پیشینه رسول خدا(ص) در مکه برای قریشیان امری شناخته شده بود. او از آغاز جوانی به خصلتهای اخلاقی نیکو شهرت داشته و هیچگونه سوء سابقهای در اذهان مردم این شهر از خود بر جای ننهاده بود. شخصیتی متین، اخلاقی و تا اندازهای مشغول به خویش که به هیچ روی گرد بازیهای جوانی و مجالس عیش و نوش حیوانی نرفته بود. فردی مردمدار، مهماننواز، اهل صله رحم و کمککننده به ضعیفان و درماندگان، اینها صفاتی بود که در جاهلیت مردم او را در آغاز بعثت به آن متصف کردند. به دلیل همین خصلتها بود که در جاهلیت، مردم او را در اختلافات خویش حَکَم قرار میدادند. آنان در همان دوره، او را «امین» نامیدند و هر زمان که ذبحی میکردند از او میخواستند در جمع آنان حاضر شده و دعا کند. در واقعه نصب حجرالاسود نیز او را امین خطاب کردند و تصمیم رسول خدا(ص) برای مشارکت تمام طوایف قریش در نصب حجر، نشانی بر درایت آن حضرت شناخته شد. بعدها که نزاع قریش با رسول خدا(ص) بر سر نبوت او بالا گرفت، هیچ گاه دیده نشد که قریش او را به سوء پیشینه اخلاقی یا جز آن متهم کند، در حالی که برای آن حضرت که به عنوان رسول خدا(ص) مردم را به زندگی اخلاق سالم فرا میخواند، اگر چنین سوء پیشینهای در کار بود، مطرح کردن آن توسط قریش طبیعی مینمود.
(سیره رسول خدا، صص 249 و 250)
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
شاهین بیانی در گفتوگو با «جامجم»:
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد