جامعه‌ای که فکر می‌کند می‌بیند، نمی‌بیند

از وقتی نمایش را روی صحنه برده‌ایم،‌ همه از من می‌پرسند چرا نابینا‌ها؟! من می‌گویم چرا نه؟! فکر می‌کنم سوال درست این است که از خودمان بپرسیم چرا تا به حال این اتفاق نیفتاده بوده؟ چرا قبل از من کسی سراغ بچه‌های نابینا نرفته بود؟!
کد خبر: ۹۰۰۶۶۵
جامعه‌ای که فکر می‌کند می‌بیند، نمی‌بیند

بچه‌های نابینا معتقدند، جامعه آنها را به عنوان شهروند درجه دو می‌شناسد. من و شما در طول زندگی اجتماعی‌مان، در حرکت‌ها و مسیرهای شهری‌مان در طول روز، ممکن است خیلی کم با نابینا‌ها برخورد کنیم؛ مثلا هفته‌ای یکبار یا ماهی یکبار یک نابینا ببینیم و فکر کنیم،‌ جامعه نابیناها چقدر کوچک است، اما این‌طورنیست. تعداد آنها اصلا کم نیست. فقط ما آنها را نمی‌بینیم و تلاشی در جهت دیدنشان نمی‌کنیم. هروقت دلمان بخواهد جلوی در خانه‌هایمان یا کوچه‌های شهر حفاری می‌کنیم؛ فارغ از این که ممکن است نابینایی از این مسیر عبور کند و ما قبل از حفاری، لازم است تمام شرایط را برای عبور آنها فراهم کنیم. پس نتیجه می‌گیریم جامعه‌ای که فکر می‌کند می‌بیند، نمی‌بیند!

بچه‌هایی که امروز روی صحنه نمایش اجرا می‌کنند و در روزهای دیگر در همین جامعه و بین مردم عادی کارهای روزمره‌شان را انجام می‌دهند، ناتوان نیستند و فقط محدوده توانایی مشخصی دارند و وظیفه مسئولان است که زندگی شهری را برای آنها هم طوری طراحی کنند که در محدوده توانایی‌هایشان تعریف شود. یک نابینا هم حق دارد براحتی سوار مترو شود، براحتی از خیابان عبور کند و به مراکز خرید سر بزند. حق دارد ازدواج کند یا شغل مناسبی داشته باشد، اما در عمل می‌بینیم همه این حق‌ها براحتی از او گرفته می‌شود.

غلامرضا عربی

کارگردان

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها