در شش دوره قبلی نام دو مربی خارجی و چهار مربی ایرانی دیده میشود. در ادامه به این مربیان و کارنامه ناموفقشان در این زمینه نگاهی کوتاه میاندازیم:
امیدها برای رسیدن تیم امید ایران به المپیک ۲۰۰۰ سیدنی بسیار بالا بود. در این تیم ستارگانی مثل مهدویکیا و یزدانی از دور گذشته مانده بودند و حامد کاویانپور، علی کریمی، علی انصاریان، جواد نکونام، علیرضا نیکبخت، محسن بیاتینیا، علی سامره، داوود سیدعباسی و رسول خطیبی در تیم حضور داشتند. این تیم ابتدا با علی پروین کارش را شروع کرد اما بعدها ایگان کوردس آلمانی با دستیارانی گمنام تیم را در دست گرفت و نقطه سیاهی در تاریخ فوتبال ثبت کرد. تیمملی با این همه ستاره در گروهی که بحرین و لبنان در آن حضور داشتند، سوم شد و باز هم به المپیک نرسید.
ایران برای رسیدن به المپیک ۲۰۰۴، امید زیادی داشت. قهرمانی در بازیهای آسیایی ۲۰۰۳ و نمایندههای پرتعداد در تیم ملی بزرگسالان، تیمی فوقالعاده برای رسیدن به المپیک ساخته بود. تیم ایران در این دوره برای اولین بار از مرحله مقدماتی صعود کرد و در مرحله نهایی با تیمهای چین، مالزی و کرهجنوبی همگروه شد. در نهایت کرهجنوبی در این گروه با ۱۲ امتیاز به المپیک صعود کرد و شاگردان مایلیکهن با ۶ امتیاز به کار خود پایان دادند. تنها نکته آن دوره این بود که بازیکنان آن تیم چهرههای بزرگی در فوتبال ایران شدند. مهدی رحمتی، مجتبی جباری، ایمان مبعلی، محمد نصرتی، محرم نویدکیا و حسین کعبی سالها بازیکن تیمملی بودند و وحید طالبلو، علی بداوی، ستار زارع، مهرزاد معدنچی، محمد علوی و جواد کاظمیان هم در بازیهای زیادی برای ایران به میدان رفتند.
مسابقات مقدماتی ۲۰۰۸ پکن از هر جهت برای ایران بد بود. اول به علت کم بودن تعداد ستارگان، دوم گروهی سخت که عربستان و استرالیا آن را میساختند و سوم سازمان ضعیف فوتبال ایران که بعد از ۴ ماه پیگیری سکان هدایت تیم را به دستان وینکو بگوویچی سپرد که قبل از آن از ۴ تجربه مربیگریش در ایران، ۳ تجربه ناکام داشت. تیم امید با بگوویچ بعد از عربستان و استرالیا در رده سوم گروهش قرار گرفت و از رسیدن به مرحله نهایی باز ماند.
تیمملی امید برای المپیک ۲۰۰۸ پکن در اختیار علیرضا منصوریان بود که اولین روزهای مربیگریاش را سپری میکرد. طبق برنامه اعلام شده تیم ایران در دو بازی رفت و برگشت در مرحله مقدماتی قرار شد با عراق بازی کند. اولین بازی در عراق با برتری تیم ایران تمام شد و همه چیز حکایت از صعود آسان به مرحله بعد را میداد؛ اما تیم قربانی یک بیانضباطی و اشتباه بزرگ شد. به علت بازی دادن به کمال کامیابینیای دو کارته که حق بازی کردن نداشت، آن بازی ۳ بر صفر به نفع عراقیها اعلام شد. در بازی برگشت در تهران و در حالی که باید شکست ۳ بر صفر انضباطی بغداد با یک برد ۴ بر صفر جبران شود، به دلیل نداشتن روحیه و خودباوری تیم تحت هدایت منصوریان با گل باخت و پکن هم دور از دسترس فوتبال ایران شد.
این برای اولین بار که فرمت راهیابی تیمهای آسیایی به المپیک تغییر کرده بود و سه تیم نهایی جام ملتهای آسیا زیر ۲۳ سال جواز حضور در ریو را پیدا میکردند. مسابقات جام ملتهای آن سال به میزبانی قطر برگزار شد و تیم ایران در گروه نخست در کنار تیمهای قطر، سوریه و چین حضور داشت. ایران با ۶ امتیاز و بعد از قطر ۹ امتیازی به عنوان تیم دوم به مرحله بعد رفت تا مقابل تیم صدرنشین گروه دوم یعنی ژاپن قرار بگیرد. در اولین بازی مرحله حذفی، شاگردان محمد خاکپور با نتیجه ۳ بر صفر بازی را واگذار کردند و به جای ریو، بلیت بازگشت به تهران گرفتند.
هدایت تیم امید ایران برای صعود به المپیک توکیو به حمید استیلی سپرده شد، مربی که تا آن زمان تنها کارنامه دوران مربیگریاش، کنار گذاشته شدن از تیمهای باشگاهی همچون شاهین بوشهر و پرسپولیس آن هم در اواسط فصل بود. با این حال، ستارههای پرامید ایران با استیلی عازم تایلند شدند تا در سومین دوره جام ملتهای زیر ۲۳ سال آسیا شرکت کنند. ایران در آن دوره و گروه C مسابقات در کنار تیمهای کرهجنوبی، ازبکستان و چین قرار گرفت. در حالی که حداقل انتظار میرفت تیم ایران از گروه خودش صعود کند، اما شاگردان استیلی در پایان با تفاضل گل کمتر نسبت به ازبکها در رده سوم قرار گرفتند و رویای صعود به المپیک برای فوتبال ایران ۴۸ ساله شد.
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد