زیاده‌خواهی آمریکا، مانع اصلی مذاکرات

درشت‌گویی‌ها، زیاده‌بافی‌ها و حرف‌های ناشایست کمکی به پیشبرد مذاکرات نمی‌کند، بلکه برعکس، می‌تواند اندک فضایی که برای پیشبرد کارها ایجاد شده است را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد و عملا دیوار بی‌اعتمادی‌ ایرانیان به آمریکا را بلندتر سازد. البته ما در طول هفته‌های گذشته این‌گونه برداشت کرده‌ایم حرف‌هایی که آمریکایی‌ها در مصاحبه‌ها و رسانه‌ها می‌گویند ــ که خودشان هم می‌دانند ربطی به مذاکرات ندارد ــ وقتی وارد فضای مذاکراتی می‌شوند، آن حرف‌های ناشایست را تکرار نمی‌کنند؛ اما در هر صورت همین فضای بیرونی می‌تواند بر چیدمان میز و نحوه مذاکرات اثرگذار باشد. درحالی‌که ایرانیان رشدیافته و مستقلانه برخورد می‌کنند، آمریکا اکنون در یک تلاطم قرار گرفته است؛ از یک‌سو ادعا و هیمنه‌ای مطرح می‌سازد و از سوی دیگر خودش می‌داند که چقدر به این مذاکرات نیازمند است. ایران اگر مذاکره می‌کند برای تامین منافع حداکثری ملت ایران است و طبیعتا هیچ‌گاه مذاکره برای آن نبوده که منافع خود را به دیگران تحویل دهیم. ایران اگر به خواسته‌های خود برسد، مذاکرات ادامه پیدا می‌کند وگرنه بدعهدی و بی‌اعتباری آمریکا در بین ملل چیزی نیست که از یادها برود و یا به فراموشی سپرده شود. بدعهدی آمریکایی‌ها از پیش از انقلاب اسلامی برای ملت ایران واضح بوده است. اکنون نیز آمریکا همان آمریکاست اما شرایط زمانه به گونه‌ای است که کشوری که روزگاری عربده‌کشی می‌کرد، اکنون التماس مذاکره می‌کند. به همین جهت ایران اعلام کرده‌ است که اگر منافع و سود ملت ایران مورد توجه قرار گیرد فرصت و دریچه‌ای برای مذاکره باز است. علت اتخاذ رویکرد غیرمستقیم بودن در مذاکرات برای همین است که نیت طرف مقابل را راستی‌آزمایی کنیم. آمریکا اکنون کشوری است گرفتار انواع و اقسام موانع و مشکلات و رقابت‌ها و البته با کندی حرکت در مسیر بازیابی توان قبلی خود. بنابراین جمهوری اسلامی ایران در چنین شرایطی بیش و قبل از هر چیز به منافع و حفظ دستاوردهای بومی خود می‌اندیشد؛ دستاوردهایی که با تلاش، فداکاری و شهادت و مقاومت به دست آمده است. آمریکایی‌ها اکنون باید یاد بگیرند که دوران اقتدار آنها گذشته و دوران افول آغاز شده است و نباید در این زمان افول گنده‌گویی کنند.