فریاد امام از برداشت های نادرست از قرآن

به گزارش جام جم آنلاین، نهضت امام خمینی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی در سایه توکل و حمایت الهی، رهبری حکیمانه امام و وحدت و همدلی مردم کشور روی داد، انقلابی که می توان آن را معجزه نامید چرا که با هیچ یک از انقلاب های مردمی قابل مقایسه نبوده و نیست. مسلما پس از پیروزی در همه انقلاب ها دغدغه هایی وجود دارد که این در حکومت های دینی دوچندان شده و برای شخصیت بزرگی مانند پیر جماران که از درایت و تیزبینی خاصی برخوردار بودند، به مراتب بیشتر و بیشتر. ایشان در سخنرانی ها و پیام های مختلف به این نگرانی های خود اشاره کرده اند که با قرار گرفتن در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی به تناوب بخش هایی از این دغدغه ها را در اختیار مخاطبان قرار می دهیم.

از جمله نگرانی های ایشان که بر آن تاکید می کردند، برداشت های غلط و تفسیرهای نامناسب از آیات قران بود که طیفی از افراد به بعد مادی آن و جمعی دیگر به بعد معنوی آن توجه داشتند و این موضوع را در سخنرانی های متفاوت بیان می کردند.

در دیداری که با پیشه وران اصفهان در بیست و یکم آذرماه 58 داشتند به این نکته اشاره کرده و فرموده اند:«مع الأسف ما در دو زمان مبتلاى به دو طایفه بودیم. در یک زمان ما مبتلا بودیم به یک جمعیتى که قرآن را وقتى که نگاه مى ‌کردند و تفسیر مى ‌کردند و تأویل مى ‌کردند، اصلًا راجع به آن جهت بعد مادیش، بعد دنیاییش توجه نداشتند. تمام را بر مى ‌گرداندند به یک معنویاتى. حتى قتال وقتى که در قرآن واقع شده بود اینها قتال با مشرکین را تأویل به «قتال با نفس» مى ‌کردند.

چیزهایى که مربوط به زندگى دنیایى بود تأویل مى ‌کردند به یک «معنویات». اینها یک بعد از قرآن را ادراک کرده بودند و آن بعد معنویش البته به طریق ناقص. آن بعد معنویش‌ بود و همه جهات را به همان بعد برمى‌ گرداندند. و ما بعدها مبتلا شدیم یک عکس العملى در مقابل آن که فعلًا الآن هست. و از مدتى پیش این معنا تحقق پیدا کرده که در مقابل آن طایفه‌ اى که قرآن را و احادیث را تأویل مى ‌کردند به «ماوراى طبیعت» و به این زندگى دنیا اصلًا توجه نداشتند. به حکومت اسلامى توجه نداشتند. و به جهاتى که مربوط به زندگى است توجه نداشتند. این طایفه دوم عکس کردند. معنویات را فداى مادیات کردند. آنها مادیات را فداى معنویات کرده بودند و اینها معنویات را فداى مادیات کردند. هر آیه‌ اى که دستشان مى‌ رسد و بتوانند، تأویل مى ‌کنند به یک امر دنیایى.

کانّه ماوراى دنیا چیزى نیست. آنها کانّه در نظرشان ماوراى عالم غیب چیزى نبود. آنها در یک حدودى که خودشان داشتند درست بود حرفشان. اینها اعتقادشان این است. یا مسائلى که طرح مى ‌کنند این است که ماوراى این عالم خبرى نیست. همه مسائل را فداى همین عالم مى‌ کنند.».

منبع: جماران