استعداد کودکانتان را شکوفا کنید

به این ترتیب کودک در دوره 3 ماهه عمومی بر مبنای نتایج آزمون اولیه در فضای اشباع تحت بمباران اطلاعاتی قرار می‌گیرد. این به معنای آن است که کودک در زمینه‌ای که استعداد دارد، بدون آن که مجبور به حفظ کردن مطالب باشد، با دیدن اطلاعات ارائه شده، می‌آموزد. برای نمونه کودکی که آزمون‌های استعدادیابی نشان داده که فردی مستعد برای انجام امور فنی است، در فضایی قرار می‌گیرد که کارهایی چون جوشکاری و تعمیرات را از نزدیک می‌بیند و کودکی که در شاخه‌های پزشکی استعداد دارد، تشریح جانوران را می‌بیند و فشارخون همکلاسی‌هایش را می‌گیرد. البته پس از پایان این دوره بار دیگر از کودکان آزمون گرفته می‌شود تا از بااستعداد بودن قطعی آنها در زمینه‌های اعلام شده اطمینان کامل به دست آید و کودک برای حضور در دوره‌های تخصصی آماده شود.

هزینه‌ها

هزینه‌ آزمون‌های استعدادیابی که 17 تست را شامل می‌شود، 12 هزار تومان است. اما این مبلغ برای دوره‌های شکوفایی استعداد برای مخاطبان حضوری 30 تا 100 هزار تومان در ماه و برای مخاطبان مکاتبه‌ای 25 هزار تومان است که این مخاطبان در ازای پرداخت ماهانه این مبلغ، کیفی حاوی سی‌دی، بروشور، جزوه و وسایل علمی دریافت و ماهی یک بار نیز در برنامه‌های حضوری شرکت می‌کنند.

وزارت علوم: مجوز می‌دهیم

پیگیری‌های خبرنگار «جام‌جم» در خصوص متولی اصلی صدور مجوز برای چنین موسساتی نیز به این نکته انجامید که قانون هیچ متولی‌ای برای این قبیل مراکز تعیین نکرده است.

با این اوصاف این موسسات در حال حاضر با استناد به بخشنامه دفتر امور پژوهشی و برنامه‌ریزی وزارت علوم خطاب به اداره ثبت شرکت‌ها و مالکیت معنوی  که در سال 82 تمامی شرکت‌های فعال در حوزه خدمات پژوهشی را مجاز به فعالیت شناخته است‌ مشغول به کارند. این در حالی است که بر اساس نامه‌‌هایی که در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته است، وزارت علوم 23 آبان سال 86 فعالیت این مراکز به شرط ارائه خدمات پژوهشی را مجاز اعلام کرده است.

این در شرایطی است که 9 شهریور امسال دفتر بررسی و ارزیابی پژوهشی وزارت علوم با کان لم یکن تلقی کردن این نامه، فعالیت این موسسه را از درجه اعتبار ساقط کرده است. البته دسترسی به مسوولان دفتر بررسی و ارزیابی پژوهشی وزارت علوم روندی زمانبر بود؛ اما پس از چند روز تلاش برای برقراری ارتباط، سعید پورمهدیان، معاون این دفتر ماجرا را برای خبرنگار «جام‌جم» این گونه توضیح داد: «بخشنامه سال 82 که به استناد آن موسسه مطالعات خلاقیت کودک و نوجوان فعالیت خود را آغاز کرده، منحصر به ثبت موسسات پژوهشی است و ارتباطی با موسسات استعدادیابی ندارد. در واقع ما قصد داشتیم با صدور این بخشنامه خطاب به اداره ثبت شرکت‌ها به نحوی مشکل متقاضیان تاسیس مراکز استعدادیابی را حل کرده و در عین حال اعلام کنیم که این مراکز الزامی به دریافت مجوز از وزارت علوم ندارند؛ اما این مراکز پس از تاسیس، کارهایی را انجام دادند که با فعالیت مهدهای کودک همپوشانی داشت، به همین دلیل چند مورد شکایت مطرح شد و فعالیت این موسسه نیز از اعتبار افتاد؛ ولی با این حال اگر این موسسه از راه‌های قانونی اقدام کند، وزارت علوم برای ارائه مجوز آمادگی کامل دارد.»

پاسخ بهزیستی

در کنار این مواضع، سازمان بهزیستی نیز موضعی موافق دارد، به گونه‌ای که سیدمحمدحسین جوادی، مدیرکل دفتر امور کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی در گفتگو با خبرنگار ما سخنانش را این گونه جمع‌بندی کرد: «ماده 3 پیمان‌نامه حقوق کودک اشاره دارد که تمام سیاستگذاری‌های بخش‌های دولتی و غیردولتی پیش‌بینی می‌کنند، باید کودک‌محور بوده و منافع عالی کودکان را در نظر بگیرد. پس هر اقدامی که در این زمینه صورت گیرد، از نظر ما سودمند است.»

البته از آنجا که بهزیستی متولی اعطای مجوز به این موسسات نیست و آموزش و پرورش هم این کار را انجام نمی‌دهد، باید مشکل قانونی آنها رفع شود. به این ترتیب اگر آنها بتوانند ضرورت وجود خود را به اثبات برسانند، باید جایگاهی برای آنان تعریف شود؛ چرا که اگر اتفاقی برای یکی از کودکان این مراکز بیفتد غیرقانونی کار کردن آنها  مشکل‌ساز می‌شود.»

حرف ما

بی‌گمان نفس وجود این موسسات و کشف استعداد کودکانی که بسیار سریع قد می‌کشند و به عنوان فردی بالغ راهی اجتماع می‌شوند، اقدامی سودمند است. البته به نظر می‌رسد سیستم آموزش و پرورش ما باید سال‌ها قبل دست به این اقدام می‌زد تا دیگر شاهد خیل زیادی از دانش‌آموختگان سردرگم نباشد. هم‌اکنون از دوره ابتدایی تا پیش‌دانشگاهی همه آن 18 میلیون دانش‌آموزی که پشت میز و صندلی‌ها می‌نشینند، تحت تعلیم یک آموزش قرار دارند. بدون آن که استعداد کسی شناخته و شکوفا شده باشد به همین دلیل است که به نظر می‌رسد اقدام چنین موسساتی به منزله پوشاندن نقاط ضعف سیستم آموزش کشور است.

البته یک مساله را نباید از نظر دور داشت و آن این که چنین موسساتی در شرایطی می‌توانند کاستی‌های موجود را جبران کنند که به صورت قانونی و نظام‌مند به فعالیت بپردازند و با کیفی‌سازی اقداماتشان ضرورت وجود خود را توجیه کنند ضمن آن که تبدیل شدن این مراکز به مهدکودک نیز به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست.