کمک به سرمازدگان

در سرمازدگی رگ‌های خونی محیطی منقبض می‌شوند تا گرمای درونی بدن حفظ شود و هر چند دقیقه رگ‌ها باز و خون‌رسانی انجام می‌شود، ولی اگر سرما خیلی شدید باشد و فرد مدت زیادی در این سرما قرار گیرد، بدن برای حفظ اندام‌های داخلی، اندام‌های بیرونی را فدا می‌کند. معمولا انگشتان و گوش و بینی اندام‌هایی هستند که دچار یخ‌زدگی می‌شوند، رنگ اندام یخ‌زده پریده و کبود و ابتدا دردناک و سپس بی‌حس می‌شود.

سرمازدگی می‌تواند به صورت سطحی یا عمیق باشد که در صورت عمیق بودن تاندون، عضلات، اعصاب و حتی استخوان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

اگر متوجه لکه لکه شدن پوست، رنگ پریده و سوزن‌سوزن شدن دست‌ها، پاها، بینی، گوش یا گونه‌ها شدید، این مرحله شروع خطر است. در چنین شرایطی باید سریع عمل کرد و به یک اتاق گرم و سرپناه رفت و اگر به علائم هشداردهنده توجه نشود، به احتمال قوی یخ‌زدگی گسترش می‌یابد و کریستال‌های کوچک یخ در بافت پوست شروع به شکل‌گیری می‌کنند.

اولین اقدام برای درمان سرمازدگی، خارج کردن مصدوم از منطقه سرد است و هنگامی که او را داخل ساختمان بردید، لباس مرطوب را از بدنش خارج کنید و اجازه ندهید فرد روی پای یخ‌زده راه برود؛ زیرا سبب آسیب‌دیدگی بیشتر بافت می‌شود.

مرحله اول یخ‌زدگی، موجب تحریک پوست می‌شود، اما آسیب دائمی ایجاد نمی‌کند. شما می‌توانید سرمازدگی خفیف را با کمک‌های اولیه، از جمله گرم کردن آرام پوست با آب گرم درمان کنید. سرمازدگی شدید نیاز به معالجه پزشکی دارد.

در درجات خفیف، دست یخ‌زده را زیر بغل خود ببرید و صورت، بینی یا گوش را با دست دستکش‌دار خشک پوشش دهید اما اندام آسیب دیده را مالش ندهید و هرگز برف را روی پوست یخ‌زده نمالید. فقط نقاط یخ‌زده را بتدریج گرم کنید و دست و پاها را در آب گرم قرار دهید و نقاط دیگر را با یک پتوی گرم بپوشانید. از حرارت مستقیم مانند اجاق گاز، لامپ گرمادهنده، شومینه یا صفحه گرما استفاده نکنید؛ چرا که می‌تواند سبب سوختگی شود.

اگر پوست با گرم شدن سرخ می‌شود و احساس سوزن سوزن شدن و سوزش وجود دارد، نشانه بازگشت گردش خون است، اما اگر در طول گرم شدن بی‌‌حسی یا درد مداوم باقی بماند یا اگر تاول‌ها توسعه یابد، باید به دنبال درمان‌های پزشکی بود.