نژادپرستی در اوج شعارهای حقوق بشری

مانند فیلم‌های ۱۲ سال بردگی (استیو مک کویین ــ ۲۰۱۳)، خدمتکار (تیت تیلور ــ ۲۰۱۱) و جانگوی رهاشده از زنجیر (کویینتین تارانتینو ــ ۲۰۱۲) و ... و درمقابل آثاری که احیانا درآنها سیاهپوستان تا حدودی کنشگر وفعال به تصویر کشیده شده‌اند، مانند فیلم باتلر (لی دانیلز ــ‌ ۲۰۱۳) یا بزرگ‌ترین مبارزه محمدعلی (استیون فریرز ــ ۲۰۱۳) اساسا درمعرض دید قرار نمی‌گیرند و به حساب نمی‌آیند. در مورد سرخپوستان که به‌جز همان فیلم‌های نژادپرستانه (و برخلاف آثار فوق درباره سیاهپوستان) به مثابه یک تابو برخورد شده و غیر از دو فیلم پاییز قبیله شاین (جان فورد ــ ۱۹۶۶) و با گرگ‌ها می‌رقصد (کوین کاستنر-۱۹۹۰) تقریبا هیچ فیلمی از ستم مضاعفی که آمریکایی‌ها در حق سرخپوستان به‌عنوان بومیان قاره آمریکا روا داشتند ساخته نشد و تصویری روی پرده سینماها نرفت. فیلم «قاتلین ماه گل» ساخته مارتین اسکورسیزی در سال ۲۰۲۳ اگرچه تا حدودی بی‌عدالتی و جنایت گروهی از سفیدپوستان اوکلاهما را درحق سرخپوستان قبیله اوسیج به تصویر می‌کشید اما اولا محدوده این تصاویر بسیار کوچک و تقلیل جنایت تاریخی مهاجران سفیدپوست قاره آمریکا در حد یک شهر و قبیله بود و ثانیا خود سرخپوستان قبیله اوسیج در این جنایت مقصر به شمار آمده و اغلب دچار معضلات مختلف نشان داده می‌شدند و ثانیا همه این ماجراها برای سفیدشویی جنایتکار مخوفی به نام «جی ادگار»روایت شد که ۵۰سال رئیس اف‌بی‌آی بود و قساوت‌های بسیاری مرتکب گردید.