودی هم در سطح شهر تهران دارد که گاه خودش پشت دخل می‌نشیند و با مشتریان تسویه حساب می‌کند. دروازه‌بان سابق تیم ملی ایران در آن مصاحبه از آرزوهایش گفت و این که اگر عمل جراحی پایش با موفقیت انجام می‌شد تا چهل و پنج یا پنجاه سالگی درون دروازه می‌ایستاد. او ده سال زودتر از زمانی که خودش دوست داشت با فوتبال خداحافظی کرد. بیست و سوم دی ماه ۱۳۸۴ مردم خداحافظی فوتبالیستی را دیدند که نگذاشت آب خوش از گلوی حریفان تیم ملی ایران پایین برود. الیور کان دروازه‌بان افسانه‌ای فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ آخرین فردی بود که در بازی خداحافظی «عقاب آسیا» را در آغوش گرفت. (ضمیمه چمدان)