الکمون رو آویختیم

به گزارش جام جم، روشن‌پژوه در طول این سال‌ها برنامه‌های بسیاری را اجرا و تهیه و تولید کرده اما هنوز هم عده‌ای او را با همان برنامه می‌شناسند.روشن‌پژوه این روزها در شبکه دو برنامه گفت‌و‌گو‌محوری با عنوان «احوالپرسی» دارد که پنجشنبه‌شب‌ها پخش می‌شود و در آن میزبان چهره‌های هنری است. این برنامه آیتم‌های دیگری هم دارد که در گفت‌و‌گو با روشن‌پژوه به آن اشاره کرده‌ایم. آنچه می‌خوانید حاصل گفت‌و‌گوی ما با این هنرمند است:

شما سال‌ها مجری و برنامه‌ساز برنامه‌های بسیاری در تلویزیون بودید و در این زمینه تجربیات بسیاری دارید. بنابراین وقتی کاری به شما پیشنهاد می‌شود قطعا باید ویژگی‌هایی داشته باشد و شما را به چالش بکشد که اجرای آن را بپذیرید. برنامه «احوالپرسی» چه خصوصیاتی داشت که پذیرفتید مجری آن باشید؟

من از این دست برنامه‌های ترکیبی و گفت‌و‌گو‌محور اجرا کرده بودم. البته فضا و دکور این برنامه برایم خوب بود و با توجه به این‌که در ابتدا مهمان‌های برنامه را هم معرفی کردند، به‌نظرم رسید گفت‌و‌گو با این دوستان شاید به‌گونه‌ای متفاوت باشد و برنامه را برای شبکه دو جذاب کند.

فکر می‌کردید بیشتر شبکه دو برایتان نوستالژی داشته باشد و به همین دلیل اجرای این برنامه را پذیرفتید.

به هر حال نوستالژی میدان آرژانتین، خیابان الوند برای من همیشه زیبا بوده. به همین دلیل شبکه دو همیشه خانه اول من در تلویزیون است؛ از این‌رو این برنامه هم در شبکه‌دو تولید می‌شود. طبیعتا دوست دارم برای این شبکه کار کنم. البته چیزی که دلم می‌خواست نشد ولی به‌هر حال برای ساخت این برنامه زحمت کشیده شده است.

منظورتان این است آنچه که در ابتدا تصور می‌کردید نشد و درنیامد؟

به‌هر حال من فکر می‌کنم قابلیت‌هایش خیلی بیشتر از اینها بود. ولی خب ترجیحا فعلا این‌گونه پیش می‌رود و انجام می‌شود.

از آنجایی که خودتان هم برنامه‌ساز هستد، در این برنامه ایده هم می‌دهید؟ چه در زمینه موضوعات برنامه و چه مهمان‌هایی که حضور پیدا می‌کنند یا آیتم‌ها و بخش‌های مختلف برنامه نظر می‌دهید؟

به‌هر حال با توجه به این‌که طی ۳۲ سال من بالای ۷۰۰۰ برنامه کار کردم، اگر از هر‌کدام یک چیز یاد گرفته باشم هم طبیعتا در فرصت‌های شغلی‌ام به کار خواهم برد. ولی صحبت‌هایی کردیم و تلاش بر این بوده تنوع در برنامه بیشتر شود و از برخی فرصت‌ها هم بیشتر استفاده شود.

تا به‌حال تجربه کار با عروسک را در برنامه تلویزیونی داشتید؟

حدود ۳۰ سال پیش با عروسک کار کردم ولی تجربه به این شکل نداشتم.

این‌که بعد از سال‌ها باز هم فرصتی پیش آمد تا با یک عروسک کار کنید چطور بود؟ چه کردید تا فضا برای مخاطب کمی باورپذیر باشد؟ آن هم در رقابت با برنامه‌ها و عروسک‌هایی که معروف‌تر و محبوب‌تر هستند؟

این روزها کار کردن با عروسک در کل کار بسیار سختی است. به‌هر حال زمانی عروسک‌هایی مثل هادی و هدی با یک‌سری اهرم هدایت می‌شدند. یک‌سری عروسک‌ها هم تن‌پوش بودند و یک سری هم هستند که با دست عروسک‌گردان‌ها هدایت می‌شوند. اما اگر این روزها عروسک‌ها مدرن و به‌روز نباشند، بچه‌های امروزی کمی سخت با آنها ارتباط برقرار می‌کنند. یعنی با توجه به اتفاقاتی که برای عروسک‌های روز دنیا می‌افتد، عروسکی که پلک نزند و میمیک نداشته باشد، نمی‌تواند در جذب مخاطب موفق باشد. مگر این‌که نویسنده و صداپیشه بتوانند خیلی خوب ماجرا را اداره کنند. البته به‌نظر من متن از همه‌چیز مهم‌تر و تاثیرگذارتر است. از این دست عروسک‌ها هم کم نداشتیم که توانسته اند به اصطلاح بگیرند. البته یک سری ممیزی‌ها هست که در برخی برنامه‌ها وجود دارد و در برخی برنامه‌ها درصد کمتری را به خودش اختصاص می‌دهد.

منظورتان در بده‌بستان‌هایی است که مجری‌ها با عروسک‌ها دارند؟

بله. در بعضی شبکه‌ها خیلی خاص‌تر به آن فکر می‌کنند. یعنی شما در بعضی شبکه‌ها می‌بینید که مجری با عروسک خیلی راحت‌تر شوخی می‌کند و بده‌بستان دارد. به هر حال این چیزها در کار خیلی تاثیرگذار است.

فکر می‌کنم منظورتان شبکه نسیم و ارتباط رامبد جوان با جناب‌خان است.

بله. به هر حال شوخی‌هایی در این برنامه هست که امکان ندارد در شبکه دو این اتفاق بیفتد. وقتی عروسکی برند می‌شود دیگر کسی نمی‌تواند کنار آنها شروع کند و استارت بزند. مثلا جناب‌خان یا کلاه قرمزی و پسرخاله و ... این عروسک‌ها سال‌هاست که کار می‌کنند و طبیعتا هر طور که بخواهند می‌توانند مخاطبان را با خود همراه کنند اما وقتی شما یک کار را شروع می‌کنیدچون در قیاس می‌افتد، می‌گویند این خیلی بامزه نیست و نمی‌گیرد؛ درصورتی‌که آنها هم از ابتدا برند و معروف نشدند.

به‌هرحال زمان می‌برد تا یک برنامه یا عروسک برای مخاطب جا بیفتد.

دقیقا همین طور است. همه عروسک‌ها که از روز اول موفق نبودند. زمان می‌برد تا مورد توجه قرار بگیرد. ضمن این‌که قیاس برنامه‌ها با هم اشتباه است. برنامه‌ای که چهار روز در هفته پخش می‌شود با برنامه‌ای که هفته‌ای یک‌بار روی آنتن می‌رود کاملا متفاوت است اما به‌هرحال وجود عروسک فضا را کمی تلطیف و متفاوت می‌کند و از آن فضای رسمی در می‌آورد و تنوع ایجاد می‌کند.

خودتان توانستید با این فضا ارتباط برقرار کنید و در بخشی از گفت‌وگویتان با مهمان با همراهی یک عروسک ادامه بدهید؟

من کار با عروسک به‌روزتر را خیلی بیشتر دوست داشتم. چون این روزها عروسک‌ها قابلیت‌های خیلی خوبی دارند تا جایی که نوجوان‌ها جذب آن عروسک می‌شوند. یعنی عروسک پلک بزند و میمیک خوب بیاید، کار می‌گیرد.

برنامه در نوروز هم ادامه دارد؟

بله، دوستان در حال تدارک ویژه‌برنامه‌ای برای نوروز هستند.

حضور تماشاچی در استودیو و تشویق و نفس‌به‌نفس بودن با او چقدر روی کار مجری تاثیر می‌گذارد؟

به‌هرحال در برنامه حضور تماشاچی‌ها تاثیر می‌گذارد. به‌خصوص برنامه‌های گفت‌وگومحور شور و هیجان تماشاچی برای حضور مهمان تاثیرگذار است اما برای من که سال‌ها با چنین شرایطی کار کردم، خیلی تاثیر چندانی ندارد ولی در شرایط کرونا فکر نمی‌کنم کسی راضی باشد برای هیجان و تاثیر مثبت تماشاچی جان مردم را به خطر بیندازد.

در این مدت که برنامه روی آنتن است یا برنامه‌هایی که ضبط شده اما هنوز روی آنتن نرفته، کدام‌یک به نظرتان بهتر و جذاب‌تر بوده؟

من با همه این افراد در برنامه‌های دیگری گفت‌وگو کردم. یعنی اولین‌بار نیست که مقابل این افراد می‌نشینم. اگر یادتان باشد من سال ۷۰ این نوع برنامه‌های گفت‌وگومحور را در تلویزیون شروع کردم. خاطرم هست با بازیگران مجموعه «خانه‌سبز» گفت‌وگو کردیم و بعد با بازیگران سریال «پدرسالار» و ... بنابراین خیلی برایم تازگی ندارد. نکته مهم این است که یک‌سری برنامه‌های گفت‌وگومحور در فضای مجازی تولید و پخش می‌شود.

با فضای متفاوت‌تر؟

دقیقا. اصلا قابل مقایسه با هم نیست. چنین برنامه‌هایی طبق چارچوب‌ها و ضوابط تلویزیون و مخاطبان گسترده‌تری که دارد ساخته می‌شوند و تفاوت بسیاری با برنامه‌هایی از این جنس دارند که در فضای مجازی پخش می‌شود و مجری و مهمان‌ها خیلی راحت‌تر با هم گفت‌وگو می‌کنند. شما ببینید مهمان برنامه شما یک هفته قبل با یک پوشش و ظاهر و شکل دیگری در یک برنامه دیگری نشسته و صحبت کرده و بعد همان شخص را با ضوابط و چارچوب تلویزیون وارد یک برنامه تلویزیونی می‌کنی که کلی با هفته قبل تفاوت دارد و مردم او را در هر دو برنامه مقایسه می‌کنند و می‌گویند مهمان؟ چرا در برنامه شما این‌جوری بود؟ به نظرم هویت برنامه‌ها به‌هم‌می‌ریزد.

با وجود این از اجرای این برنامه چه بازخوردی از مخاطبان گرفتید؟

مردم می‌گویند خوب است. البته یک‌سری هستند که مخاطب همیشگی تلویزیون هستند و تلویزیون همیشه در خانه‌هایشان روشن است. بنابراین باید تعریف درستی از مخاطب داشته باشیم.

برای نوروز در کنار این برنامه کار دیگری هم دارید؟

من بیشتر در شبکه جام‌جم فعالیت می‌کنم و برای نوروز هم ویژه‌برنامه داریم.
گویا به بازیگری هم فکر می‌کنید. چون این اواخر در سریال «سال‌های دور از خانه» ایفای نقش کردید.
(می‌خندد). البته در قالب نقش خودم یعنی مجری بازی کردم اما فعلا درگیر تهیه و ساخت یک سریال هفت‌قسمتی هستم. به‌هرحال بازیگران که معروف می‌شوند مجری می‌شوند. ما هم گفتیم بازیگری را تجربه کنیم.

پس این فضا برایتان خیلی جدی نیست؟

نه اصلا. به قول قدیمی‌ها ما الک‌مون رو آویختیم. چیزی را که دنبالش بودم، گرفتم. می‌توانم بگویم تقریبا در این ۳۲سال سه نسل با ما بزرگ شدند. اگر دنبال این باشم که معروفیت بیشتری کسب کنم، فایده‌ای ندارد. چون معتقدم ما باید هویت خودمان را حفظ کنیم. من اگر قرار باشد یک نقش منفی بازی کنم، تحت تاثیر آن نقش ممکن است دیگر اجراهایم به دل ننشیند. سریع می‌گویند این همان کسی است که در فلان سریال کلاهبرداری کرد.

زینب علیپور طهرانی/رسانه جام جم