«دریای عمان» می‌تواند «ایران» را سیراب کند

به گزارش جام جم آنلاین، تمام این اتفاقات در شرایطی رخ می‌دهد که ایران می‌تواند مثل اکثر کشور‌های خشک حوزه خلیج‌فارس که بیش از ۷۰‌درصد آب مورد نیاز خود را از دریا به‌دست می‌آورند، با شیرین‌سازی آب‌های جنوبی، بخش عمده‌ای از آب شرب شهروندان را تامین کند.

همه می‌دانیم کره زمین، آب زیادی دارد. یعنی بیش از ۱.۵میلیارد کیلومترمکعب از سطح این کره خاکی را آب فرا گرفته، اما نزدیک به ۹۷‌درصد این آب ‏ها شور و غیرقابل نوشیدن هستند. از آن ۳‌درصد باقی‌مانده نیز بخشی به صورت یخ در قطب‌ها قرار داشته و دسترسی به آن‌ها غیرممکن است. با این حال و در آخرین گزارشی که در مورد میزان مصرف آب‌های شیرین در کره زمین منتشر شده، آمده: «این آب‌ها با سرعتی حدود ۲۰۰ میلیارد مترمکعب در روز مصرف می‌شود.»

با این تفاسیر و در حالی‌که کم‌آبی در ایران به شکل عجیبی خود را نمایان کرده و سایه سنگینش را بر سر استان‌ها گسترانیده، آمار‌های بین‌المللی نشان می‌دهد بیش از نیمی از جمعیت جهان با کمبود منابع آب شیرین مواجه هستند. عمق فاجعه وقتی است که بدانیم تا سال ۲۰۳۰، این مقدار به بیش از ۶۰درصد می‌رسد.

پس باید گفت امروزه واژگانی مثل صرفه‌جویی فقط می‌توانند مرهمی برای عقب انداختن شروع فصل بی‌آبی باشند و با در نظر داشتن رشد شدید جمعیت در کل دنیا، باید چاره‌ای برای بحران بی‌آبی اندیشید و بهترین روش، شیرین‌کردن آب دریا‌ها و نمک‌زدایی از آنهاست.

کرمان، هرمزگان، بوشهر، یزد، سیستان‌وبلوچستان، خراسان‌جنوبی و... در فهرست استان‌هایی قرار دارند که کاهش نزولات آسمانی زندگی ساکنان‌شان را به چالش کشیده است.
با این‌که اکثر استان‌های ایران درگیر مشکل کم‌آبی هستند، اما آن‌هایی که خشکسالی نفس‌شان را به شماره انداخته و در نیمه پایین نقشه قرار دارند، این حق آنهاست که آب مورد نیاز و سهم‌شان را از خلیج‌فارس برداشت کنند.

رضا نقیلو، کارشناس محیط‌زیست به‌جام‌جم می‌گوید: کاهش شاخص‌های بارندگی، موجب شده تا سرمایه تولید منابع آبی در مناطق مختلف ایران پایین بیاید. بر همین اساس در استانی مثل سیستان‌وبلوچستان که قرن‌ها به‌عنوان منطقه‌ای سرسبز شناخته می‌شد حالا کمتر از ۱۰۰‌میلی‌متر بارندگی صورت می‌گیرد. یعنی ۳۰‌درصد کمتر از میانگین کل بارش‌های ایران که روی خط گرم و خشک قرار دارد.

باید پذیرفت که سیستان و‌بلوچستان مشتی است از خروار‌ها استان بی‌آب کشور. وقتی طی روز‌های اخیر استاندار سیستان و‌بلوچستان اعلام کرد «برای شیرین‌سازی و انتقال آب دریای عمان هیچ محدودیتی وجود ندارد و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی می‌توانند در این خصوص در کل سواحل از زرآباد تا گواتر دشتیاری برای تامین آب شرب، کشاورزی، صنعت و توسعه اشتغال و تولید وارد عمل شوند.»

کاملا مشخص بود کارد به استخوان رسیده و در بهره‌مندی از آب‌های جنوبی آن‌قدر از کشور‌های همسایه عقب مانده‌ایم که وقت آن رسیده همه محدودیت‌ها به یکباره حذف، دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن مستقر و کار‌ها شروع شود.

شاید مراجعه به آمار نهاد‌های بین‌المللی نظیر بانک جهانی، مهر تاییدی بر عقب‌ماندگی ایران در استفاده از آب‌های خلیج‌فارس و دریای عمان باشد.
بر‌اساس این گزارش‌ها حدود ۶۰‌درصد از شیرین‌سازی آب دریا در دنیا متعلق به منطقه خاورمیانه است، ولی سهم ایران فقط نزدیک به ۲‌درصد از این رقم است.

باید توجه داشت که طبق دسته‌بندی‌های اقلیمی، ایران جزو مناطق خشک محسوب می‌شود. با این حال کاهش بارندگی‌ها در کنار سوء‌مدیریت‌ها در حفظ منابع آبی و برنامه‌ریزی‌های اشتباه باعث خشک‌شدن چشمه‌ها و سفره‌های زیر‌زمینی و شور شدن برخی منابع شده که تهدیدی جدی برای کشاورزی و دامداری و زندگی روزمره انسان‌ها شده است. در چنین اوضاع و احوالی فقط یک گزینه باقی می‌ماند و آن هم دریاهاست که پایدارترین منابع آب محسوب می‌شوند.

نقیلو، کارشناس محیط‌زیست و حوزه آب معتقد است: با راه‌اندازی دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن در سواحل دریای عمان می‌توان آب مورد نیاز تمام استان‌های مرکزی و جنوبی را تامین کرد. مزیت عمان این است که به تمام آب‌های آزاد دنیا راه دارد. دریای عمان به علت اتصال به اقیانوس‌های بزرگ می‌تواند میزان مضرات کار را پایین بیاورد.

حوریه ملکی - گروه ایران / روزنامه جام جم