یک فرهنگ‌سازی نو

مثلا دختر نوجوانی که هرگاه سراغ لباس مناسبش را می‌گیرد، با دسته‌ای از لباس‌های زنانه و از نظر طرح و رنگ، سنگین‌تر از سنش مواجه می‌شود یا لباس‌هایی با طرح بچگانه و مناسب سنین کمتر. پس‌ تکلیف نوجوان بالای ۱۲ سال چه می‌شود که نه لباس‌های بزرگسال برایش درخور است و نه لباس‌های کودکانه؟! طبیعی است که خود نوجوان نیز وقتی متوجه می‌شود که باید از بین پوشاک موجود انتخاب کند، لباس بزرگسال با طرح و رنگ سنگین را انتخاب کند، چراکه حداقل می‌داند لباس بچگانه‌ای انتخاب نکرده. آیا این یک مشکل اساسی در صنعت مد و لباس کشورمان نیست که یک نوجوان پوشاک مناسب سن خود را در بازار نمی‌بیند؟ عده‌ای نیز بر این باورند که نیازی به صنعت مد مختص نوجوان نیست و تنوع به حدی است که نوجوان بتواند پوشاک شایسته‌ خود را پیدا کند؛ اما باید بگویم نوجوان نیازمند صنعت مد خودش است. منِ نوجوانی که نه سلایق یک بزرگسال و نه روحیه‌ یک کودک را دارم، نیازمند پوشاک و طراحی لباسی مناسب هستم که دربرگیرنده‌ من وهم‌سن‌وسال‌هایم باشد.درکنار این مسأله‌، پوشاک تک‌جنسیت نیز برای نوجوانان مشکل «عدم وجود صنعت مد و پوشاک نوجوان»را برجسته‌تر می‌کند. نوجوانانی که به سمت پوشاکی دور از رده‌ سنی خود سوق داده می‌شوند و صرفا چیزی تحت عنوان«مد‌ روز بودن»،آن دسته‌ از پوشاک رابرای‌شان خوشایند می‌کند.حال کافی است لباسی درخور سن نوجوانی با طرح مناسب در بازار موجود شود، طبیعی است که آن طرح از پوشاک، توسط عموم نوجوانان ناخوشایند تلقی گردد. هنگامی‌که فرهنگ‌سازی پوشاک نوجوان صورت نگرفته،واکنش منفی خواهد بوداما این مسأله‌ای است که نیاز به چاره‌اندیشی دارد، ‌سطحی و گذرا نیست و به راه‌حل و اقدام‌های صحیح نیازمند است.