آسمان آرامشم مدیون بی‌خوابی‌های توست

در تقویم، مناسبت‌های رنگارنگ زیادی وجود دارد؛ اما کمتر روزی است که ما قدردان از خودگذشتگی‌ها و رشادت‌های فردی خاص باشیم. روز جانباز روزی است که این قدردانی‌ها باید جامه‌عمل به خود بپوشد. جانبازان روزی هزار بار شهید می‌شوند و دوباره با دم عیسوی‌شان به حیات بر‌می‌گردند.

کد خبر: ۹۰۳۶۳۵

این افراد مشکلات متعددی دارند که فقط یک جنبه از آن در جسمشان ظاهر می‌شود. یکی از مشکلاتی که عمدتا ما از آن غافلیم، استرس پس از سانحه است. استرس پس از سانحه یا PTSD یکی از مشکلات اضطرابی ست که در افراد بعد از مواجهه با یک منبع اضطراب قوی رخ می‌دهد. این اختلال همانی است که در فرهنگ عامه موجی‌شدن نامیده می‌شود. معمولا این منبع اضطراب، بقای موجود زنده را تهدید می‌کند. فرد نسبت به این تجربه‌ها احساس ترس و درماندگی می‌کند، اغلب رفتارهای آشفته و حاکی از بی‌قراری بروز می‌دهد و مدام تلاش می‌کند از یادآوری رویداد و سانحه اجتناب کند. علائم این کژکاری (که باید بیش از یک ماه طول بکشد) عبارت است از:

1ـ ناآرامی و رفتار‌های پرخاشگرانه

2 ـ گوشه گیری و انزوا

3 ـ احساس گناه

4 ـ عملکرد هیجانی

5ـ اختلالات خواب شبانه و کابوس‌هایی با مضمون تکرار واقعه دردناک

6 ـ تکرار خاطره‌ها در ذهن

7 ـ اختلال در کار روزانه

نیازی نیست فرد همه نشانگان بالا را با هم تجربه کند، اما با داشتن چند نشانه، امکان وجود استرس پس از سانحه باید بررسی شود. درمان ‌های متعددی برای این اختلال پیشنهاد شده است. یکی از درمان‌ها، روان درمانی است. این درمان‌ها باید روی آن حادثه ناگوار تمرکز کنند. علاوه بر روان درمانی‌ها، دارو درمانی نیز بی‌تاثیر نیست. دارو‌هایی که در اختلال استرس پس از سانحه استفاده می‌شود، معمولا ضدافسردگی و ضداضطراب است. از دارو درمانی در مواقع اورژانسی استفاده می‌شود، اما این دارو‌ها اثر بلند‌مدت ندارند و بیشتر اوقات عوارض جانبی زیادی دارند. بتازگی محققان به نتیجه رسیده‌اند مشاهده کسی که دوستش می‌داریم در حالی که زجر می‌کشد نیز ممکن است باعث بروز این اختلال بشود.

این اختلال که بیش از 30 درصد، عامل ژنتیک دارد بر اثر فزون کنشی آدرنالین در بدن رخ می‌دهد. این فزون کنشی باعث ایجاد اثری عمیق در مغز می‌شود که می‌تواند بعد‌ها تولید ترس کند یا این که فرد را همیشه در حالت آماده به پاسخ قرار دهد. این آمادگی باعث از دست رفتن انرژی و توانایی‌های بیمار می‌شود.

همه درمان‌ها، چه دارویی و چه روان درمانی، باید در بستر حمایت خانواده انجام شود. خانواده باید بستری فراهم کنند که فرد مشکل خود را بپذیرد و با اتکا به خانواده و شبکه حمایتی دوستانش با این مشکل روبه‌رو شود.

فرد هر چه در تمرینات گروهی ورزشی بیشتر شرکت کند بهتر می‌تواند با این مشکل روبه‌رو شود. علاوه‌بر آن، برگزاری جلسات منظم دیدار با افرادی که موقعیت مشابهی تجربه کردند نیز بسیار مفید خواهد بود.

انجام منظم حرکات ورزشی، دوری از مواد دخانی و داشتن برنامه غذایی سالم ازجمله رفتار‌های بهداشتی است که می‌تواند در بهبود علائم این اختلال تاثیر داشته باشد.