تعمیر خودرو در چشم پزشکی!

نگاهی به چند پدیده یکی دو هفته گذشته نشان می‌دهد حال ما و محیط زیست ما خوب نیست. گرچه بحران‌های محیط زیستی امروزه چالش مهم همه کشورها و دولت‌ها به شمار می‌روند و منحصر به یک کشور و جغرافیا نیستند. هنگامی که نظم طبیعت در سطحی گسترده دچار اختلال می‌شود، روی زیست روزمره انسان تاثیر می‌گذارد، از کیفیت آن کم می‌کند و حتی آن را به مخاطره می‌اندازد. اما این که مشکلات محیط زیستی ما فهرستی بلند باشد و همزمان شاهد خیل فارغ‌التحصیلان بیکار محیط زیست در کشور باشیم، یک تناقض آشکار ولی پرمعناست.

کد خبر: ۹۹۶۱۸۵

کدام‌یک از ما یخچال معیوب را به اورژانس یک بیمارستان می‌بریم یا هنگام خرابی خودرو در کنار بزرگراه با چشم پزشکی تماس می‌گیریم که بیاید و در محل آن را تعمیر کند؟ آیا سوال سختی است که وقتی حال محیط زیست خوب نیست، از چه کسی باید انتظار کمک داشت؟ متخصص ارتوپدی یا فارغ‌التحصیل رادیولوژی؟ مگر می‌شود کار را به کاردان نسپرد و انتظار گره‌گشایی داشت؟ اگر تصور انجام جراحی قلب و مغز توسط کارشناسان محیط زیست ترسناک باشد که هست، بیکاری تحصیلکرده‌های محیط زیست و سپردن اتاق عمل طبیعت کشور به غیرمتخصصان هم اسفبار است.

این نوشتار، نه یک واگویه مدیریتی، بلکه واکاوی یک مشکل اجتماعی است. نیک می‌دانم اشتغال‌زایی پایدار بسادگی نوشتن یک مقاله نیست، اما چشم فروبستن بر واقعیت هم یک راهکار عاقلانه نیست. مشکلات امروز برای تامین آب و خاک و هوا و غذای سالم بیشتر به موج های کوچکی شبیه است که اگر مهار نشود هجوم موج‌های بزرگ‌تر را مرگبار می‌کند؛ چون وقتی از راه می‌رسند حتی اگر تمام متخصصان محیط زیست را هم به بالین بیمار ببریم، بعید است علاج واقعه شود.

جوانان این مرز پرگهر، بارها توانایی کم نظیر خود را با همراهی، ایثار و پشتکار اثبات کرده‌اند و گره‌های بسیار بزرگ‌تر را گشوده‌اند. در طول سه دهه گذشته و با یک دوراندیشی هوشمندانه تعداد زیادی کارشناس محیط زیست در گرایش‌های مختلف و با هزینه‌های گزاف توسط دانشگاه‌های کشور تربیت شده‌اند که دلسوز و امیدوار به آبادانی این سرزمین هستند. جوانانی که بیش از هر متخصص دیگری دردهای طبیعت پر رمز و راز ایران را می‌شناسند و برای درمان یکایک آنها آموزش دیده‌اند و بدون تردید شایسته‌ترین گروهی هستند که می‌توانند حال ما و محیط‌زیست ما را خوب کنند.