زباله آلت قتاله

بین اندک پرهای باقیمانده مرغابی می‌توان تکه‌هایی از پلاستیک را دید از در بطری نوشیدنی بگیرید تا فندک، تیوپ‌های کرم و برخی از ابزار‌های ماهیگیری. بدون شک علت اصلی مرگ این مرغابی، بلعیدن قطعات پلاستیکی است که گردشگران در ساحل رها کرده‌اند، غافل از این که این قطعات کوچک می‌تواند زمینه را برای مرگ حیوانات فراهم کند.

لاک‌پشت، مرغابی، ماهی و وال هم فرقی نمی‌کند. سهل‌انگاری انسان در استفاده از پلاستیک، زندگی همه موجودات را چند قدم به مرگ نزدیک‌تر کرده است. گواه این ادعا نیز آماری است که محققان ارائه کرده اند و براساس آن می‌توان گفت در بدن 40درصد گونه‌های جانوری که در دریاها زندگی می‌کنند آثاری از پلاستیک پیدا شده است. مرگ گونه‌های جانوری بر اثر بلعیدن پلاستیک، داستانی غم‌انگیز است که آثار سوء آن بی‌شک گریبان خودش را خواهد گرفت، زیرا حذف گونه‌های جانوری از اکوسیستم طبعات جبران‌ناپذیری به دنبال دارد.

برای کاهش اثرات سوء‌مصرف پلاستیک تاکنون برخی مسئولان وعده‌هایی داده‌اند، اما هیچ‌کدام از آنها تاکنون راه به جایی نبرده است؛ چراکه آنها درک درستی از علت مصرف بالای پلاستیک ندارند و از این نکته غافل شده‌اند که برای گرفتن نتیجه بهتر باید ابتدا سرانه تولید زباله را کاهش دهند. سرانه‌ای که برای هر ایرانی حدود 700 گرم در روز برآورد می‌شود، اما در استان‌های شمالی کشورمان تا شش برابر نیز گزارش شده است.

مهدی آیینی