حاشیه نشینی در سنندج

سنندج به‌عنوان بزرگ‌ترین شهر استان کردستان دارای بیشترین جمعیت حاشیه‌نشین در منطقه و حتی کشور است که آمارها نشان‌دهنده سکونت ۵۰ درصدی مردم این شهر در مناطق حاشیه است. داستان حاشیه‌نشینی در سنندج موضوع تازه‌ای نیست و سال‌های سال است که مرکز استان کردستان با این پدیده مخرب دست و پنجه نرم می‌کند و با گذشت زمان نه تنها این درد درمان نشده است که هر روز بر دامنه آن افزوده می‌شود. حاشیه‌نشینی در شهر سنندج از سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شد و بعد از 8 سال دفاع‌مقدس جان تازه‌ای به خود گرفت ولی اوج رشد حاشیه‌نشینی در شهرهای مختلف استان کردستان بویژه شهرستان سنندج را باید مربوط به اواسط دهه‌های ۷۰ و 80 دانست. هر چند کارشناسان دلایل مختلفی را درباره افزایش حاشیه‌نشینی عنوان می‌کنند ولی 3 دلیل مشخص عامل تشدید این پدیده مخرب در شهرهای مختلف استان کردستان بویژه سنندج است؛ نبود نظارت‌های لازم از سوی مدیران شهری، بیکاری و عدم دسترسی به اشتغال مناسب در کردستان و گسیل مردم ساکن در روستاها به مناطق شهری. وضعیت حاشیه‌نشینی در سنندج به حدی نگران‌کننده و بحرانی است که در طول سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ اعتباری از سوی بانک جهانی برای 5 شهر کشور که دارای بیشترین میزان حاشیه‌نشین بودند، پرداخت شد که سنندج نیز یکی از این شهرها در کشور بوداست.