درگذشت آخرین چریک به روایت تصاویر

فیدل کاسترو در تاریخ ۱۳ اوت ۱۹۲۶ در شهر بیران واقع در استان سابق اورینته متولد شد. او سومین فرزند از خانواده پرجمعیت هشت نفره اش بود.

در سال ۱۹۵۱ فیدل به عضویت حزب اصلاح طلب ارتدوکس درآمد و از طرف حزب خود وارد انتخابات برای حضور در مجلس عوام شد. درست پیش از انتخابات ژنرال «فولجنیکو باتیستا» طی یک کودتای خونین قدرت را در دست گرفت. محاسبات کاسترو در این شورش درست از کار درنیامد.
فیدل و یارانش دستگیر و به جرم اقدام براندازانه علیه حکومت کوبا محاکمه شدند. در مدت دادگاه خود مدام اصرار داشت ثابت کند که برای کمک به برقراری دموکراسی چنین اقدامی انجام داده ولی با این حال مجرم شناخته و به ۱۵ سال زندان محکوم شد.

دو سال بعد، باتیستا که قدرت خود را امن و مطمئن می دید دستور عفو عمومی داد و زندانیان سیاسی از جمله فیدل کاسترو از زندان آزاد شدند.

کاسترو به همراه برادرش «رائول» به مکزیک رفتند و جنبش ۲۶ جولای را به راه انداختند و به همراه ارنستو چه گوارا انقلابی آرژانتینی، ارتش انقلاب را سازماندهی و شروع به عضوگیری کردند.

در دوم دسامبر سال ۱۹۵۶ فیدل و ۸۱ مرد مسلح در ساحل کوبا پیاده شدند. به غیر از کاسترو، چه‌گوارا و رائول به همراه ۹ نفر دیگر، بقیه کشته یا دستگیر شدند و فیدل و دیگران به کوه‌های سیراماسترا رفته و عملیات جنگ نامنظم را از آنجا ادامه دادند.

در ماه دسامبر نیروهای جنبش ۲۶ جولای به رهبری چه گوارا به شهر «سانتاکلارا» حمله کرده و شکست سنگینی به نیروهای باتیستا دادند.

در اول ژانویه ۱۹۵۹ نیروهای ۳۰ هزار نفری چه گوارا دولت کوبا را در اختیار گرفتند. دیگر فعالان سیاسی از حمایت مردمی برخوردار نبودند و در عوض کاسترو محبوب مردم بود. در ۱۶ فوریه همان سال فیدل به عنوان نخست وزیر دولت جدید سوگند یاد کرد.

بلافاصله ایالات متحده آمریکا اعلام کرد دیکتاتوری در کوبا برقرار شده و خصومت خود را آغاز کرد. کاسترو اصلاحات خود را اجرا کرد و با ملی کردن منافع و دارایی های آمریکا در کوبا، حکومت سوسیالیست خود را آغاز کرد.

بسیاری از ثروتمندان کوبا به آمریکا گریختند تا به کمک سیا دولت کاسترو را سرنگون کنند. در آوریل ۱۹۶۱ فراریان کوبا با کمک سیا عملیات «خلیج خوک‌ها» را اجرا کردند که شکست سختی به همراه داشت.

اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد علیه آمریکا وارد جنگ خواهد شد و در سال ۱۹۶۲ موشک‌های هسته‌ای خود را در کوبا مستقر کرد. بعد از اطلاع آمریکا از این اقدام شوروی، مناقشه دو ابرقدرت ادامه پیدا کرد تا اینکه آمریکا تعهد کرد به کوبا حمله نکند و در مقابل شوروی، کلاهک‌های هسته‌ای خود را از کوبا خارج کرد.

مخالفان کاسترو از همان ابتدا در یک نکته اتفاق نظر داشتند، اینکه این انقلاب وابسته به شخص کاسترو است و اگر او نباشد انقلاب خیلی زود شکست خواهد خورد. با همین تحلیل از اولین روزهای به قدرت رسیدن کاسترو، نقشه‌های مختلفی برای ترور او طراحی و اجرا شد. شاید معروف ترین تلاش برای ترور کاسترو همان سیگار برگ معروف باشد. سیگار برگی که دانشمندان سازمان سیا ساخته بودند و به جای تنباکو از مواد منفجره پر شده و قرار بود در صورت کاسترو منفجر شود. تیم محافظان کاسترو این طرح را هم مثل خیلی طرح‌های دیگر کشف و خنثی کردند.

سال 1965، کاسترو در حال انجام بازی مورد علاقه اش بیس بال. او در زمان تحصیل یک پرتاب کننده حرفه ای توپ بود.

کاسترو معروف به سخنرانی های طولانی هم بود. او در این مورد خاص رکورد دار بود. سخنرانی او در سازمان ملل در سال 1960 یکی از ده سخنرانی به یاد ماندنی در طول تاریخ این سازمان است. سخنرانی او 4 ساعت و نیم طول کشید که طولانی‌ترین سخنرانی بود که در مجمع عمومی انجام شده‌است.

فیدل کاسترو سفری به ایران هم داشت که در آن با مقام معظم رهبری دیدار کرد.

او در سالهای بازنشستگی هم دست از مبارزه نمی کشید. شور و حرارت سخنرانی های او در آن سالها هم موید همین نکته است.

فیدل کاسترو از محبوب ترین رهبران جهان در نزد مردمانش است. در گوشه گوشه از کشور کوبا می توان این عشق و علاقه مردم را به چشم دید.

فیدل کاسترو علاقه بسیاری به ارنست همینگوی داشت. نویسنده ای که مدت زمان بسیاری را در کوبا سپری کرد و در این کشور به خاک سپرده شد. این تصویر دیدار کاستروی جوان با همینگوی در سال 1959 است.

فیدل کاسترو امروز در سن 90 سالگی در کوبا درگذشت.

حسن روحانی، رئیس جمهور ایران که چندی قبل به کوبا سفر کرده بود علاوه بر دیدار با رائول کاسترو، رئیس جمهور کوبا با فیدل، رهبر سابق این کشور نیز گفت‌وگو کرد. این آخرین گفتگوی رسمی فیدل کاسترو بود.