اکنون با فراموش کردن خودمان و تبدیل شدن به مصرف کننده از همه جا بی‌خبر، نه‌فقط واردکننده فناوری‌های رسانه‌ای روزآمد جهانی هستیم بلکه همان چالش‌ها و بحران‌زایی‌هایش را نیز واردکرده، پذیرا شده‌ایم و البته خودمان را به بی‌خبری می‌زنیم، اما درعوض خانواده‌های ایرانی و نسل‌های نوآمد هستند که زیر فشار این رنج‌های بی‌نام و فشار‌های روانی تازه به دوران رسیده به‌راستی تا می‌شوند و گزند می‌بینند و همچنان آسیب خواهند دید و از روان‌رنجوری‌هایی رنج می‌برند برآمده از رسانه‌هایی که خودمان ابداع‌شان نکرده‌ایم و برپایه ضرورت‌هایی متفاوت با شرایط ما اختراع و راه‌اندازی شده‌اند که طبیعتا پاسخگوی مناسب نیاز‌های خودمانی ما نیستند. هرقدر هم خوشبینانه ادعا کنیم با تولیدات شایسته بومی می‌توانیم به رسانه دلخواه و همگرا با فرهنگ‌مان شکل مناسب خودش را بدهیم.

آن‌قدر سرعت زندگی‌مان تند شده که فرصتی برای درنگ نداریم. چه در شبکه‌های اجتماعی و چه در واقعیت، در پی سریع‌ترین راه برای کسب اطلاعات هستیم.