نوآور
مسابقه‌های فکری و فیزیکی که بیشتر از بازی‌های قدیمی اقتباس شده، ردوبدل شدن حرف‌های شیرین، گذران ساعات سرگرم‌کننده کنار اعضای فامیل و... از بخشهای این برنامه است که به گفته تهیه‌کننده «خودمونی» تا قبل از جام‌جهانی هر شب غیر از دوشنبه‌ها بعد از خبر۲۲ روی آنتن شبکه سه می‌رود. گفت‌وگویی با حامد خانی‌اوشانی، تهیه‌کننده برنامه و مهران رجبی، مجری آن داشتیم و همچنین نظر چند منتقد و کارشناس رسانه را درباره ابعاد مختلف این برنامه تلویزیونی جویا شدیم.
دست‌اندرکاران «خودمونی» تلاش دارند با طراحی آیتم‌های متنوع، ایجاد رقابت، حضور خانواده‌ها و حتی انتخاب چهره‌ای کمدی به‌عنوان مجری، برنامه‌ای سرگرم‌کننده را روی آنتن بفرستند.
به گفته حامد خانی تهیه‌کننده، برنامه خودمونی صد قسمت است و گروه همزمان با پخش به‌صورت هفتگی در حال تولید و تصویربرداری هستند و همین موضوع به آن‌ها کمک می‌کند که به‌صورت منعطف با بازخورد‌ها پیش بروند. درواقع آن‌ها با دریافت بازخورد‌ها در حین پخش اگر تغییراتی برای بهبود برنامه لازم باشد را ایجاد می‌کنند.
اهل خانه در یک قاب
تهیه‌کننده خودمونی در گفتگو با خبرنگار جام‌جم در مورد هدف این برنامه عنوان می‌کند: محوریت و هدف برنامه خودمونی بیشتر صله‌رحم و خانواده است. در این برنامه هر قسمت دو خانواده را دعوت می‌کنیم. این خانواده متشکل از پدربزرگ، مادربزرگ و فرزندان‌شان است که شامل پدر، مادر، عمو، عمه، خاله و دایی می‌شود.
همچنین نوادگان‌شان در برنامه حاضر خواهند بود. همه شرکت‌کنندگان عضوی از خانواده هستند. درواقع ردیفی که پشت سر پدربزرگ و مادربزرگ می‌نشینند اعضای خانواده هستند. وی می‌افزاید: کلا یک خانواده پرجمعیت دعوت می‌کنیم و هدف‌مان به نوعی نمایش فضای صمیمی خانواده و صله‌رحم است. این روز‌ها چنین رفت‌وآمد‌ها و دیدوبازدید‌هایی کمرنگ شده است. در خلال انتقال این پیام که در تاروپود برنامه تنیده شده است، لحظات شادی را در آیتم‌ها و اتفاقاتی که روی آنتن می‌افتد ایجاد کردیم تا مخاطبان ارتباط بهتری با برنامه برقرار کنند و از تماشای آن لذت ببرند.
این تهیه‌کننده که پیش از این برنامه «زوجی‌نو» را از همین شبکه روی آنتن فرستاد درباره بخش مسابقه خودمونی بیان می‌کند: در هر برنامه چند آیتم داریم که بنا بر شرایط و شرکت‌کنندگان متنوع است. این آیتم‌ها متغیر هستند و برخی از حضار در آن‌ها شرکت می‌کنند. حدودا برای صد قسمت ۶۰ آیتم طراحی کردیم که این آیتم‌ها در هر چند برنامه تغییر می‌کند. در حال ساخت یک‌سری آیتم‌های بزرگ هم هستیم که به‌زودی به برنامه اضافه خواهد شد و مخاطبان می‌توانند به تماشای آن‌ها بنشینند. خانی ادامه می‌دهد: آیتم‌های برنامه خودمونی بیشتر جنبه سرگرم‌کنندگی دارند. در مسابقات طراحی‌شده بحث رقابت مطرح نیست بلکه بیشتر به دنبال ایجاد لحظات مفرح برای شرکت‌کنندگان و مخاطبان هستیم.
با هم برویم، با هم بیاییم
از خانی می‌پرسیم معیار‌های اصلی‌شان برای انتخاب خانواده‌های شرکت‌کننده پرجمعیت‌بودن آنهاست یا مولفه‌های دیگر را هم در نظر می‌گیرند. او توضیح می‌دهد: خانواده‌های دهه ۵۰ معمولا خانواده‌های پرجمعیتی هستند. خانواده‌های دهه ۶۰ به‌دلیل مشکلات و سال‌های جنگ دو تا سه فرزند داشتند. قبل از آن، غالب خانواده‌ها پرجمعیت بودند و فرزندان زیادی داشتند. مد نظر ما بیشتر چنین خانواده‌هایی هستند که فضای پرشورتری دارند. متاسفانه این روز‌ها بیشتر خانواده‌های تک‌فرزندی را انتخاب می‌کنند که باید گفت خدا به داد آینده‌مان برسد.
این تهیه‌کننده درباره دلیل این‌که به دنبال ساخت این برنامه رفته است و این‌که جامعه امروز تا چه اندازه به پخش چنین محتوایی نیاز دارد بیان می‌کند: همان‌طور که اشاره کردم هدف ما از روی آنتن فرستادن این برنامه نشان‌دادن صمیمیت خانواده‌ها و افزایش صله‌رحم است. مدت‌هاست رفت‌وآمد‌های خانوادگی به دلیل مکانیکی‌شدن زندگی کم شده است و ما می‌خواهیم آن را افزایش دهیم و به افراد یادآوری کنیم که بیشتر قدر همدیگر را بدانند، به هم سر بزنند و از برکات دیدوبازدید بهره ببرند. ترویج بحث فرزندآوری هم برای‌مان اهمیت داشت. می‌خواهیم نشان دهیم خانواده‌های قدیمی که چندین فرزند داشتند خیلی حال بهتری نسبت به خانواده‌های امروزی که به تک‌فرزندی روی آوردند داشتند. می‌دانم که وضعیت سختی است و داشتن فرزند بیشتر مشکلاتی را همراه دارد، اما با فرزندان بیشتر خانواده گرم‌تر و صمیمی‌تر می‌شود.
خانی با شرح برخی از عوامل برنامه عنوان می‌کند: محمد افشار جانشین تهیه‌کننده، محمد محزونی مشاور و برنامه‌ریز پروژه، فراز طاهری مدیرتولید و حسین زینلی دستیار تهیه و مدیر صحنه است.
شادی ۳ نسل در کنار هم
امیدعلی مسعودی، سرپرست دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه سوره فضای شاد و بانشاط این برنامه را بیشتر مدنظر قرار داده و در گفتگو با جام‌جم در این خصوص بیان می‌کند: برخلاف تصور خیلی‌ها دین اسلام دین غم و اندوه نیست، دین شادی است. اصولا وقتی می‌پرسند فرد مومن چه خصوصیتی دارد، می‌گویند فرد خوش‌خلق و خنده‌رو و بشاشی است. از صفات پیامبر گرامی (ص) هم شاد بودن است. یعنی اصحاب و یاران به محض دیدن ایشان انرژی می‌گرفتند. چون پیامبر همیشه خوشرو بودند؛ بنابراین شادی و نشاط که یکی از خصیصه‌های مومن است باید در برنامه‌های تلویزیونی هم وجود داشته باشد. وی ادامه می‌دهد: شادی یک بخشی از زندگی ماست. اگر شادی نباشد در مقابلش غم را هم نمی‌فهمیم. البته شادی ما شادی اجتماعی است. یعنی شادی‌های فردی اگر به شادی‌های جمعی نرسد، نمی‌تواند تاثیر چندان مثبتی در زندگی ما انسان‌ها داشته باشد؛ بنابراین جامعه اسلامی حتما باید در کنار اوقات فراغت، شادی هم داشته باشد و این نیاز احساس می‌شود. شادی اگر در جمع اتفاق بیفتد، اثرات مطلوب و اجتماعی دارد؛ لذا فکر می‌کنم چنین برنامه‌هایی نه فقط در تلویزیون که در سطح جامعه هم باید باشد. این‌که مردم در پارک‌ها و سالن‌های سرود و موسیقی و در دانشگاه‌ها هم فضای شاد را تجربه کنند و منحصر به تلویزیون نباشد. این استاد دانشگاه می‌افزاید: نکته‌ای که حائز اهمیت است این که نباید در چنین برنامه‌های شادی به قومیت‌ها و مذاهب نکات منفی وارد شود که البته در این برنامه این نکته منفی وجود ندارد، اما منظورم این است که برای شادکردن فضا، قومیتی را به سخره نگیریم.
مسعودی درباره مهم‌ترین ویژگی این برنامه که قرارگرفتن نسل‌ها کنار هم است هم می‌گوید: خیلی اتفاق خوبی است. این‌که با هم بودن و با هم خندیدن خیلی مفید است. ما در این برنامه سه نسل را کنار هم می‌بینیم که همراه هم به رقابت می‌پردازند و فضای شادی را هم کنار هم تجربه می‌کنند؛ بنابراین لزوم ساخت چنین برنامه‌هایی در تلویزیون و شبکه‌های مختلف وجود دارد.
گردهمایی خانواده‌ها؛ اولویت برنامه‌سازی
هادی البرزی، مدرس دانشگاه در حوزه ارتباطات درباره لزوم ساخت چنین برنامه‌هایی در تلویزیون نظرات قابل تاملی دارد. وی در این باره به جام‌جم می‌گوید: یکی از موضوعاتی که در حال حاضر به لحاظ جامعه‌شناسی نه فقط در ایران که در جهان وجود دارد، بحث شکاف نسل‌هاست. در واقع آن چیزی که باعث این شکاف و فاصله افتاده این است که کسی که بعد از پیدایش اینترنت به دنیا آمده ویژگی‌هایی دارد که با نسل‌های قبلی‌اش متفاوت‌تر است و همین باعث فاصله و شکاف بین آن‌ها می‌شود. در واقع بازی‌ها و سرگرمی‌هایی که این نسل دارد، اغلب در فضای مجازی بوده و نسل‌های قبلی خودشان را در برخی مواقع درک نمی‌کنند یا اگر درک هم کنند، مفاهیمی که دارند متفاوت از گذشته است.
وی ادامه می‌دهد: بنابراین برنامه‌هایی از این دست می‌تواند نقطه اتصال نسل‌ها باشد و آن‌ها را کنار هم قرار بدهد. فارغ از تفاوت‌ها و تفکراتی که دارند. یعنی پدر‌ها و مادر‌ها در کنار پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و نوه‌ها. اتفاقی که در برنامه خودمونی افتاده است. یعنی چنین برنامه‌ای توانسته سه نسل را کنار هم قرار بدهد که از همین درک اجتماعی و نزدیک‌شدن به هم فهم اجتماعی شکل می‌گیرد. از این رو ساخت چنین برنامه‌هایی در رسانه‌ملی که مخاطب بسیاری دارد، لازم است. چون نسل‌ها کنار هم قرار می‌گیرند و با صحبت‌کردن با هم به درک مشترکی می‌رسند.
این مدرس دانشگاه همچنین بیان می‌کند: فضای مجازی و پیشرفت تکنولوژی باعث شد افراد کمتر به هم سر بزنند؛ بنابراین چنین برنامه‌هایی می‌تواند نشان بدهد خانواده‌های هسته‌ای امروز در کنار هم قرار بگیرند و یک نمونه از خانواده گسترده‌ای باشد که در قدیم وجود داشته است؛ بنابراین حضور نسل‌های مختلف کنار هم به بهانه‌های مختلف خیلی می‌تواند کمک‌کننده باشد و این ویژگی چنین برنامه‌ای است که اتفاق افتاده است. البرزی درباره وجود چنین برنامه‌هایی در شبکه‌های مختلف و لزوم ساخت آن‌ها در سایر شبکه‌های تلویزیونی هم می‌گوید: برنامه‌هایی که بتواند خانواده‌ها و نسل‌های مختلف را کنار هم قرار بدهد و آن‌ها بتوانند با توجه به شکاف دیجیتالی که در نسل‌ها ایجاد شده به لحاظ جامعه‌شناسی خیلی موثر است. به لحاظ روان‌شناسی هم چنین دورهمی‌هایی باعث شادی و نشاط می‌شود؛ بنابراین هم به لحاظ روان‌شناسی و هم جامعه‌شناسی در رسانه لزوم ساخت چنین برنامه‌هایی احساس می‌شود. هر قدر این برنامه‌ها بیشتر شود و البته خلاقانه‌تر، اتفاقات بهتری در جامعه و خانواده‌ها می‌افتد. یعنی برنامه‌ها به‌گونه‌ای طراحی شوند که سه نسل بتوانند در کنار هم بازی کنند و سرگرم شوند، چون در این صورت می‌توان تاثیرات آن را در جامعه دید، اما نیازمند ابتکار و خلاقیت است و نباید کلیشه‌ای شود، چون به لحاظ علم رسانه‌ای یکی از کارکرد‌های رسانه در کنار اطلاع‌رسانی و آموزش، سرگرمی است، زیرا آنچه می‌تواند جذابیت ایجاد کند، ایجاد سرگرمی است.
خودمونی‌بودن ساده است!
حسین سلطان‌محمدی، منتقد: تلاش برای دستیابی به استاندارد‌های برنامه‌ای ساده و البته مفهوم برای عامه تماشاگران، هم سهل است و هم ممتنع. سهل است، چون می‌توان ساده‌ترین امور را به آیتم تبدیل کرد و ممتنع است، چون در دایره احترام و طنز و هجو و تمسخر و مانند این گرفتار می‌شویم. چه باید کرد وقتی قرار است خیلی پیچیده حرف نزنیم عامه‌پسند باشیم، از ساده‌ترین امور، ولی با معناسازی دقیق بهره ببریم؟
این شب‌ها در شبکه سه سیما، برنامه‌ای پخش می‌شود که خودمونی بودن را مبنا قرار داده و عنوانش هم شده، «خودمونی». یک مجری - بازیگر با سابقه‌ای بسیار آشنا برای تماشاگر در حوزه ساده و خودمونی بازی کردن همراه با عبارات و شعر‌هایی حکیمانه و گاهی با ظرافتی لطیف برای این برنامه به کار آمده است. تماشاگران هم به‌صورت خانوادگی و همراه با بزرگ خانواده خود در اینجا حاضر شده‌اند. عناوین و آیتم‌ها خیلی پیچیده نیست. می‌توان بعضی از آن‌ها را در جمع‌های خانوادگی هم استفاده کرد. نوع آیتم‌ها در مقابل آیتم‌های مدرنی به نام مافیا و مانند آن قرار دارد که جوانان امروزی با آن بازی می‌کنند و آشنا هستند و بدیهی است که درصد قابل توجهی از خوانواده‌های ایرانی، فرصت یا حوصله این‌قدر درگیری ذهنی در جمع‌های خانوادگی را ندارند. یادمان باشد که از اسم فامیل بازی کردن یا نقطه خط یا دوز بازی قرار است الگو گرفته شود و آن‌هم در برنامه‌ای که همه خانواده را قرار است درگیر کند و برای لحظاتی آنان را شاد کرده و حکیمانه بخنداند. کلمه‌سازی، تمرین شجاعت فردی، شناخت خوردنی‌های معمولی یا ارجاع دادن به این‌که عبور از مسیر لغزنده و سالم حرکت کردن و به مقصد رسیدن مانند پیچ و خم‌های زندگی است و البته به رخ کشیدن توان بزرگ‌تر‌های خانواده در آیتم پرتاب بشقاب مانند‌ها و هدف‌گیری و زدن بطری‌های پلاستیکی که این یکی، چون ذهنیت ازکار افتادگی بزرگان را نزد جوانان خانواده اصلاح می‌کند، بسیار عالی است و همه و همه یک برنامه شاد را به نمایش گذاشته است. تمایز این برنامه نسبت به برنامه‌ای مانند «زوجی نو» در تفاوت محور جمع شدن خانواده و همچنین عبارات مجریان است. در خودمونی، بزرگان خانواده محورند و همه گرد آنان جمع هستند و پشت ایشان می‌نشینند، اما در زوجی نو، زوج جوان محور تمرکز بودند و بزرگان خانواده به عنوان پشتیبان، در پشت و بالای سر آنان نشانده می‌شدند. در خودمونی، مجری بسیار محتاط و سنجیده نسبت به بزرگان خانواده و دیگر اعضا سخن می‌گوید، اما در زوجی نو به اقتضای محور برنامه، سخنان تند و تیزتر بود و گاهی، کمی از احترام معمول فاصله می‌گرفت. با این حال، برای این شب‌ها، و برای دورانی که همه از هسته‌ای شدن خانواده‌ها می‌گویند و این‌که خوانواده‌ها بیشتر با دوستان معاشرت دارند تا اجزای فامیل، نمونه برنامه‌هایی، چون زوجی نو و در نسخه تکاملی‌تر از نظر بحث انسجام خانوادگی، برنامه خودمونی بسیار عالی است و از ترکیب و سنجش بسیار خوبی هم استفاده شده و البته برخلاف سخنان بعضی دوستان رسانه‌ای مجری آن یعنی مهران رجبی بسیار هوشمند انتخاب شده است. این مجری، متناسب‌ترین فرد برای چنین ساختار برنامه‌ای است. اینجا قرار نیست همانند معیار‌های خشک به انتظار یک مجری باشیم. اتفاقا این نوع برنامه‌ها، مجریانی اینچنین را می‌طلبد.
مهران رجبی در گفتگو با «جام‌جم»:
«خودمونی» یک دورهمی شاد تلویزیونی است
شبکه سه مدتی است مسابقه جذابی را با عنوان «خودمونی» با محوریت خانواده و با اجرای مهران رجبی روی آنتن دارد. در این مسابقه تمام اعضای یک خانواده از بچه‌ها گرفته تا پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و حتی نوه‌ها هم حضور دارند و با هم به یک رقابت شاد و جذاب می‌پردازند. مهران رجبی، بازیگری که این روز‌ها مجموعه «آزادی مشروط» را در شبکه یک دارد، مجری این مسابقه است. اولین حضور این بازیگر مقابل دوربین به سریال «بچه‌های مدرسه همت» به کارگردانی رضا میرکریمی در سال ۱۳۷۵ برمی‌گردد و بعد از آن به یکی از بازیگران پرکار سینما و تلویزیون تبدیل شد که در اغلب آثار تولید شده حضور داشت. او در سریال‌های بسیاری از جمله: خوشنام، وضعیت زرد، بوتیمار، آخر خط، گیله وا و کوبار ایفای نقش کرده است و همواره در بازی‌هایش شیرینی خاصی را ایجاد می‌کند. جام‌جم به بهانه حضور او در برنامه خودمونی گفت‌وگویی داشته که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید.
شما پیش از خودمونی هم تجربه اجرای تلویزیونی داشته‌اید، اما اجرا با این سبک و سیاق را تجربه نکرده بودید. به نوعی می‌توان گفت خودتان را با اجرای این برنامه محک زدید. از ویژگی‌های اجرای این برنامه و تفاوت‌های آن با سایر تجربیاتی که در این زمینه داشتید، بگویید؟
فکر می‌کنم با تجربیاتی که در زمینه اجرا داشتم، خودمونی در این زمینه پرو پیمان‌تر است. یعنی محوریت این برنامه با مجری است که به‌عهده من است. پیش از این اجرا‌های من در تلویزیون تلفیقی و همراه با نمایش بود، اما در این مسابقه اجرای طنز گونه در قالب خانواده محوری دارم؛ لذا هم باید وزین و خانواده محور باشد و هم باید بانمک و دیدنی باشد و به‌اصطلاح کانال عوض کن نباشد. در این برنامه سعی شده آیتم‌های خوبی طراحی شود. حتی این طراحی‌ها باز هم ادامه دارد و باعث جذابیت بیشتر برنامه می‌شود. البته هر بخش و هر آیتم از این برنامه مخاطبان خاص خودش را دارد؛ بنابراین گروه سازنده هم در تلاش است تا آیتم‌ها را برای مخاطبان جذاب‌تر کند.
خودتان برای اجرای این مسابقه با چه چالشی مواجه شدید؟
اصولا وقتی یک مسابقه جایزه محور باشد، چالش ایجاد می‌شود. گرچه هر شرکت کننده‌ای دوست دارد بهتر از دیگری باشد و در این مسابقه که کار گروهی است، هر گروهی دوست دارد بهتر از گروه دیگر باشد. حتی اگر جایزه خاصی در کار نباشد. اجرای این مسابقه هم برای من بیشتر از این‌که چالش برانگیز باشد، جذاب و شیرین است. من در کنار شرکت کننده‌ها از برنامه لذت می‌برم و همراه با گروه سازنده تلاش می‌کنیم خنده، شادی و جذابیت برنامه بیشتر شود تا هم شرکت کننده‌ها از حضور در این مسابقه لذت ببرند و هم مخاطبانی که از طریق تلویزیون آن را تماشا می‌کنند. منظورم این است که بیشتر یک دورهمی شاد و خودمونی و با نشاط است. به هر حال وقتی همه اعضای یک خانواده از پدر و مادر گرفته تا نوه‌ها و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها همراه هم در یک رقابت تلویزیونی حضور دارند و از همین کنار هم بودن و چالش‌ها لذت می‌برند، برای من به‌عنوان مجری خیلی لذت‌بخش و جذاب است. من وقتی شادی بچه‌ها را می‌بینم، لذت می‌برم. چون انرژی خوب‌شان را به ما منتقل می‌کنند.
خودتان کدام بخش از این چالش‌ها را بیشتر دوست دارید؟
من به‌عنوان مجری برنامه موظفم با همه چالش‌ها ارتباط برقرار کنم تا خروجی خوبی داشته باشد، اما فکر می‌کنم همه چالش سرخوردن را بیشتر دوست دارند. چه شرکت کننده‌ها و چه مخاطبانی که تماشا می‌کنند. جالب است که اتفاقا خیلی ناجوانمردانه به زمین می‌خورند، اما باز هم دوست دارند و لذت می‌برند (می‌خندد). اتفاقا گاهی مواقع نگران‌شان می‌شوم و حتی از آن‌ها معذرت خواهی می‌کنم، چون چالش نفسگیری است که جذابیت هم دارد. اتفاقا یکی از آن‌ها کشتی‌گیر بود و می‌گفت کشتی تا این حد نفسگیر نیست که این چالش نفسگیر است.
شما مجری برنامه‌های دیگری هم بودید، اما گویا با اجرای خودمونی، بازار شایعات اجرای برنامه‌ها برای‌تان داغ‌تر شد و در این زمینه شوخی‌ها زیادی می‌بینیم و می‌شنویم. خودتان در این زمینه چیزی شنیده‌اید؟
شنیده‌ام می‌گویند قرار است جای مهران مدیری را بگیرم. اصلا این طور نیست. آقای مدیری از دوستان من است و خیلی اجرا و سبک او را دوست دارم. البته خودش هم به این موضوع احاطه دارد که شایعه بوده است. من هم تکذیب کردم، چون برنامه‌ای که با لوگو و اسم خودش ساخته می‌شود، هیچ ربطی به برنامه قبلی ندارد. ممکن است عده‌ای خودمونی را مترادف «دورهمی» بدانند، اما اگر این طور باشد که اصلا هیچ برنامه‌ای ساخته نمی‌شود. هر برنامه دست اندرکار، مجری و گروه سازنده خودش را دارد؛ بنابراین از مردم می‌خواهم به این شایعات اهمیتی ندهند.
ویژگی این مسابقه به نوعی همدلی و همراهی اعضای خانواده برای پیروزی است. خودتان چقدر این همدلی را بین اعضای شرکت کننده می‌بینید؟
خیلی از شرکت کننده‌های ما از نفس شرکت در این مسابقه لذت می‌برند. به هر حال در این چند ساعت کنار هم هستند و فارغ از دغدغه‌های روزمره با هم در یک رقابت حضور دارند و مثل این است که به یک مهمانی تلویزیونی دعوت شده‌اند. اتفاقا خیلی از خانواده‌ها تماس می‌گیرند و دوست دارند به اتفاق فامیل در این مسابقه شرکت کنند، چون احساس می‌کنند حال خوشی با این برنامه دارند. این را به جرات می‌توانم بگویم، چون هر کسی که از این برنامه می‌رود، با حال خوش می‌رود و به او و خانواده‌اش خوش گذشته است.
معمولا در دوره‌ای برخی مسابقات تلویزیونی با حضور چهره‌های شناخته شده مورد توجه قرار می‌گرفت، اما در این برنامه این اتفاق نیفتاده و خانواده‌ها به‌عنوان شرکت کننده حضور دارند. با این حال برنامه مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. فکر می‌کنید دلیل این دیده شدن چیست؟
به نظرم شرکت‌کننده‌ها خودمونی و یکدل در این مسابقه دیده می‌شوند. انگار همه یک فامیلی هستیم که دور هم جمع شده‌ایم و از این دورهمی لذت می‌بریم. به همین دلیل بازخورد‌هایی هم که من دیده‌ام خوب بوده و نشان دهنده این است که مردم این برنامه را دوست دارند و تماشا می‌کنند.
شما این شب‌ها سریال «آزادی مشروط» را هم روی آنتن دارید. درباره حضورتان در این سریال و تجربه همکاری دیگری با مسعود ده نمکی می‌گویید؟
آزادی مشروط، یک کار دلی و خوبی بود که با آقای ده نمکی و بازیگران خوبش پیش رفت. البته خیلی از دوستان می‌گویند خیلی دیر به این موضوع پرداخته شده و این سریال باید زودتر از این ساخته می‌شد. من هم با این قضیه موافقم و به نظرم چنین سریالی باید زودتر ساخته و پخش می‌شد.
شما پیش از این سریال هم نقش روحانی بازی کرده بودید. چه در سینما و چه در تلویزیون؛ بنابراین نقش حاج آقا هروی چه ویژگی داشت که پذیرفتید و سعی کردید چه تفاوتی در بازی ایجاد کنید؟
فکر می‌کنم برای بار یازدهم یا دوازدهم است که من نقش یک روحانی را در یک اثر نمایشی بازی می‌کنم. البته این نقش هم تفاوت بسیاری با سایر نقش‌ها ندارد. به هر حال چنین نقش‌هایی یک ویژگی مشترک دارند. حاج آقا هروی هم از این قاعده مستثنا نیست. البته حاج آقا هروی به‌نوعی کمک کننده به جامعه و مکمل کادر درمان است که در همه شهر‌ها از این آدم‌ها بسیار یافت می‌شود. کار با آقای ده نمکی هم مثل همیشه خوب است. چون ایشان بسیار آدم دوست داشتنی و مومنی است و فکر می‌کنم چهارمین کاری بود که با هم داشتیم.
معمولا شما در کار‌ها و نقش‌های جدی هم طنازی و نمک خاصی به نقش‌ها اضافه می‌کنید. این به نوع بازی خودتان برمی گردد یا کارگردان‌ها با شناختی که از شما و بازی‌تان دارند، چنین انتظاری از شما دارند؟
می‌توانم بگویم همه چیز ذاتی است و ذاتا کار‌های طنز را دوست دارم. به نظرم اصلا اشکالی ندارد که یک بازیگر حتی نقش‌های جدی را هم با رگه‌هایی از طنز ارائه بدهد تا مردم آن حرف جدی را هم زیباتر و جذاب‌تر دریافت کنند.
شما در سریال «۸۷ متر» هم حضور دارید که هنوز روی آنتن نرفته است. درباره نقشی که در این سریال بازی کردید و همکاری با کیانوش عیاری بگویید.
این سریال داستان و ماجرا‌های دو خانواده است که من نقش محسن خلیلی را بازی می‌کنم که یکی از خانواده‌ها را شامل می‌شود. داستان از خرید یک واحد مسکونی آغاز می‌شود و ماجرا‌هایی که در آن اتفاق می‌افتد. همکاری با آقای عیاری برای من بسیار خوشایند بود. البته پیش از این همکاری داشتیم. امیدوارم هر چه زودتر این سریال هم پخش شود، چون سریال بسیار خوبی است.
جاافتاده و خانواده‌دوست
مهران رجبی به‌عنوان بازیگر پرکار سینما و به ویژه تلویزیون شناخته می‌شود، البته سابقه نه چندان طولانی هم در مجری‌گری دارد. او این شب‌ها با اجرای برنامه «خودمونی» هم روی آنتن است. خانی‌اوشانی، تهیه‌کننده درباره انتخاب رجبی می‌گوید:، چون برنامه خانوادگی است ما برای اجرا به کسی نیاز داشتیم که جا افتاده و در حکم پدربزرگ باشد. ضمنا برای‌مان اهمیت داشت که اهل خانه و خانواده‌دوست باشد. با توجه به گزینه‌های موجود به نظرمان آمد که بهترین گزینه جناب آقای رجبی هستند و برای همین او را انتخاب کردیم.
روزنامه جام جم
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
بازگشت ترامپ به کاخ سفید چه تاثیری بر سیاستهای آمریکا در قبال ایران دارد؟
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
گفتوگو با علی کاظمی، از ورودش به بازیگری تا نقش‌های مورد علاقهاش
رضا جباری: درگفتوگو با «جام جم»:
