آوار مرگ را چطور تحمل کنیم؟
یک حفره آنجاست. یک حفره سرخ خونآلود که انگار چیز مهمی را درست از همانجا کنده و بردهاند. چیزی که هرگز برنمیگردد. مهم نیست کسی این حفره را نمیبیند، مهم این است که وقتی تو چشمت را میبندی آن را احساس میکنی. درست همانجاست توی قلبت. بخش زیادی از قلبت را هم با خودش کنده و برده. قلبت میسوزد. ضعف شدیدی داری انگار. مدتهاست از تو خون رفته است، اما نرفته. جراحتی نیست. زخمی نیست، نه زخمی که به چشم بیاید. آن که از وجودت کنده شده، همان که میگویند پاره تن و پاره جگرت بوده مسئول همه این دردها و جراحتهاست.
کد خبر: ۹۵۸۲۴۸ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۷/۲۹