همین چند وقت پیش که روز مادر بود، برای جایی با این مضمون مطلب نوشتم که اثرگذاری ما دخترها، زن‌ها و مادرها در جامعه به قدری زیاد است که تقریبا می‌شود گفت تمام انتخاب‌های‌مان که متاثر از علایق و جنس زن بودن‌مان است، در جهت رشد و پرورش یک جهان بوده است. چه زمانی که مثلا تصمیم گرفتیم دکتر شویم و نوزادانی را به این دنیا بیاوریم، چه زمانی که مثلا مادر شدیم و در مسیر فرزندپروری گام برداشتیم، چه زمانی که دانشجویی و علم تحصیل را انتخاب کردیم و چه انتخاب‌های مختلف دیگر، همه این انتخاب‌ها اول از همه بر خانواده خودمان و پس از آن بر جامعه اثرگذار بوده و هست. در واقع این‌طور نوشتم که ما تقریبا در هیچ ‌دوره‌ای از زندگی‌مان، از اثرگذار بودن روی جهان بیرون، دست برنداشتیم. در جایی دختری همراه و همدم خانواده بودیم، در جایی دیگر هنرمند، زیست‌شناس، روان‌شناس و دانشجو بوده‌ایم، عاشق شدیم و انتخاب کردیم که ازدواج کنیم، انتخاب کردیم و مادر شدیم، در ساختن نهاد خانواده شریک شدیم و با همسرمان در نگهداشت آن پابه‌پای هم تلاش کردیم. رشد کردیم و رشد جهان انتخاب‌مان شد و این‌طوری، جهان با ما، جایی برای زندگی شد. حالا اینجا قرار است از زنانی بگوییم که یک انتخاب شجاعانه و عاشقانه دارند؛ یعنی در کنار نقش‌های فردی، خانوادگی، مادری و جمعی انتخاب کردند که در عرصه علم و دانش و همچنین کار و فعالیت‌های اجتماعی حضور داشته باشند.