این که وزارت آموزش و پرورش به عنوان نهاد اصلی اجرای سیاستهای آموزشی و تربیت نسل آینده کشور، به مساله آموزش و پرورش دینی دانشآموزان توجه دارد، شایان قدردانی است اما باید به خاطر داشته باشیم که مساله تعلیم و تربیت اسلامی تقریبا از سالهای اولیه انقلاب اسلامی مورد توجه برنامهریزان و مدیران نظام آموزشی کشور بوده است ولی طی این سالها به کرات از سوی صاحبنظران حوزه اندیشه دینی، انتقادهایی به نحوه تدوین کتب درسی در این زمینه و نیز کیفیت آموزشی آنها وارد شده است.
به نظر میرسد عمده این انتقادات معطوف به نبود مساله محوری در تعلیم و تربیت دینی است، زیرا مسائل دینی هرنسل متناسب با وضع اجتماعی آن نسل، متفاوت است و البته دین کامل، به تناسب هر زمان، پاسخهای مناسب و درخوری به نیازهای بشر دارد.
آنچه در تدوین و برنامهریزی برنامه تعلیم و تربیت اسلامی در نظام آموزش و پرورش باید مدنظر قرار گیرد، آشنایی با مسائل و معضلات زمانه است؛ مسائل و معضلاتی که دانشآموزان در خانواده، مدرسه و عرصه اجتماع و نیز در ارتباط با رسانهها و نیز بازیهای رایانهای، با آنها درگیرند.
نظام تعلیم و تربیت دینی مناسب، باید سازوکاری را برای تشخیص و بررسی نیازها و مسائل هر نسل از دانشآموزان طراحی کند و از طریق این سازوکار تعلیم و تربیت دینی را به شکلی پویا و کارآمد اجرایی کند.
حسین برید - جامجم
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد