
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایرنا ، منصور آتشی اظهارکرد: قانون مشاغل سخت زیان آور از سال ٨٠ به استناد ماده ٧٦ قانون تأمین اجتماعی به تصویب رسیده است و به طور کلی تعیین مشاغل سخت و زیان آور و تشخیص آن برعهده کمیته های استانی است.
وی با بیان اینکه ترکیب کمیته های استانی را آئین نامه قانون مشاغل سخت و زیان آور مشخص کرده است، افزود: بر این اساس نمایندگان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی؛ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی؛ سازمان تأمین اجتماعی، و همچنین نمایندگان کارگران و کارفرمایان، اعضای کمیته های استانی هستند که به تقاضای کارگران و کارفرمایان نسبت به تطبیق و تشخیص مشاغل سخت و زیان آور اقدام می کنند.
آتشی با اشاره به اینکه کمیته های استانی براساس موازینی که آئین نامه مشخص کرده است مصادیق مشاغل سخت و زیان آور را تعیین می کنند؛ اظهارکرد: مشاغل سخت و زیان آور به موجب قانون به دو دسته تقسیم می شود. مشاغل گروه الف بر اساس وضعیت محیط کار و شرایط کاری سخت و زیان آور تشخیص داده می شوند و کارفرمایان این مشاغل مکلفند که نسبت به حل مشکلات و اقدام در جهت حذف ویژگی های سخت و زیان آور در این مشاغل ظرف مهلت مقرر در قانون اقدام کنند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد