در آن دوره حتی کشورهایی مانند روسیه و چین نیز با اجماع جهانی همراه شده و به قطعنامههای ضدایرانی رأی میدادند اما امروز، همان کشورها دیگر مشروعیتی برای تحریمهای یکجانبه یا بازگشت خودسرانه تحریمها، موسوم به «اسنپبک» قائل نیستند. ایران در روند برجام، به تعهدات بینالمللی خود پایبند بوده و مقررات بینالمللی را رعایت کرده است. این درحالی است که طرف مقابل یعنی آمریکا و اروپا، تعهدات خود را نقض کردهاند. این رفتار به روشنی نقض قوانین بینالمللی محسوب میشود و در نتیجه، مشروعیت اقدامات طرف غربی بهشدت زیر سؤال رفته است. از همینرو، امروز چین و روسیه نه فقط بازگشت به دوران پیشابرجام را نمیپذیرند، بلکه تحریمها و مکانیسم اسنپبک را نیز مردود میدانند. تحولات چند ماه اخیر و اقدامات تندروانه آمریکا، بهویژه از سوی دونالد ترامپ، موجب شکلگیری یک اتحاد نانوشته و ناخواسته در سطح جهانی علیه سیاستهای واشنگتن و رژیمصهیونیستی شده است. این موضوع هم در مسائل منطقهای خاورمیانه و هم در روابط آمریکا با دیگر قدرتها و کشورها نمایان است. اقدامات یکجانبه، تحریمهای اقتصادی، تلاش برای براندازی دولتهای مستقل و تظاهر به صلحطلبی در حالیکه در عمل جنگطلبی میکنند، بخشی از رفتارهایی است که چهره واقعی آمریکا را در افکار عمومی جهانی آشکار کرده است. نمونههایی مانند حمایت آمریکا از حمله به ایران توسط اسرائیل، تلاش برای کودتا در ونزوئلا علیه دولت قانونی نیکلاس مادورو و اعمال تعرفههای یکجانبه علیه کشورها، باعث شده که بسیاری از کشورها دیگر حاضر نباشند با سیاستهای استکباری آمریکا همراه شوند. امروز، جهان بیش از هر زمان دیگری به سمت چندجانبهگرایی و چندقطبیشدن حرکت میکند. ادعای انحصاری ابرقدرت بودن آمریکا از سوی بسیاری از کشورها از جمله چین و روسیه، دیگر پذیرفته نمیشود. در این میان، جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای کلیدی منطقه بهشمار میرود که مواضع و جهتگیریهای آن، بهطور مستقیم در توازن قوا در سطح منطقه و حتی جهان تأثیرگذار است. اگر ایران به سمت چین گرایش پیدا کند، این توازن به نفع چین تغییر خواهد کرد؛ اگر به سمت روسیه برود، روسیه تقویت خواهد شد و اگر به سمت غرب تمایل یابد، آنسو تقویت میشود. این اهمیت راهبردی باعث شده که روسیه تمایلی نداشته باشد کشوری ضعیف و بیثبات در کنار خود داشته باشد. در طول دهههای گذشته، ایران و روسیه نه فقط هیچگونه اختلاف مرزی نداشتهاند، بلکه روابط میان دو کشور از ثباتی قابلتوجه برخوردار بوده است. این روابط با بسیاری از سیاستهای منطقهای نه فقط همخوانی دارد، بلکه کاملا منطبق است. پیوندهای استراتژیک و عمیق ایران و روسیه، موضوعی نیست که برخی فضاسازیهای رسانهای در فضای مجازی بتواند خدشهای بر آن وارد کند. اشاره به مسائل مربوط به شوروی سابق یا تاریخ گذشته، تلاشی است هدفمند و سازمانیافته از سوی جریان غربگرا و رسانههای معاند در همین راستا؛ بیانیهای که دیروز اولیانوف، نماینده روسیه و رئیس شورای امنیت صادر کرده، گویای این واقعیت است که رویکرد روسیه فقط به نفع ایران و منافع دوجانبه نیست، بلکه در راستای منافع جامعه بینالمللی نیز قابل تفسیر است؛ جهانی که دیگر حاضر نیست در برابر زیادهخواهیهای ترامپ و جریانی که در پی استثمار کشورهاست، سکوت کند و با آنها همراه شود؛ بهویژه در قبال دولتهای مستقل که خواهان حفظ حاکمیت، استقلال و کرامت ملی خود هستند.