شکست آمریکا در یمن؛ از فرافکنی تا عقب‌نشینی زیر فشار واقعیات میدانی

این اقدام نظامی از سوی آمریکا، بیش از آن‌که تصمیمی مستقل باشد، با تحریک رژیم صهیونیستی صورت گرفت؛ هدف گرفتار کردن ایالات متحده در یک جنگ فرسایشی بود تا صهیونیست‌ها بتوانند از فرصت درگیری بهره‌برداری کنند. اما روند تحولات به‌گونه‌ای پیش رفت که نهادهای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا هشدار دادند که ادامه این مسیر، آمریکا را وارد باتلاقی خطرناک خواهد کرد. همین امر باعث شد واشنگتن از سلطه‌جویی مستقیم عقب‌نشینی کند و به میانجی‌گری عمان متوسل شود.

نکته قابل تأمل این‌که اولین اعلام رسمی درباره توافق آتش‌بس، نه از سوی یمن که از سوی آمریکا منتشر شد. واشنگتن ادعا کرد که چون یمن نمی‌خواهد با ما بجنگد، ما هم درگیری را متوقف می‌کنیم؛ اما واقعیت، چیز دیگری بود: علت اصلی مقاومت یمن، حمایت از مردم غزه در برابر جنایات بی‌سابقه رژیم صهیونیستی بود. اقدام یمن برای بستن باب‌المندب بر کشتی‌های رژیم صهیونیستی، در چارچوبی معقول و مشروع بین‌المللی و با هدف مقابله با نسل‌کشی در غزه صورت گرفت؛ نسلی‌کشی‌ که در افکار عمومی جهانی محکوم شده و هیچ‌کس آن را نمی‌پذیرد.

یمن همچنان بر مواضع اصولی خود ایستاده و حمایت از مردم مظلوم غزه را وظیفه‌ای انسانی و اخلاقی می‌داند. هدف، پایان دادن به جنگ نابرابر و غیرانسانی در غزه است؛ جنگی که عمدتا غیرنظامیان، زنان و کودکان را هدف قرار داده است. افزون بر آن، بیش از دو میلیون و 200 هزار نفر در غزه زیر محاصره کامل به‌سر می‌برند و از دسترسی به مواد غذایی، دارویی و کمک‌های انسانی محروم هستند. همین واقعیت‌ها، خواسته‌های اصلی یمن برای تداوم اقدام عملی علیه رژیم صهیونیستی را شکل می‌دهد.

در حالی که کشورهای عربی یکی پس از دیگری فقط به صدور بیانیه‌هایی محدود بسنده کرده‌اند، تنها یمن با صدایی رسا و آشکار، خواستار توقف فوری نسل‌کشی در غزه شده و اقدامات میدانی مؤثری نیز در این زمینه انجام داده است. از جمله این اقدامات، تلاش برای بستن فرودگاه‌های رژیم صهیونیستی، ممنوعیت ارتباطات دریایی، زمینی و هوایی رژیم و هدف‌گیری مستقیم منافع اقتصادی آنها بوده است.

پیامدهای این اقدامات، اگرچه به‌طور رسمی از سوی رسانه‌های جریان اصلی سانسور شده، اما در عمل تأثیرات گسترده‌ای داشته است. بخشی از سرمایه‌داران و شهروندان ساکن در سرزمین‌های اشغالی، شروع به خروج از منطقه کرده‌اند. طبق گزارش‌های مستقل، مهاجرت معکوس یهودیان از فلسطین اشغالی به خارج از منطقه، یکی از بزرگ‌ترین روندهای خروج در تاریخ رژیم صهیونیستی بوده است.

برخی منابع از خروج حدود ۴۰ درصد سرمایه‌های شخصی و اقتصادی صهیونیست‌ها از منطقه سخن گفته‌اند و بیش از ۱۵۰ هزار نفر نیز اعلام کرده‌اند بدون بازگشت، سرزمین‌های اشغالی را ترک کرده‌اند. رکود اقتصادی، تعطیلی بخش‌هایی از صنعت، افت گردشگری و احساس ناامنی گسترده، همگی از نشانه‌های روشن این بحران هستند؛ بحرانی که با ادامه حملات به غزه و تقابل یمن، هر روز شدت بیشتری می‌گیرد.

این در حالی است که مقامات آمریکایی، به‌ویژه پس از سفر اخیر ترامپ به منطقه، به‌خوبی دریافتند که ادامه جنگ در غزه می‌تواند نه‌تنها برای رژیم صهیونیستی، بلکه برای کشورهای عربی متحد آمریکا نیز تبعات امنیتی و سیاسی سنگینی داشته باشد. موج همبستگی مردمی با فلسطینی‌ها، می‌تواند مشروعیت سیاسی بسیاری از این حکومت‌ها را در چشم ملت‌های‌شان زیر سؤال ببرد.

در جمع‌بندی، به‌رغم تبلیغات و ظاهر‌سازی رسانه‌ای توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی، واقعیت میدانی گواهی می‌دهد که شرایط، نه تنها برای آمریکا بلکه برای متحدان آن نیز مساعد نیست. یمن با مقاومت هوشمندانه و اقدام حساب‌شده، آمریکا را از یک ماجراجویی نظامی بی‌فرجام بیرون راند و اکنون در جایگاه مهم‌ترین صدا و کنشگر منطقه‌ای در حمایت از مردم فلسطین، نقش‌آفرینی می‌کند؛ نقشی که در آینده تحولات منطقه، بی‌شک جایگاه تعیین‌کننده‌ای خواهد داشت.