سیاست‌خارجی انقلابی

سیاست خارجی انقلابی، کماکان تبدیل به کابوس غرب در تقابل با جمهوری اسلامی ایران شده است. روسای‌جمهور آمریکا ازجمله اوباما، ترامپ و بایدن در دوران حضور خود در کاخ‌سفید درصدد بودند ضمن دفرمه کردن استراتژی‌ها و ثوابت بازی ما در قبال منطقه و جهان، استراتژی‌های جدیدی را جایگزین آن‌ها کند. نخستین گام دشمنان نظام در این مسیر، قابل معامله جلوه دادن اصول کلان سیاست خارجی کشور بود. به عبارت بهتر، ایالات متحده آمریکا و دیگر دشمنان نظام، سعی کردند ثوابت و اصول سیاست خارجی کشورمان (که آن‌ها نیز منبعث از آرمان‌های انقلاب اسلامی است) را به تاکتیک‌هایی قابل انعطاف تقلیل دهند و پس از شکستن پوسته و هسته سخت این اصول، آن‌ها را بر اساس اهداف خود انعطاف‌پذیر کنند.

در این خصوص، بازی واشنگتن (هم در دوران اوباما و هم در دوران ترامپ) بسیار پیچیده بوده است. حتی آن‌ها در مواردی حاضر بوده و هستند پوسته ظاهری اصول سیاست خارجی کشور‌های مخالف آن‌ها حفظ شود، اما هسته درونی آن را نرم و منعطف می‌کنند. حتی آن‌ها بر دیالوگ‌هایی که در داخل کشور و میان طرفداران و مخالفان‌شان در این خصوص صورت می‌گیرد نیز نظارت کرده و دست به شکل‌دهی گفتمانی می‌زنند که پذیرای تزئینی و ویترینی کردن استراتژی‌ها و از درون تهی کردن آن‌ها باشد. با این حال، جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر سیاست خارجی انقلابی خود، رصد واقع‌بینانه و هوشمندانه‌ای از رویکرد کلان و تاکتیک‌های دشمن به دست آورد و بر مبنای این رصد آگاهانه، پاسخ قاطعانه را به بدخواهان کشورمان داد.
در قاموس سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، بازتعریف سیاست خارجی کشور اصالت و موضوعیت ندارد، بلکه بازخوانی و بازتولید آن در مقاطع مختلف از حیات انقلاب است که قطب نمای حرکت رو به جلوی کشور در نظام بین‌الملل محسوب می‌شود. یکی از ترفند‌های واشنگتن برای استیلا بر کشور‌های مخالف خود، ایجاد تغییر در اصول سیاست خارجی آن کشور است.
به عبارت بهتر، غرب درصدد بازتعریف اصول و مبانی انقلاب و متعلقات آن (از جمله سیاست خارجی انقلابی) است نه بازخوانی آنها. در اینجا باید مراقب بازی خطرناک فکری و انتزاعی و تئوریک غرب بود و آن را به صورتی جدی مورد واکاوی قرار داد، زیرا در صورتی که این بازی خطرناک به ثمر برسد، تبعات آن در حوزه و بازه تئوریک محدود نخواهد ماند و در عرصه اجرایی و عملی نیز خود را عیان خواهد کرد. به‌عبارت بهتر، غرب درصدد است با تغییر اصول و ثوابت حوزه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، خروجی رویکرد منطقه‌ای ما را به سود گفتمان سازش و به ضرر گفتمان مقاومت هدایت کند. هدف شومی که دشمنان هرگز به آن نخواهند رسید.

روزنامه جام جم