کف‌گیر را آرام ته دیگ بکشید

چند روز پیش یکی از دوستان اهل قلم که خود از فعالان عرصه نشر است حرف جالبی می‌زد می‌گفت اگر احمدی‌نژاد را مستثنی کنیم که همیشه می‌گفت پول هست! تا آنجا که یادم می‌آید همه مدیران کشور از فقدان بودجه با مخاطبان و زیردستان خود سخن گفته‌اند و همواره هم کج‌دار و مریز دست‌کم برنامه‌های اصلی و محوری در هر حوزه‌ای بالاخره با همت مردم و مسئولان به سرانجام رسیده و قدم‌هایی روبه جلو برداشته شده است.

کد خبر: ۷۵۳۶۷۲

اما این کف‌گیر به ته دیگ خوردن در حوزه فرهنگ در چند ماه اخیر تبدیل به یک اپیدمی در میان مدیران ارشد این حوزه شده است تا آنجا که انجام برخی وظایف اصلی و برگزاری برنامه‌های مهم این حوزه هم به نوعی با گروکشی و شرط و شروط همراه شده است، به عنوان مثال روز گذشته آقای دکتر جنتی در جایگاه وزیر ارشاد گفته‌اند: «پول باشد هنرمندان را بیمه می‌کنیم» این جمله در حالی ست که خود ایشان دو سه جمله قبل‌تر فرموده‌اند: «بیمه هنرمندان جزو وظایف ماست.»

چند روز قبل‌تر هم سکاندار اصلی هنر نمایش کشور با انتشار یک نامه سرگشاده به وزیر ارشاد از مدیریت تئاتر کشور در حالی استعفا داد که از 10 نکته این نامه پنج مورد آن فقدان بودجه و عدم شفافیت مالی بود و دست آخر هم به آقای وزیر یادآوری کرده بود که تاکنون ریالی از بودجه بزرگ‌ترین رویداد نمایشی کشور یعنی سی‌ و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر پرداخت نشده و با این وضع خبری از جشنواره نخواهد بود.

کمی آن‌طرف‌تر اهالی شعر و ادب هم با مدیری سر و کله می‌زنند که او هم در آخرین گفت‌وگوی خود بصراحت‌این‌گونه گروکشی کرد: «بودجه برسد جشنواره شعر فجر را برگزار می‌کنیم...»

در این‌که بخش فرهنگ و هنر با تنگناهای اقتصادی متعددی روبه‌روست تردیدی وجود ندارد، اما مگر در دیگر حوزه‌ها این‌گونه نیست؟ مگر شعار زیبای دولت یازدهم تدبیر و امید نبوده است؟ پس این همه از نداشتن‌ها و نبودن‌ها سخن گفتن و تکثیر ناامیدی در میان اهل قلم و هنرمندان از کجا ریشه می‌گیرد؟

شاید با کمی تدبیر و پرهیز از بسیاری از برنامه‌های تشریفاتی متعدد و موازی‌کاری‌ها بتوان برنامه‌های محوری همچون بیمه هنرمندان و چند جشنواره مهم فجری که کارنامه یکساله فرهنگ و هنر ماست را برگزار کرد و دست‌کم به‌گونه‌ای کف‌گیر را ته دیگ کشید که صدایش تا این اندازه آزاردهنده نباشد.